Θυμάμαι όταν πρωτοπήγα στην ΕΡΤ, το γραφείο μου ήταν στο έκτο πάτωμα της
πολυκατοικίας της οδού Βενιζέλου 2, στην πλατεία Ελευθερίας.Εκεί πρώτομαθα
τι σημαίνει τηλεόραση, εκεί εμβολιάσθηκα με το πεντάλεπτο δελτίο ειδήσεων, με
το αποκρουστικό: αυτά για απόψε από την βόρεια Ελλάδα, εκεί είδα τον διευθυντή
της ΕΡΤ στην Αθήνα τον Γιώργο Ρωμαίο, να έρχεται ξαφνικά, γιατί ήθελε να ξαποστάσει επειδή ακαλουθουσε ταξίδι στην Βέροια, με ΚΤΕΛ παρακαλώ. Μακάρι, να ήταν τόσο σεμνοί και τίμιοι οι διευθυντές στην Ελλάδα,κυρίως την εποχή του ΠΑΣΟΚ…
Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης
Εκεί λοιπόν, πρωτογνώρισα και τον Γιώργο Φράστανλη, που δούλευε στη γνωστή
μονταζιέρα, στο πίσω δωμάτιο. Ο κατόπιν διευθυντής φωτογραφίας Γιώργος,
έκανε τότε αληθινά χειρωνακτική εργασία, κόβοντας και κολλώντας,τις ταινίες
που είχαν γυρισθεί και τα κομμάτια των ειδήσεων. Εντυπωσιακή δουλειά, όταν γνωρίζεις
έναν άγνωστο μέχρι τότε τομέα.Σαν ταχυδακτυλουργοί, οι μοντέρ της εποχής
δούλευαν επί ώρες…σκάβοντας στις εικόνες.
Γι αυτό οφείλουμε χάριτες, στους οργανωτές του φετινού φεστιβάλ σινεμά, που
άρχίζει στις 4 και λήγει στις 14 Νοεμβρίου και έχει οργανώσει ειδικό αφιέρωμα στους
μοντέρ . Τίτλος του αφιερώματος : «Κόψε κάτι: το μοντάζ και τα μυστικά του».
Εκεί λοιπόν, θα συναντηθούν οι…ψαλιδοχερηδες του σινεμά,για να μοιραστούν με το κοινό
την πολύτιμη εμπειρία τους,σε σεμινάρια και ειδικά εργαστήρια.
Ο Γιώργος Μαυροψαρίδης, σταθερός συνεργάτης του Λάνθιμου και υποψήφιος
για Όσκαρ στο μοντάζ της «Ευνοούμενης», ο Λάμπης Χαραλαμπίδης μοντέρ της
ταινίας «Ευτυχία», ο Πάνος Βουτσαράς και ο Γιάννης Χαλκιαδάκης με τιμητικές
διακρίσεις στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου θα απασχολήσουν από κοντά
το κοινό τους, για να εξηγήσουν μέρος της δουλειάς τους.
Όπως δεν πρέπει να ξεχάσουμε και την αείμνηστη Γιάννα Σπυροπούλου -της
σχολής Νταούλη- που ανέλαβε το μοντάζ μεγάλων ελληνικών ταινιών και κατόπιν
αφιέρωσε την τέχνη της σε νέους κινηματογραφιστές,προσφέροντας δωρεάν
υπηρεσίες σε όσους δυσκολεύονταν να μαζέψουν χρήματα..
Φυσικά, δεν ξεχνώ και την ποιότητα της δουλειάς στην τηλεόραση του Νίκου
Πιτσιάνη, που ξενυχτούσε για να επεξεργασθεί τις..ανορθογραφίες που του δίναμε
στις 40 ώρες της « Ρεμπέτικης ιστορίας της ΕΡΤ3».
Μια δουλειά βουβή, σκοτεινή, αλλά τόσο ουσιαστική που ακόμη δεν μπορώ να
χωνέψω, εγώ ο απλός εργάτης απέναντι στα ψηφιακά τείχη της επαγγελίας.Ο
καθένας στο είδος του βέβαια, αλλά και να γνωρίζουμε περί τίνος πρόκειται.Όταν
ο μοντέρ δεν βλέπει παρά το μικροσκοπικό όνομα του στο τέλος μιας ταινίας η μιας
σειράς, η αναλογία που κερδίζει είναι άνιση. Γιατί, τα λουλούδια και οι προβολείς
πέφτουν κυρίως στους πρωταγωνιστές και τους σκηνοθέτες, ενώ αυτοί έχουν
τραβήξει το κουπί της δυσκολίας στο μικρό δωμάτιο του μοντάζ.
Εδώ στη Θεσσαλονίκη, θα βρούμε και τους διάσημους του είδους, όπως ο Ραούλ
Μόρα μοντέρ της σαρωτικής επιτυχίας του «Λα κάζα ντε παπελ», τον Γιάννη
Γιάνσεν από τη Δανία, την Αμερικανίδα Κλερ Άθεντον και άλλους ψαλιδοχέρηδες,
σε ψηφιακή πλέον μορφή…
Είναι καιρός, όπως παλιά, πάμε φεστιβάλ;
