Τελευταία μέρα της έκθεσης του Λέοναρντο Ντα Βίντσι και μόλις φθάνω στο γκισέ του Λούβρου,ο ωραίος νέγρος με απογοητεύει ακόμα μια φορά, ξυνίζοντας τα μούτρα του: “Από τον Οκτώβριο είναι όλα πουλημενα”.
Το είχα διαβάσει στο διαδίκτυο, αλλά αποφάσισα να πάω,γιατί η…ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Πράγματι, παίζοντας την τελευταία μου ευκαιρία και λέγοντας “δημοσιογράφος από την Ελλάδα, ειδικά γι αυτόν τον σκοπο”, πέτυχα τον στόχο.
Ο Νίκος Βολωνάκης αποθαυμάζει έργα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι και γράφει για την σπουδαιότερη έκθεση όλων των εποχών.
Μπήκα σ ένα χώρο που συνωστίζονταν πλήθη επισκεπτών,χωρίς όμως φωνές και μουρμούρες. Μόνο που και που επιφωνήματα θαυμαστικά του τι αντίκριζαν τα μάτια τους.
Ο μυθικός κόσμος του μεγαλοφυούς δημιουργού ήταν εκεί,μπροστά μας. Επί δέκα χρόνια προετοίμαζαν αυτή τη μεγάλη έκθεση με έργα του Ντα Βίντσι από δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές, φερόμενες από όλο τον κόσμο στο Παρίσι,με αφορμή τα 500 χρόνια του εμβληματικού καλλιτέχνη.
Με ένα απλό και λιτό σχεδιασμό παρουσιάζεται η δημιουργία του Ντα Βίντσι σε ένα υποφωτισμένο περιβάλλον, επιβλητικό, ιδανικό για να υπογραμμίσει τα σχέδια και τους πίνακες, που ξεκινούν από περιγραφές της σκιάς,του φωτός και των πτυχώσεων, ενώ καταλήγουν στην ιδανική Τζοκόντα,που αποτελεί το αιώνιο αίνιγμα της ανθρωπότητας.
Ακόμη και τα μικρά παιδιά αισθάνονται την ανάγκη να σιωπήσουν μέσα στον μαγικό κόσμο του Λεονάρντο. Όλοι ακολουθούν τα βήματα των μπροστινών τους,που σχολιάζουν χαμηλόφωνα η προσπαθούν με τους φακούς των κινητών τους να διακρίνουν λεπτομέρειες.
Τα διακριτικά βλέμματα της Τζοκόντας
Βέβαια, η Μόνα Λίζα, γνωστή ως Τζοκόντα, βρίσκεται σε άλλη αίθουσα του Μουσείου του Λούβρου, για να κρατάει διακριτικά τα βλέμματα των χιλιάδων επισκεπτών έξω από τον διασημότερο πίνακα όλων των εποχών, όπως και το ακριβότερο έργο του κόσμου του ακριβοθώρητου ” Σωτήρα του Κόσμου”, που ευτυχώς μόνο προσχέδια υπήρχαν στην έκθεση.
Στο κέντρο της πρώτης αίθουσας κυριαρχεί ένα ορειχάλκινο γλυπτό “Ο Χριστός και ο Άγιος Θωμάς “,έργο του δασκάλου του Ντα Βίντσι και γύρω, κρεμασμένες σπουδές για πτυχώσεις και τα χέρια του νεαρού μαθητή, που δείχνουν τις επιρροές που δέχτηκε από τον δάσκαλο του. Αμέσως ύστερα, μια σειρά από Μαντόνες, βρεφοκρατούσες Παναγίες, που εμφανίζονται καταπληκτικά με σύγχρονα χρώματα και θυμίζουν σημερινές αντιλήψεις και σχεδιασμούς πλαστικής προοπτικής.
Τα βήματα της δουλειάς του Ντα Βίντσι παρουσιάζονται επίσης με πολλές υπέρυθρες ραδιογραφίες, αποκαλύπτοντας τον τρόπο που ζωγράφιζε ο καλλιτέχνης όπως και τις διαδρομές που ακολουθούσε η σκέψη και και η φαντασία του. Γιατί ο Ντα Βίντσι δεν ήταν μόνο ζωγράφος ήταν και επιστήμονας – γιατρός ανατόμος, γεωγράφος και μηχανικός, μετεωρολόγος και ορνιθολόγος.
Αρκεί να διακρίνουμε τα σκίτσα για τις πτήσεις των πουλιών αντίθετα στα δυνατά ρεύματα του αέρα… Μικροσκοπικές αναλύσεις σε μικρά τετράδια,που βεβαιώνουν την παρατηρικότητα,την βαθειά γνώση και το εύρος των πεδίων με τα οποία ήταν εξοικειωμένος και πραγματικός μελετητής. (Μιράκολο ντε Λεονάντρο…)
