Όσα λέει για τη Θεσσαλονίκη, την έμπνευση και τα σχέδιά της για το μέλλον. Η ευαισθησία, ο ιδιαίτερος τρόπος έκφρασης και η ανυποχώρητη επιμονή της στην ποιότητα, τα «όπλα» της. Μια νέα γενιά που μάχεται και αντιστέκεται .
Μια συζήτηση με τον ΄Αγγελο Κολοκοτρώνη
Το «Υπάρχει ελπίς» του Αντώνη Σαμαράκη επιβεβαιώνεται με μια νέα γενιά, με δημιουργική παρουσία, σε λογοτεχνικά έργα και συγκεκριμένα στην ποίηση. Φωτεινό παράδειγμα η ταλαντούχος Θεσσαλονικιά ποιήτρια και δημοσιογράφος Εύα Μαρά, η οποία με ήδη τρεις δημοσιευμένες ποιητικές συλλογές της, έχει αποσπάσει όχι απλώς την προσοχή, αλλά και τους επαίνους για την ποίησή της, που κινείται σε υψηλά επίπεδα.
Συνεχίζει ένα έργο σπουδαίων πνευματικών δημιουργών, με ευαισθησία, ξεχωριστή αίσθηση της ανθρώπινης αγωνίας, για το Σήμερα και το Αύριο. Ο χειρισμός του ποιητικού λόγου της, γίνεται με έναν ξεχωριστό τρόπο, που διέρχεται τις ανθρώπινες αγωνίες και τις μετουσιώνει σε μια συγκρατημένη αισιοδοξία για το Αύριο. Αγγίζει και τις πιο ευαίσθητες χορδές των συναισθημάτων και παρασέρνει τον αναγνώστη, σε ένα φωτεινό μέλλον, ως απόσταγμα της περιπλάνησής της στις υψηλές εξάρσεις της ποιητικής κατάθεσης .
Είχαμε μια συζήτηση μαζί της, ώστε να γνωρίσει το κοινό περισσότερα για την προσωπικότητα και το δημιουργικό της έργο.
Την ρωτήσαμε από πότε άρχισε να γράφει και γενικά ποια ζητήματα την παρακινούν και την εμπνέουν.
-Η λογοτεχνική (ποιητική μου) περιπλάνηση, τονίζει, ξεκίνησε από την παιδική μου ηλικία… Θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφει – παιδί ακόμη – ερωτικά ομοιοκατάληκτα στιχάκια (στα πλαίσια μιας πρώιμης ποιητικής γραφής), η οποία εξελίχθηκε σιγά – σιγά μέσα στο χρόνο σε μια πιο ώριμη μορφή λυρικής γραφής. Ωστόσο η έκδοση της ποίησής μου υπήρξε.. «βραδυφλεγής», καθώς μόλις τα τελευταία πέντε χρόνια πήρε τον εκδοτικό δρόμο, με την έκδοση δυο προσωπικών μου ποιητικών συλλογών και δυο ομαδικών στις οποίες συμπεριλαμβάνομαι με προκριθέντες νέους ποιητές. ΄Ηδη ετοιμάζω την τρίτη μου προσωπική Ποιητική Συλλογή καθώς και ένα διήγημα με τίτλο «Αιχμάλωτη Ανοιξη,” και θέμα την φετινή «κορονοϊκή Ανοιξη».
Η θεματική της ποίησής μου, κατά κόρον, αφορά στα υπαρξιακά – φιλοσοφικά ζητήματα ζωής και τις ανθρώπινες αγωνίες και αλήθειες με κεντρικό άξονα την “Ηδονή της Προσμονής” υπό το πρίσμα του Έρωτα αποδοσμένη με λυρική γραφή. Τα πάντα γύρω μου αποτελούν ερεθίσματα και πυροδοτούν τον πόθο για συγγραφική δράση καθώς – όπως έγραψε ο μεγάλος Τζόζεφ Ζούμπερ – “Δε θα βρεις την Ποίηση πουθενά, αν δεν την κουβαλάς μαζί σου”, αν δεν την κουβαλάς δηλαδή μες τη ψυχή σου..
Υπάρχει και ένα ζήτημα. Το πώς δηλαδή εσύ προσδιόριζες την έννοια της Ποίησης ως ποιήτρια;
– Ποίηση γι’ εμένα, μας απαντά, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά “Η Ευγλωττία των ομιλούντων συναισθημάτων”.
Μάλιστα. Και ποιοι είναι οι μεγάλοι του Πνεύματος που θαυμάζεις και πιστεύεις, ότι σε έχουν επηρεάσει;
-Ασφαλώς εκτιμώ ιδιαιτέρως όλους τους σημαντικούς ποιητές ξεκινώντας από την Αρχαιότητα τον Όμηρο (τον Ποιητή των Ποιητών), τους Αρχαίους Τραγικούς Ποιητές μας (Σοφοκλή, Αισχύλο, Ευριπίδη), την ερωτική Σαπφώ, τους σπουδαίους Αρχαίους φιλοσόφους το Σωκράτη (δάσκαλο της ηθικής), τον Αριστοτέλη (κινούμενο στο πεδίο της λογικής), τον Πλάτωνα (κινούμενο στο πεδίο των ιδεών), τον Επίκουρο (τον πρώτο Διαφωτιστή – Ανθρωπιστή φιλόσοφο), καθώς και όλη τη μετέπειτα γενιά των μεγάλων Ελλήνων Ποιητών μας, όπως τους Σεφέρη, Ελύτη, Καβάφη, Σολωμό, Αναγνωστάκη, Καρυωτάκη, Παλαμά, Σαχτούρη, Βρεττάκο, Λειβαδίτη, Ρίτσο, Καζαντζάκη, Βάρναλη, Καββαδία, Λουντέμη, Εμπειρίκο, Χριστιανόπουλο, Μοσκώφ, Κική Δημουλά, όπως και τους ξένους σημαντικούς Έλιοτ, Ρεμπώ, Ρενέ, Βαλερύ, Σαρτρ, Σαίξπηρ.
Όλοι αυτοί κι άλλοι μεγάλοι της Τέχνης και του πνεύματος σαφέστατα μ’ έχουν επηρεάσει σ’ ένα πρώτο επίπεδο, εν τούτοις προσπαθώ να προχωρώ χωρίς δάνειες κατευθύνσεις διανύοντας δικούς μου προσωπικούς καινοτόμους δρόμους συνάντησης με την ποίηση, πράγμα πολύ δύσκολο και τολμηρό!
Γιατί δεν διαβάζει ποίηση ο κόσμος
Καλά τα λες Εύα, αλλά αυτοί που διαβάζουν ποίηση αποτελούν ένα ειδικό κοινό και δυστυχώς στην Ελλάδα δεν είμαστε -σύμφωνα με επίσημα στοιχεία- λάτρεις του βιβλίου σε σημαντικό ποσοστό. Τι έχεις να πεις γι’ αυτό και πως νομίζεις, ότι μπορεί να αλλάξει και να γίνει κατορθωτό να φέρουμε τον κόσμο πιο κοντά στη Ποίηση;
-Η γενικότερη πνευματική πενία και ατροφία δυστυχώς είναι πλέον έκδηλη και στη λογοτεχνία και δη στην ποίηση ως πιο ελιτίστικο είδος, καθώς – κατ’ αντίφασιν – δεν έτυχε ποτέ της προβολής και της αποδοχής που της άξιζε- παρά το γεγονός ότι αποτελεί το αρχαιότερο λογοτεχνικό είδος που έχει ρίζες στην αρχαία Ελλάδα.
Ωστόσο διατοπικό χαρακτηριστικό της αποτελεί το γεγονός ότι ήταν και παραμένει ένα παραμελημένο λογοτεχνικό είδος και – όπως έγραψε και ο Γιαν Βάγκνερ – στην καλύτερη των περιπτώσεων αντιμετωπίζεται ως ένας “αξιαγάπητος Αναχρονισμός”.
Είναι παρήγορο το γεγονός- λέει η Εύα Μαρά- ότι προερχόμαστε από μια χώρα που γέννησε Μεγάλους του Πνεύματος και του Πολιτισμού, όπως σας προανέφερα.
Η Τεχνολογική, όμως, σκληρότητα αποδιώχνει κάθε ίχνος ευαισθησίας και ρομαντισμού με συνέπεια το ενδιαφέρον για τη Ποίηση να ατονίσει αισθητά στην εποχή μας.
Υπάρχουν, ασφαλώς, δρόμοι συνάντησης με την Υψηλότερη Μορφή Τέχνης, θα τολμήσω να πω, όπως η Μελοποιημένη Ποίηση που έχει εξαφανισθεί τελευταίως, η μεγαλύτερη προβολή από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, μέσω διάφορων ποιητικών εκπομπών (εκπομπών Λόγου και Τέχνης), η Κρατική Εκπαίδευση, αλλά κυρίως το οικογενειακό περιβάλλον, που θα πρέπει να μυήσει τα παιδιά στη Μαγεία της Ποίησης.
-Αυτό που αποτελεί το ζητούμενο είναι να μπορέσουμε να αγγίξουμε τις ψυχές όλων, ώστε να μυηθούν στην Ποίηση και να ζήσουν τη Ζωή τους “ποιητικά”.
Δυστυχώς, ο κόσμος αδυνατεί να κατανοήσει τη Μαγεία της Ποίησης με συνέπεια να αδιαφορεί για το πιο συναρπαστικό και γοητευτικό αυτό είδος λογοτεχνικής γραφής!
Το μοναχικό ταξίδι στην ποίηση και στη δημοσιογραφία
Ρωτήσαμε στη συνέχεια την Εύα για τα μελλοντικά σχέδιά της για την Ποίηση (Λογοτεχνία) και τη Δημοσιογραφία και αν θα έλεγε “Ναι” σε μια πρόταση στην Τηλεόραση. Η απάντησή της έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μας είπε:
– Το μοναχικό ταξίδι μου στην Ποίηση και τη Λογοτεχνία, όπως και στη Δημοσιογραφία στον τομέα του Πολιτισμού, θα συνεχιστεί εμμονικά και με το ίδιο πάθος και αμείωτο ενδιαφέρον – παρά το όχι και τόσο ελπιδοφόρο κλίμα που επικρατεί τα τελευταία χρόνια.
Παρά την απογοητευτική εικόνα της τηλεόρασης των τελευταίων χρόνων, ασφαλώς και θα αποδεχόμουν μια ενδιαφέρουσα πρόταση συνεργασίας, που να αφορά στην Τέχνη και τον Πολιτισμό που λατρεύω – αρκεί αυτή να ταιριάζει στην ποιοτική αισθητική μου και το ήθος μου, ως ανθρώπου και ως δημοσιογράφου, όπως για παράδειγμα μια εκπομπή Λόγου και Τέχνης- που θα εστιάζεται και το γνωστικό μου ενδιαφέρον.
Όσον αφορά ειδικά στην Ποίηση – ύστερα από την κυκλοφορία των δυο προσωπικών μου Συλλόγων “Όνειρα σε Ψηλά Κόκκινα Τακούνια” και “Άσε τη Σιωπή να μιλήσει” – θα ακολουθήσει η τρίτη Ποιητική Συλλογή μου, που τώρα ετοιμάζω πυρετωδώς, καθώς επίσης- όπως ήδη σας ανέφερα και ένα επίκαιρο διήγημα με τίτλο “Αιχμάλωτη Άνοιξη” με αφορμή τη φετινή «κορονοΐκή Άνοιξη», που όλοι βιώσαμε σαν “Ελεύθεροι Πολιορκημένοι”.
“Όλα στη Θεσσαλονίκη με εμπνέουν και δονούν το συναίσθημά μου”
Κλείσαμε τη σύντομη αυτή συζήτησή μας με την Εύα Μάρα, ρωτώντας τί την εμπνέει στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει και δραστηριοποιείται, μέχρι σήμερα.
-Η πόλη μου, η Θεσσαλονίκη –τόνισε χαρακτηριστικά- είναι άρρηκτα δεμένη με τις εντονότερες μνήμες και θύμισες της ζωής μου.
Κατά έναν περίεργο τρόπο κάθε γωνιά της έχει μια ιστορία συνδεμένη με το πεδίο των αναμνήσεων μου, από την παιδική μου ηλικία μέχρι και σήμερα.
Όλα, ομολογώ, σ’ αυτήν την ορθώς αποκαλούμενη Ερωτική Πόλη – την πόλη που γεννήθηκα, μεγάλωσα και δραστηριοποιούμαι μέχρι σήμερα – μ’ εμπνέουν καθώς δονούν το συναίσθημά μου, το οποίο πυροδοτεί συνεχώς νέες ποιητικές γέννες και συγγραφικές εξάρσεις… καρδιάς.
Η ιδιαίτερη ατμόσφαιρά της με το ερωτικό τοπίο της, τα μοναδικά χρώματα και η αύρα της, αποπνέουν έναν ξεχωριστό ρομαντισμό. Η σημαντική πορεία της στο χρόνο, η διαχρονική Αυτοβιογραφική της Λογοτεχνία, η αμφιθεατρική της θέση ( δικαίως Νύμφη του Θερμαϊκού), την καθιστούν σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης και δημιουργικής γέννας, σ΄ ένα αέναο ταξίδι στο χρόνο.
Βιογρααφικά στοιχεία:
Η ΕΥΑ ΜΑΡΑ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη – όπου ζει και δραστηριοποιείται μέχρι σήμερα- και έχει ρίζες από την Κωνσταντινούπολη.
Α.Π.Θ, καθώς επίσης και του Αεροπορικου Τμήματος της Σχολής T. A.SS.. (Τourism and Air Studies).
Κατέχει επίσημη βεβαίωση σεμιναρίων Αρχαίου Δράματος, Γλωσσολογίας, Φιλοσοφίας, Νομικής, Ψυχολογίας Βιοχημειας- Ιατρικής, Κινηματογράφου, Εκπαίδευσης, Ιστορίας και Κοινωνιολογίας και Οικονομίας από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Από το 2000 ασχολείται ενεργά με τη Δημοσιογραφία με ειδίκευση στο πολιτιστικό Ρεπορτάζ γράφοντας άρθρα, σχόλια, κριτικές.
Έχει συνεργαστεί με διάφορα πολιτιστικά έντυπα, όπως και ηλεκτρονικά μέσα της Θεσσαλονίκης.
Επί σειρά ετών παρουσίαζε επιτυχώς το δελτίο ειδήσεων και την πολιτιστική ατζέντα στο ραδιοφωνικό σταθμό Super Sport 98,7 FM της Θεσσαλονίκης.
Ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με το θέατρο και κυρίως το παιδικό, καθώς και με τραγούδι ως μέλος σε τοπικές χορωδίες και τη Σχολή Χρ.Τορούνογλου.
Η ενασχόληση της με την Ποίηση, όπως και τη Στιχουργική, είναι συστηματική.
Έχει εκδόσει με επιτυχία δυο προσωπικές ποιητικές συλλογές τα “‘Ονειρα σε ψηλά κόκκινα τακούνια” και ” Άσε τη Σιωπή να μιλήσει” (εκδόσεις Αεί Αριστεύειν), ενώ συμμετέχει ως προκριθείσα ποιήτρια στην ομαδική ποιητική Ανθολόγία από τις εκδόσεις Κουίντα με τίτλο ” Το Ταξίδι τώρα αρχίζει”.
Πρόσφατα έχει επιλεγεί από την Ποιητική Ακαδημία στους Έλληνες Ποιητές γαι τη δημιουργία της Συλλεκτικής Έκδοσης ης μεγάλης “Κλασικής Ανθολογίας της Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης” που θα ταξιδέψει εντός και εκτός ελληνικών συνόρων.
Επίσης έχει κάνει την επιμέλεια στη σειρά παιδικών διηγημάτων της συγγραφέως Νόρας Ξένη.
Το 2016 της απονεμήθηκε Τιμητική Διάκριση από τον Σύνδεσμο Ελλήνων Ελευθέρων Δημιουργών – Καλλιτεχνών για την αεικίνητη συμβολή της στην πνευματική και καλλιτεχνική ανύψωση του τόπου μας .
