|
|
|||
Κόμπι Μπράιαντ. Ένα απλό όνομα, αλλά, ποσό διαφορετικό απ όλα τ΄ άλλα! Γιατί, μπορεί να είσαι διάσημος, πάμπλουτος, καταξιωμένος στις συνειδήσεις όλων, να είσαι σούπερ αθλητής, να είσαι μόνο 41 χρόνων, να είσαι…τα πάντα – όλα. Και όμως, να διαθέτεις αυτή τη μικρή-μεγάλη διαφορά.
Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης
Δηλαδή μπορεί να είσαι ο τεράστιος Κόμπι Μπράιαντ, ο υπεραθλητής – ίνδαλμα όχι μόνο του ΝΒΑ, αλλά και των αθλητών της υφηλίου και να μπορείς να διδάσκεις τη νέα γενιά, ακόμη και μετά το θάνατο σου.
Γιατί ο Κόμπι μπορεί να σκοτώθηκε (από πτώση του ελικόπτερο του) και να άφησε ορφανό έναν ολόκληρο πλανήτη, αλλά πέρα από την μπασκετική και την αθλητική διάσταση, ανέδειξε την ανθρώπινη πτυχή, τον χαρακτήρα, το πάθος, την αγάπη και την αφοσίωση του, σ αυτό που αγάπησε με ξεχωριστή ένταση.
Θυμίζουμε ότι πριν τρία χρόνια, ο Κόμπι Μπράιαντ διάβασε το παρακάτω λογύδριο, προς τις κόρες του, το βράδυ της οριστικής αποχώρησης του από τα γήπεδα όπου αγωνίστηκε με τέτοια και τόση δόξα…
” Τις φορές που ξυπνάς πρωί και δουλεύεις σκληρά, τις φορές που δεν έχεις διάθεση να δουλέψεις, είσαι πολύ κουρασμένος και δεν θέλεις να πιέσεις τον εαυτό σου, αλλά το κάνεις. Αυτό είναι το όνειρο, το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Εάν δεν το καταλαβαίνετε, τότε δεν θα εκπληρώσετε τα όνειρα σας. Εάν μπορείτε να το καταλάβετε τότε κάτι πιο μεγάλο θα συμβεί και θα έχω κάνει τη δουλειά μου ως πατέρας..Και αυτό είναι κάτι που θα μου ραγίζει για πάντα την καρδιά”.
Και στον δικό μας τον Γιάννη του είπε μετά από έναν αγώνα στα αποδυτήρια:
“Άσε τι λένε οι άλλοι και που σε τοποθετούν.Το σπουδαιότερο σ αυτή την υπόθεση είναι ν αποφασίσεις εσύ ποιος θέλεις να γίνεις. Είσαι προικισμένος από την φύση, έχεις όλα τα απαραίτητα εργαλεία να φτάσεις πολύ ψιλά, είσαι έξυπνος και πρέπει να δουλέψεις σκληρά και να έχεις πάθος με το μπάσκετ…”
Από εκείνη τη μέρα οι συμβουλές του Κόμπι και η γενικότερη αντίληψη του σχετικά με τα νέα παιδιά και τις προοπτικές τους έγιναν κανόνας ζωής και αιώνια παρακαταθήκη.Δεν είναι μόνο οι ύμνοι, οι εικόνες, οι υστερίες για τον χαμό, είναι και οι σταγόνες που κυλούν από τα μάτια μου όταν ακούω ποιος ήταν πραγματικά ο Κόμπι..
