Στα άδυτα της πορνείας στην Αθήνα άλλοτε και τώρα – Οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις στο βιβλίο της Αμαλίας Μεγαπάνου (Άρθρο Ν. Δημαράς)

Η ελληνική κοινωνία έχει συγκλονιστεί από την περίπτωση της 12χρονης στον Κολωνό, που υπέστη το μαρτύριο των αλλεπάλληλων βιασμών και της εκπόρνευσης σε μια εποχή που υποτίθεται ότι έχει ανέβει το βιοτικό και το πολιτισμικό επίπεδο στη χώρα. 

Κανείς δεν πίστευε ότι αυτή την εποχή θα υπήρχαν περιπτώσεις στη διπλανή πόρτα, στο κατάστημα μίνι μάρκετ, στο κυλικείο ενός θεάτρου και στις γύρω καφετέριες, όπου θα κλείνονταν ραντεβού για να ικανοποιήσουν τις άρρωστες ορέξεις τους διάφοροι “ευυπόληπτοι” ή μη άνδρες, οικογενειάρχες, γονείς παιδιών ή νυχτόβιοι της παρακμιακής αλητείας.

Γράφει ο Νίκος Δημαράς

Όντως υπερβαίνει τις όποιες δυνατότητες επέκτασης της σκέψης μας σε ακραίες εκδοχές αυτή η βρώμικη ιστορία. Δεν την χωράει ο νους μας.  Ωστόσο υπήρξαν στο παρελθόν ανάλογες ιστορίες ή και χειρότερες σε εποχές δύσκολες με φτώχεια και δυστυχία. Τότε, που ανήλικα κορίτσια φυγαδεύονταν από χωριά και στέλνονταν σε καταγώγια της Αθήνας σε ένα καθεστώς δουλείας για κάθε “χρήση”.

Στην καλύτερη περίπτωση υπηρέτριες σε καλά σπίτια, καθαρίστριες, μαθητευόμενες μοδίστρες και βοηθοί σε κομμωτήρια. Και στην χειρότερη τις έβγαζαν στα νυφοπάζαρα – υπαίθρια πορνεία της οδού Αθηνάς (όπως τα περιγράφει και ο Άρης Δαβαράκης), αλλά και της Λεωφόρου Συγγρού, όπου οι κοπέλες υποβάλλονταν σε σιωπηλούς βιασμούς και σε ερωτικές επαφές αηδίας μέσα σε αυτοκίνητα ή σε δωμάτια βρώμικων ξενοδοχείων.

Και όλα αυτά γιατί; Ποια ήταν η γενεσιουργός αιτία; Ποια άλλη από την φτώχεια και την δυστυχία; Ποια άλλη από τα αδιέξοδα της οικογένειας, από τους άγριους τσακωμούς στο σπίτι, από τα σιωπηλά κλάματα της κάθε άμοιρης μάνας και από τα τρομαγμένα βλέμματα των κοριτσιών; Κι όταν βρισκόταν κάποια επιτήδεια γειτόνισσα, κάποια “ξεβγαλμένη” γνωστή ή κάποια ενδιάμεση “γνωστή  της γνωστής”, τότε το κοριτσάκι “έπιανε δουλειά” στα καταγώγια.

Μεγάλωνε και γινόταν επίσημη ιερόδουλος με βιβλιάριο και άδεια. Μια φορά τον μήνα στον γιατρό, που την εξέταζε, αλλά και δεν την εξέταζε έναντι ξεχωριστής αμοιβής. Και να τα αφροδίσια να απλώνονται από το Μεταξουργείο και την Σατωβριάνδου έως την Αθηνάς και την Τρούμπα.

Το συγκλονιστικό βιβλίο της Αμαλίας Μεγαπάνου

Τα λέει με πολύ διεισδυτικό τρόπο η σπουδαία συγγραφέας – ερευνήτρια Αμαλία Μεγαπάνου (πρώην σύζυγος του αειμνήστου Κωνσταντίνου Καραμανλή στο βιβλίο της “Διάλογος με την Άννα”.

Η συγγραφέας, που έχει φύγει από την ζωή πριν από λίγα χρόνια, είχε κάνει έρευνα στα κακόφημα σπίτια της Αθήνας και είχε μιλήσει με πολλές γυναίκες, ψάχνοντας το “γιατί”.

Η κάθε ιστορία ήταν διαφορετική και συγκλονιστική, αλλά έκρυβε πάντα ένα δράμα. “Γιατί έφτασες ως εδώ” ρωτούσε τις ιερόδουλες. Οι απαντήσεις ήταν ποικίλες, αλλά κοινός παρονομαστής ήταν η φτώχεια και τα αδιέξοδα.

Η εισαγωγή στο βιβλιο:

Το όνομα Άννα είναι ψευδώνυμο, μολονότι ο διάλογος μαζί της είναι αυθεντικός. Είναι η συζήτηση της Αμαλίας Μεγαπάνου με μια γυναίκα πενήντα δυο ετών που εκδίδεται σε οίκο ανοχής.

Πρόκειται για μια από τις τριακόσιες πενήντα χαρακτηρισμένες σαν ιερόδουλες της Αθήνας. Μια από τις εννιά γυναίκες του ίδιου επαγγέλματος που δέχτηκαν να μιλήσουν με τη συγγραφέα και ν’ αποκαλύψουν τα προσωπικά κι επαγγελματικά τους προβλήματα, καθώς και τις σκέψεις τους.

Η σημερινή εικόνα στο κέντρο της Αθήνας

Τα τελευταία χρόνια, δυο βήματα από την Ομόνοια, στα γύρω στενά  δεκάδες  γυναίκες με δική τους βούληση ή ως θύματα σωματεμπορίας ψαρεύουν πελάτες. Δεν συναντάς πάντα τα ίδια πρόσωπα. Σύμφωνα με μέλη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που επεμβαίνουν στο ιστορικό Κέντρο, οι γυναίκες, κυρίως αλλοδαπές, αλλάζουν πόστο για να μην εντοπίζονται στα ίδια σημεία από τις αρχές.

Μερικές βγάζουν μέχρι και 3.000 ευρώ τον μήνα, τα οποία όμως καρπώνονται τα κυκλώματα διακίνησης. Ακόμα και αν ξεπληρώσουν το χρέος τους στους διακινητές, αυτοί τους ζητούν ενοίκιο για το πόστο, για το διαμέρισμα στο οποίο μένουν, για το φαγητό τους ή συχνά τις μεταπωλούν σε άλλες συμμορίες.

Έτσι, κυρίως οι αλλοδαπές γυναίκες εγκλωβίζονται σε έναν φαύλο κύκλο οφειλών. Η επαφή χωρίς προφυλακτικό ρίχνει την τιμή της συνεύρεσης στα δέκα ευρώ για ένα πεντάλεπτο στα ξενοδοχεία της περιοχής ή σε κινητά βαν και αυξάνει τον κίνδυνο μετάδοσης νοσημάτων. Ακόμα και ύστερα από επιχειρήσεις-σκούπα της αστυνομίας μέσα σε λίγες ώρες οι πιάτσες γεμίζουν ξανά με τα ίδια φτηνά αρώματα, τα επίμονα βλέμματα και τις ερωτικές παρακλήσεις.

Ουδείς ενδιαφέρεται πλέον να ψάξει και να δει πόσα από αυτά τα κορίτσια είναι ανήλικα, πως έφτασαν ως εδώ και τι δράματα κρύβουν. Μόνο όταν βγαίνει στον αέρα των καναλιών, στις εκπομπές της κάθε “τεθλιμμένης τηλεπερσόνας” και στα αδηφάγα site κάποια βρώμικη υπόθεση, τότε πέφτουμε όλοι από τα σύννεφα, γινόμαστε κοινωνικοί εισαγγελείς, κραυγάζουμε και διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας, αλλά κρύβουμε επιμελώς την καθωσπρέπει εικόνα της κοινωνίας μας.