Γράφει η Αλεξάνδρα Γρηγορίου
Παλεύεις καθημερινά διάφορα! Ψάχνεις δουλειά, δουλεύεις κάπου προσωρινά, βρήκες επιτέλους αυτό που σ αρέσει αλλά δεν αμείβεσαι όσο πρέπει. Ό,τι κι αν κάνεις, μέσα σου υπάρχει κρυμμένο ένα επάγγελμα, που θα΄θελες να κάνεις επειδή το έχεις ερωτευθεί…
Κι όταν από παντού νιώθεις αδιέξοδο, ξαπλώνεις το βράδυ και κλείνεις τα μάτια θέλοντας να φύγουν οι εικόνες που σε βαραίνουν όλη μέρα, εκεί αρχίζουν τα όνειρα. Ή έτσι θα ‘πρεπε να γίνεται τουλάχιστον!
Κάποιοι πολύ τυχεροί λοιπόν, έχουμε τη δυνατότητα, ένα απ’ τα όνειρα της βραδινής χαλάρωσης, να το αναβιώνουμε κατά καιρούς αφού δε μπορούμε να το βιώνουμε σε καθημερινή βάση πλέον…
Κι άντε, εκείνοι που συνταξιοδοτήθηκαν και τέλος πάντων σταμάτησαν εκ των πραγμάτων ν’ ασχολούνται μ’ αυτό που τους εξασφάλιζε τα προς το ζην, έχουν μια καλή δικαιολογία! Εμείς όμως που λατρεύουμε ένα επάγγελμα κι απλώς δε μπορούμε να το ασκήσουμε επειδή δε μπορεί να μας “ζήσει”, προσπαθούμε να κρύψουμε την πίκρα μας παλεύοντας να το αναβιώσουμε με διάφορους τρόπους.
Και αναρωτιούνται κάποιοι παλαιότεροι “είναι δυνατόν ν’ αναφέρεται στη δημοσιογραφία”; Κι όμως, στη δημοσιογραφία αναφέρομαι! Είμαστε κάποιοι που τη λατρεύουμε κι είναι το κρυφό μας μεράκι, τι να κάνουμε;
Ειδικά από τότε που ξαφνικά η σύγχρονη Ελλάδα ανακάλυψε ότι η δημοσιογραφία είναι πολυτέλεια! Είναι η εποχή που ακολούθησε εκ των πραγμάτων εκείνη, που όποιος είχε πάνω από 16 στην Έκθεση στο Λύκειο, πίστευε ότι μπορούσε να γράψει, άρα να δημοσιογραφήσει κιόλας! Ωραίες εποχές! Είχαμε λυμένα, νομίζαμε τέλος πάντων…, τα περισσότερα προβλήματά μας κι ήμασταν ό,τι δηλώναμε!
Κάποιοι που αποφασίσαμε αν το κάνουμε σωστά και πήγαμε σε σχολές δημοσιογραφίας και μάθαμε απ’ τους παλιούς, θεωρηθήκαμε υπερβολικοί και “κακοί αντιγραφείς ξένων”. Ένα όμως που δικαιωθήκαμε τελικά και μάθαμε τι εστί δημοσιογραφία! Κ όχι μόνο αυτό. Γνωρίσαμε και παλιούς, αξιόλογους δασκάλους του λειτουργήματος με αποτέλεσμα να έχουμε προ οφθαλμού τις νουθεσίες τους, όλα τα χρόνια που αποτελούσε κύριο επάγγελμά μας η ενημέρωση από ραδιοφώνου, εφημερίδας και ηλεκτρονικών μέσων.
Το “ξεσκαρτάρισμα” που βιώνουμε λόγω της απίστευτης κρίσης, έφερε το κλείσιμο των περισσότερων μέσων ενημέρωσης που είχαμε παραδοσιακά συνηθίσει να παρακολουθούμε γενικώς και ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη. Άδικο για τα περισσότερα αλλά και αναμενόμενο για κάποια εξ αυτών…Να τα λέμε κι αυτά!
Όπως και να ‘χει, δυο δημοσιογράφοι, ένας δάσκαλος και μια μαθήτρια που έζησαν αμφότεροι απ’ τη δημοσιογραφία, ο ένας ευτυχώντας να πάρει και σύνταξη κι η άλλη απλώς να παραμένει ερωτευμένη με το επάγγελμα, αποφασίσαμε να “στήσουμε” μια ενημερωτική γωνιά στο διαδίκτυο, φιλόξενη για ειδήσεις πρωτογενείς όλης της Βόρειας Ελλάδας, Μακεδονίας (ΜΙΑ είναι, μην τρελαθούμε…), Θράκης και Θεσσαλίας, αλλά και για παλιούς μαχητές της ενημέρωσης κι όσους έχουν κάτι σημαντικό να αναλύσουν και να εκφράσουν με στόχο τον προβληματισμό και διάθεση να θέσουν καινοτόμα θέματα στον δημόσιο διάλογο.
Καλωσήρθατε λοιπόν στο “ΒΟΡΕΙΟΣΕΛΑΣ” που ως “Βόρειος Ελλάς” οριοθετεί τον χώρο των ειδήσεων που θα πλειοδοτούν, ενώ ως “Βόρειο Σέλλας” σηματοδοτεί τα σταγονίδια φωτός, που παιχνιδίζουν φέρνοντας την ελπίδα, το χαμόγελο, την αισιοδοξία σε όσους επιλέγουν εμάς για την ενημέρωσή τους.
Καλοτάξιδο με την αναγνώρισή σας, που εμπράκτως μπορεί να εκφραστεί στο διαδίκτυο διά του searing, ελληνιστί μοιράσματος, των θεμάτων, που θα φέρουν και την επισκεψιμότητα, όπως αναγνωσιμότητα παλιά….
Πάντως η μυρωδιά του φρεσκοτυπωμένου, υπάρχει στις μύτες μας ακόμη…θυμηθείτε την μαζί μας.
