Διαβάζω ειδήσεις, αναλύσεις και σχόλια από όλες τις περιοχές του πλανήτη για το τι μας περιμένει με αυτό το κακό, που μας βρήκε, είτε ήρθε από …νυχτερίδες κι αράχνες, είτε τον παρασκεύασαν κάποιο σκοτεινοί άνθρωποι σε εργαστήρια της Γιουχάν, αλλά τους ξέφυγε ως αποτέλεσμα ατυχήματος.
Αναρωτιέμαι βέβαια και τι είναι να τους ξεφύγει; Αλλά τέλος πάντων… Σημασία έχει ότι αυτή η κατάρα είναι εδώ και δεν φαίνεται να φεύγει εύκολα. Αντίθετα μάλιστα. Σύμφωνα με όσα διαβάζω και “φιλτράρω” μάλλον θα μείνει αρκετά και θα μας ταλαιπωρήσει.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε μέσα σε ένα περιβάλλον με κινδύνους, οπότε δεν υπάρχει άλλη λύση από την προσαρμογή. Θυμήθηκα για άλλη μια φορά την περίφημη φράση του ομότιμου καθηγητή γεωφυσικής και σεισμολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Βασίλη Παπαζάχου: “θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς”. Δηλαδή να προφυλασσόμαστε. Να παίρνουμε προληπτικά μέτρα και να συμπεριφερόμαστε, όπως επιβάλλουν οι κανόνες της επιστήμης.
Ναι θα φοράμε μάσκες παντού, βγαίνοντας στο δρόμο, στο σούπερ μάρκετ, στη λαϊκή, στις καφετέριες, στους κινηματογράφους, στα εστιατόρια, στις δουλειές και στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Ναι θα φοράμε γάντια και θα πλένουμε χέρια, φρούτα και αντικείμενα.
Ναι μπορεί να μην κολυμπάμε αυτό το καλοκαίρι, τουλάχιστον τους πρώτους μήνες.
Ναι μπορεί να μην μπορούμε να αγκαλιάζουμε αγαπημένα πρόσωπα, αλλά να δείχνουμε την αγάπη μας με άλλο τρόπο.
Αυτά και πολλά άλλα συμβαίνουν ήδη σε χώρες, που χαλαρώνουν μετά την καταιγίδα, όπως η Κίνα, όπου όμως η ζωή των ανθρώπων έχει αλλάξει. Όλοι φορούν μάσκες και ακολουθούν τους κανόνες της νέας επιβίωσης.
Είναι μια νέα πραγματικότητα, που ελπίζουμε να μην κρατήσει πολύ, αφού θα ανακαλυφθεί δραστικό εμβόλιο, σύμφωνα με όλες τις επιστημονικές εκτιμήσεις. Εμείς όμως για όσο χρειαστεί δεν έχουμε άλλη λύση από την προσαρμογή.
Θα μάθουμε να μην απολαμβάνουμε λαίμαργα τα αγαθά της καταναλωτικής κοινωνίας και να αμυνόμαστε απέναντι στις τεχνητές προκλήσεις όσων θέλουν να μας κάνουν να ζούμε σε μια εικονική ηλεκτρονική πραγματικότητα.
Θα μάθουμε να φροντίζουμε περισσότερο το φυσικό περιβάλλον και προπαντός να αποβάλουμε τις συνήθειες της απληστίας και της επιδειξιομανίας, φέρνοντας πάλι στη ζωή μας την ομορφιά των αγνών ανθρωπίνων επαφών και την απλότητα, όπως έκαναν οι γονείς και οι παππούδες μας στις φτωχικές γειτονιές με τα γιασεμιά και τα γεράνια, πνίγοντας συχνά με υπομονή και καρτερία τα κρυφά δάκρυα για τα δεινά της εποχής τους.
