Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 68 ετών ο σπουδαίος συνθέτης Νίκος Αντύπας, που ενώ έγραψε εκπληκτικά τραγούδια παρέμεινε σχετικά άγνωστος στο ευρύ κοινό από σεμνότητα και αφοσίωση στην ποιοτική δημιουργία.
Ήταν μουσικός και ενορχηστρωτής ιδιοφυής που διαπερνούσε με μοναδικό τρόπο όλα τα είδη, συνθέτης πρωτοπόρος που φανταζόταν και αποτύπωνε σε νότες πρωτότυπα μουσικά τοπία, εμπνευστής και δημιουργός του ιδιαίτερου μουσικού ύφους κάποιων από τους σημαντικότερους Έλληνες ερμηνευτές αλλά και ο «μάγος» που κρυβόταν πίσω από τις πιο κομβικές στιγμές της ελληνικής δισκογραφίας.
Γιατί πολλοί πιθανόν να μην γνώριζαν το πρόσωπο του Νίκου Αντύπα, που έφυγε από την ζωή σε ηλικία 68 ετών, μετά από σύντομη νοσηλεία στην εντατική λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου που υπέστη, οι περισσότεροι όμως συμπορεύτηκαν, ονειρεύτηκαν, ταξίδεψαν, για τρεις τουλάχιστον δεκαετίες, με τα τραγούδια που είτε έγραψε είτε «πυροδότησε» με τις εξαίσιες ενορχηστρώσεις του.
Με ποιους συνεργάστηκε
Η κορυφαία επιτυχία “Δι ευχών” με την Χαρούλα Αλεξίου .
«Δεν θέλω να ξέρουν εμένα αλλά τραγούδια μου» έλεγε συχνά στις συνεντεύξεις του ο ιδιοφυής αλλά και εξαιρετικά ταπεινός και ευγενής αυτός μουσικός που έγινε αρκετές φορές ο λόγος για να συντελεστούν σημαντικότατες τομές στον χώρο του ελληνικού τραγουδιού.
Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι ξεκίνησε επισήμως την πορεία του από τους θρυλικούς Socrates, το θρυλικό ελληνικό progressive rock συγκρότημα που η φήμη του ξεπέρασε τα στενά όρια της πατρίδας μας. Δέκα χρόνια πριν την έναρξη της συνεργασία τους, μαθητής ακόμα, άκουσε για πρώτη φορά τον Σπάθα και τον Τουρκογιώργη να παίζουν Χέντριξ και έσπασε την κιθάρα του. «Μέχρι τότε νόμιζα πως είμαι πολύ καλός κιθαρίστας!» θα εξομολογηθεί αργότερα αποκαλύπτοντας τον πραγματικό λόγο που τον έφερε πίσω από τα ντραμς.
Με την παρέα των αδελφών Κατσιμίχα
Το 1985 θα γίνει μέλος της dream team του εμβληματικού παρθενικού δίσκου των αδελφών Κατσιμίχα «Ζεστά Ποτά» που τάραξε τα νερά της εγχώριας δισκογραφίας εισάγοντάς την πλέον σε μια νέα εποχή.
Ο ίδιος, μαζί με τον Γιάννη Σπάθα αναλαμβάνει την ενορχήστρωση, με τον Μανώλη Ρασούλη στο ρόλο του παραγωγού και τον Μάνο Ξυδούς ως τον άνθρωπο – κλειδί για την είσοδο του τόσο διαφορετικού αλλά και τόσο υπέροχου αυτού δίσκου στην δισκογραφία. Τα πρωτοποριακά ενορχηστρωτικά του «αγγίγματα» σε τραγούδια αγαπημένα όπως τα «Ρίτα Ριτάκι», «Μια Βραδιά Στο Λούκι», «Φάνης», «Υπόγειο» και «Γέλα Πουλί Μου» θα αφήσουν εποχή.
Τομή για την ελληνική δισκογραφία θα αποτελέσει και ο δίσκος – σταθμός στην ερμηνευτική πορεία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη «Μένω Εκτός» που κυκλοφόρησε το 1991 με τραγούδια των Ara Dinkjian, Χρήστου Νικολόπουλου, Αντώνη Μιτζέλου, Λίνας Νικολακοπούλου, Θοδωρή Γκόνη κ.α., όπως τα αριστουργηματικά «Δυνατά», «Καρδιά μου εγώ», «Με το ίδιο μακό», «Της καληνύχτας τα φιλιά», που επίσης ενορχήστρωσε. «Ο Νίκος δεν ενορχήστρωσε απλώς. Ανα-σύνθεσε. Αυτός είναι ο σωστός όρος για την παρουσία του σ’ αυτόν τον δίσκο» είχε διαπιστώσει, τότε, εξαιρετικά εύστοχα, η ερμηνεύτρια.
Η επιτυχία με την Χαρούλα και το “Δι ευχών”
Η επόμενη μούσα του θα είναι η Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Θα ενώσουν το ταλέντο τους, την δημιουργική τρέλα τους και με την σημαντικότατη συμβολή της Λίνας Νικολακοπούλου στους στίχους θα δημιουργήσουν τον πασίγνωστο δίσκο «Σαν ηφαίστειο που ξυπνά». Η «Λάβα» της δημιουργικότητάς τους θα ξεπηδήσει καυτή και ασταμάτητη και θα παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά της δημιουργώντας έναν ακόμη φωτεινό σταθμό στην ελληνική δισκογραφία.
«Σαν τη λάβα ξεπήδησε από μέσα μας μια παλιά και δυνατή φωνή, φωνή καρδιάς που αν την ακούσεις, γίνεται πυξίδα για το μέλλον. Αθήνα, Πράγα, Παρίσι σαν μια μελωδία που έχει νότες και παύσεις, λόγια και σιωπές, φωνές και χρώματα. Έτσι ολοκληρώσαμε τα τραγούδια αυτού του δίσκου» έγραφαν με νόημα οι δημιουργοί στο σημείωμα του δίσκου.
(Πηγή:Protothema.gr)
