Ένας από τους σπουδαιότερους ζωγράφους της σύγχρονης εποχής με μεγάλο αριθμό εξαιρετικών έργων, από τα οποία είναι πιο γνωστά αυτά της ελληνικής ιστορίας και μυθολογίας, ζει και εργάζεται μέσα σε απόλυτο φυσικό περιβάλλον, κοντά στο Νευροκόπι Δράμας.
Η ζωή και το έργο του Γιάννη Νίκου αποτελούν μια μοναδικότητα για τον χώρο της τέχνης, που αναγνωρίζεται από παράγοντες της δημόσιας ζωής και από τους ανθρώπους, που αφοσιώνονται με γνήσια αγάπη στην καλλιτεχνική δημιουργία.
Αναζητήσαμε πληροφορίες για τη ζωή και τον τρόπο, με τον οποίο εργάζεται κοντά στη φύση ο σημαντικός καλλιτέχνης . Ιδού τι αναφέρει ο ίδιος στο δικό του blog, όπου παρουσιάζεται και μια σειρά από τους σπουδαίους πίνακές του:
“Το καθαρό όραμα θέλει τον δικό του χώρο. Από μικρός είχα την εσωτερική ανάγκη να ζήσω στην Φύση. Μακριά από τον θόρυβο της πόλης, την πίεση που δημιουργεί το περιβάλλον ,την μόλυνση και ό,τι εμποδίζει τον πνευματικό άνθρωπο να συγκεντρωθεί και να δημιουργήσει.
Γεννήθηκα σε πόλη, στην Θεσσαλονίκη και μεγάλωσα και σπούδασα στην Αθήνα. Από παιδί όμως έκανα σχέδια ” απόδρασης ”, μέσα από αγορίστικα πλάνα περιπλάνησης στην άγρια Φύση.
Η ζωή προχώρησε . Άρχισα την καριέρα μου στην ζωγραφική, ολοκλήρωσα σπουδές Υποκριτικής, ασχολήθηκα με την κλασσική κιθάρα και γενικά έκανα πολλά πράγματα γύρω απ΄ την Τέχνη, εντός και εκτός Ελλάδας .
Όμως εκείνο το παιδικό όνειρο, βρισκόταν πάντα στην κώχη του μυαλού μου και δεν με εγκατέλειψε ποτέ.
Αντίθετα, όσο ζούσα και δούλευα σε χώρες του εξωτερικού ( Γερμανία- Ιταλία ), παρά τις ευνοϊκές για την δουλειά μου συνθήκες και την αποδοχή που συνάντησα, η επιθυμία της ”απόδρασης” δυνάμωνε.
Έτσι την εποχή που ζούσα στην Γένοβα με την γυναίκα μου – που ήταν διπλωμάτης και Πρόξενος της Ελλάδας εκεί – αποφασίσαμε κάτι που για τα ελληνικά δεδομένα, ήταν χωρίς προηγούμενο. Αφού ως άνθρωποι της πόλης δεν είχαμε ρίζες που να μας οδηγούν σε πατρογονικές εστίες εκτός Αθηνών, εκμεταλλευτήκαμε την δυνατότητα να διαλέξουμε μεσ’ από τις ομορφότερες περιοχές της Ελλάδας.
Σε μια μεγάλη έκταση – ο πιο κοντινός σε μας οικισμός ή σπίτι, απέχει τρία χιλιόμετρα – δημιουργήσαμε την “Βίλλα Πλειάδες”. Ένα συγκρότημα- κατοικία, εργαστήριο, ξενώνες , με χιλιάδες δένδρα που φυτέψαμε κάνοντας ταυτόχρονα κι ένα μεγάλο οικολογικό έργο. Ένας χώρος κι ένα έργο, που ανταμοίβει πλέον εμάς και τους φίλους , θαυμαστές και συλλέκτες που συνεχώς έρχονται και με βρίσκουν- γιατί υπάρχει και η περιέργεια “που γίνονται αυτά τα έργα, που έχει πάει αυτός ο Νίκου!”.
Ο έναστρος ουρανός και η καθαρότητα της ατμόσφαιρας του χώρου λόγω υψομέτρου, σε κάνει τα βράδια να αισθάνεσαι ότι οι αστερισμοί σε καλύπτουν. Γι’αυτό έδωσα στην κατοικία μου – και λόγω της αγάπης μου στην μυθολογία- το όνομα του αστερισμού των Πλειάδων.
Τελικά, δεν μετάνιωσα ούτε για μια στιγμή που επέλεξα τον Ελλαδικό χώρο, ως χώρο έμπνευσης και δημιουργίας . Η Ελλάδα είναι ο δικός μου “τροφοδότης λογαριασμός”, και ό,τι μειονέκτημα κι αν παρουσιάστηκε στην πορεία δεν μπόρεσε να σκιάσει την επιλογή μου.
Όσο για τον κίνδυνο “αποστασιοποίησης”, που πολλοί επικαλούνται για έναν δημιουργό που ζει “εκτός κέντρου”. Με τα σημερινά μέσα επικοινωνίας, όπως και με τις συχνές παρουσιάσεις της δουλειάς μου και τα συνεχή ταξείδια, ακόμα κι αν το επιθυμούσα δεν μπορώ να απέχω απ΄την περίφημη επικαιρότητα και τα δρώμενα.
Έχω όμως κερδίσει το ουσιαστικό πλεονέκτημα να επιλέξω ποια ”δρώμενα ” θεωρώ σημαντικά, ώστε να αφήσω γι’αυτά τον ιδανικό μου βιότοπο, για λίγο.
Αυτό το μικρό κατατοπιστικό εικονικό ”οδοιπορικό” στην ” Βίλλα Πλειάδες ”, μέσ’ απ’ το site, πιστεύω ότι το χρωστούσα στους χιλιάδες πλέον φίλους μου απ’ την Ελλάδα και το Εξωτερικό που το επισκέπτονται, με τιμούν με το ενδιαφέρον τους και ως εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να έρθουν στον χώρο μου.
Για τα ιστορικά έργα του
Συνδυάζοντας δύο μεγάλες αγάπες, την Ελλάδα και την μελέτη της Ιστορίας, άρχισα εδώ και αρκετά χρόνια, να φιλοτεχνώ έργα με θέματα από την Ιστορία μας.
Είχα ήδη διαπιστώσει μέσα από την μελέτη της ελληνικής ζωγραφικής, ότι υπήρχε πλούτος θεμάτων, που δεν είχε ακόμη αποδοθεί εικαστικά. Αυτό ήταν για μένα δυνατό ερέθισμα και διαθέτοντας και την τεχνική κατάρτιση – γιατί η ζωγραφική ιστορικών θεμάτων θέλει γνώση και πείρα – άρχισα μια καινούργια ενότητα στο μέχρι τότε, αμιγώς ζωγραφικής του Φανταστικού, έργο μου.
Έτσι ζωγραφίστηκαν μεγάλες και σε διαστάσεις ελαιογραφίες, με θέματα από την Αρχαιότητα, το έπος του Μ.Αλεξάνδρου, στιγμές από το Βυζάντιο και το 1821…
Επειδή όμως οι μεγάλες Ιστορικές στιγμές ορίζουν τις τύχες των Εθνών και μας αφορούν όλους, ζωγράφισα και θέματα από την Παγκόσμια Ιστορία.
Πιστεύω ότι έτσι, με αυτόν τον θεματικό κύκλο, παρουσιάζεται πληρέστερα το φάσμα της δουλειάς μου και η ταυτότητα μου ως ζωγράφου.”
