Είδα τον Ναμπούκο – Μαραντόνα

Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης

Ήταν μια βραδιά αξέχαστη, στο Ηρώδειο.Πρωτη του Ναμπουκο για το φεστιβάλ Αθηνών και τελευταία για τον Ναβουχοδονοσορα-Πλατάνια, που ερμήνευσε εντός έδρας και ξύπνησε μνήμες απο Βαβυλώνα,απο Ολοκαύτωμα,απο ναζιστικες θηριωδίες, απο γυμνασιακά κατάλοιπα..Θυμόμουν τον καθηγητή μουσικής αείμνηστο Θόδωρος Μιμίκος να μας μαθαίνει τους στίχους του Ναμπουκο,χωρίς να πολυ καταλαβαίνουμε Το νόημα της ιστορίας.

Τώρα όμως και χάρη στην Εθνική Λυρική Σκηνή ξύπνησαν ολα μέσα μου: οι Βαβυλώνιοι Του αρχαίου παρελθόντος,που μετατράπηκαν -σκηνοθετικά- σε βίαιους δυνάστες που εφεραν κοινά στοιχεία με τους Ναζί.Δεκαδες κομπαρσοι περιφέρονταν στη σκηνή διαρκώς και φαίνονταν αναστατωμένοι και άναβαν φαναράκια και προσεύχονταν για να τους προστατεύσει ο Θεος τους απο την επικείμενη επίθεση των εχθρών.Το έργο του Τζουζεπε Βέρντι καταγράφει τα δεινά των Εβραίων και υποδηλώνει τα μαρτυρία ενός λαού,χωρίς όμως υπερβολές και κατηχισμους.

Ο Ιταλός σκηνοθέτης έκανε την υπέρβαση στις διαφορετικές εποχές,με τον ήρωα στο τέλος του έργου να δηλώνει πίστη στον θεό των Εβραίων..  Απο τους πρωταγωνιστές ο Δημήτρης Πλατανιάς,σε στιλ ¨θεος Μαραντονα¨,περνούσε άνετα ανάμεσα στην αλαζονεία του ηγέτη και στην ταπείνωση της προδοσίας.

Η Κορεάτισσα σοπράνο Σαε Ρίγκαν έκλεψε τις εντυπώσεις με την εξαίσια ερμηνεία της σ έναν απαιτητικό ρόλο.Μπροστα στο θέαμα επι σκηνής η μουσική δεν υποχώρησε καθόλου και ανέδειξε ολα τα σημεία που κάνουν την όπερα του Βέρντι,μια απο τις σημαντικότερες του συνολικού του έργου.¨Ηταν μια μεγάλη ευκαιρία για το ελληνικό κοινό να δει μια μοντέρνα ιστορία σ έναν αρχαίο χωρο¨,είπε ο σκηνοθέτης Λεο Μουσκατο που επιμελήθηκε την παραγωγή.