Η δημοσιογραφία απέναντι στη συνωμοσιολογία (Άρθρο Ν. Δημαράς)

“Ο δημοσιογράφος οφείλει να σέβεται το σύστημα δικαίου, που διέπει όλο τον πολιτισμένο και δημοκρατικό κόσμο, όπως επίσης τους φορείς και τους οργανισμούς της επιστήμης”.

……………………………………………………………

Αυτές τις μέρες κυκλοφορούν στο διαδίκτυο όλο και πιο πολλά βίντεο, αλλά και αποσπάσματα κειμένων με σοφιστείες και προφητείες για τα δεινά, που θα φέρει δήθεν το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας στον κόσμο, με τα ψηφιακά διαβατήρια, τα τσιπάκια και τους κωδικούς, με τους οποίους τα αόρατα μάτια των πολυεθνικών θα διαβάζουν το ποιος είσαι, που πηγαίνεις, τι ομάδα αίματος έχεις και τι σκέφτεσαι.

Αν δεν είχαν μια σοβαροφάνεια και αν δεν εμφανίζονταν διάφορα επιστημονικοφανή επιχειρήματα δεν θα άξιζε να ασχοληθούμε. Θα λέγαμε ότι αυτά διαδίδονται από “ψεκασμένους”, παραπληροφορημένους και ιδεοληπτικούς με μετατόπιση συμπεριφοράς, οπότε δεν θα άξιζε να μπούμε σε οποιαδήποτε διαδικασία προβληματισμού και απαντήσεων.

Γράφει ο Νίκος Δημαράς

Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε και με άλλους ανθρώπους, που υιοθετούν άμεσα ή έμμεσα τέτοιες απόψεις, ακόμη και με δημοσιογράφους, που υπογείως ή πλαγίως σπέρνουν ζιζάνια αμφισβήτησης της επιστήμης και επηρεάζουν πολύ κόσμο με αποτέλεσμα να έχουμε στην Ελλάδα περίπου 400.000 πολίτες άνω των 60 ετών, που αρνούνται να εμβολιαστούν.

Και αυτοί είναι οι πιο ευάλωτοι ακόμη και στην μετάλλαξη Όμικρον, για την οποία ακόμη δεν ξέρουμε πόσους θα στείλει στα νοσοκομεία.

Πρόσφατα έκανα Ιώβεια υπομονή και είδα ένα βίντεο διεθνούς προελεύσεως,  με ερωταπαντήσεις και μία συνεντευξιαζόμενη κυρία να έχει άποψη επί παντός του επιστητού. Υπήρχε επεξεργασία του υλικού και μετάφραση με ελληνικούς υποτίτλους, κάτι, που δείχνει ότι κάποιοι εργάστηκαν για να βγει μεθοδευμένα στο διαδίκτυο το εν λόγω βίντεο.

Προβληματίστηκα για το πως χρησιμοποιείται και η δημοσιογραφία για τέτοια προπαγάνδα, πέραν της ασυδοσίας του διαδικτύου, οπότε αισθάνθηκα την ανάγκη να σημειώσω τα εξής:

1. Μέσα στα καθήκοντα του δημοσιογράφου και στον τρόπο άσκησης του λειτουργήματός του είναι φυσικά η κριτική προς κάθε κατεύθυνση και η διερεύνηση της συμπεριφοράς όλων των εξουσιών, τοπικών και παγκοσμίων. Ωστόσο αυτή η κριτική και η αμφισβήτηση θα πρέπει να τεκμηριώνονται με ατράνταχτα επιχειρήματα και ντοκουμέντα.
2. Όλος ο πολιτισμένος και δημοκρατικός κόσμος λειτουργεί με βάση το δίκαιο, το εθνικό, το ευρωπαϊκό, το διεθνές. Αρμόδια όργανα για την εφαρμογή των κανόνων δικαίου είναι τα Δικαστήρια Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο ΟΗΕ, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το Συμβούλιο της Ευρώπης και τα εθνικά δικαστήρια. Υπάρχουν επίσης διεθνείς οργανισμοί, που εποπτεύον στη λειτουργία των επιστημονικών φορέων και θωρακίζουν την εγκυρότητα των επιστημονικών επιτευγμάτων.
3. Στον πολιτισμένο δημοκρατικό κόσμο όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα προσφυγής στα δικαστήρια, η λειτουργία των οποίων διέπεται από ανεξαρτησία, παρότι η εξασφάλιση των πόρων τους γίνεται από τις κυβερνήσεις, οι οποίες ωστόσο εκλέγονται με δημοκρατικές διαδικασίες.
4. Κανόνες λειτουργίας και αρχές δεοντολογίας ισχύουν και στο δημοσιογραφικό επάγγελμα. Ο αρχές αυτές συνοπτικά εκπορεύονται από: α) Τις συνταγματικές προβλέψεις για την υπηρέτηση του ύψιστου εθνικού συμφέροντος. β) Την υπηρέτηση του υπέρτατοι κοινωνικού αγαθού. γ) Την προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος. Οι βασικές διατάξεις περιλαμβάνονται στα οκτώ άρθρα του Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας με κυρίαρχο αυτό, που αναφέρεται στην ανεξαρτησία και στην αντικειμενικότητά του δημοσιογράφου.
5. Γίνεται σαφές ότι ο δημοσιογράφος σέβεται το σύστημα δικαίου, που διέπει όλο τον πολιτισμένο κόσμο, τους φορείς της επιστήμης, όπως επίσης και τις αρχές του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, εφ όσον ζούμε σε κοινωνίες, που αποδέχονται τους θεσμούς.
6. Ο δημοσιογράφος διατηρεί την ανεξαρτησία του και δεν λειτουργεί με βάση τυχόν προσωπικές πεποιθήσεις. Φιλτράρει τις πληροφορίες και αποφεύγει να υπηρετεί υποβολιμαίες κινήσεις ή σκοπιμότητες από οπουδήποτε και αν προέρχονται. Ο δημοσιογράφος είναι υπεράνω σκοπιμοτήτων και συμφερόντων. Βλέπει από πιο ψηλά τα γεγονότα και τις εξελίξεις, χωρίς να γίνεται όργανο προπαγάνδας οποιουδήποτε.
7. Εν προκειμένω παρακολουθήσαμε, μεταξύ άλλων, ένα προπαγανδιστικό βίντεο από αμφισβητίες του παγκόσμιου πολιτικού “γίγνεσθαι”, που βλέπουν παντού συνωμοσίες και δήθεν μια ποδηγέτηση των πολιτών από ένα αόρατο σύστημα συμφερόντων, που βγάζει ψηφιακά διαβατήρια, οδηγεί τους ανθρώπους στην ανεργία κ.λ.π. Θεωρώ το περιεχόμενό του χαμηλού επιπέδου επιχειρημάτων, που δείχνει ότι υποκρύπτονται αμφιβόλου προελεύσεως κέντρα προπαγάνδας, συγγενικά με ακροδεξιές, εθνικιστικές, ναζιστικές, παραθρησκευτικές ή άλλες κινήσεις.
8. Στις πολιτισμένες και δημοκρατικές κοινωνίες η έκφραση γνώμης είναι ελεύθερη, όπως επίσης και η επιλογή των ηγεσιών μέσα από εκλογικές διαδικασίες, έστω και επηρεαζόμενες ως ένα βαθμό από οικονομικά συμφέροντα. Άλλο σύστημα με σεβασμό των ανθρώπινων αξιών μέχρι στιγμής δεν ορθοπόδησε στον κόσμο. Και το πείραμα του κομμουνισμού στις ανατολικές χώρες είδαμε που κατέληξε.
9. Αν το σημερινό παγκόσμιο σύστημα πάψει να αρέσει στον κόσμο μπορεί να καταρρεύσει και να αντικατασταθεί από τους ίδιους τους πολίτες, είτε μέσα από εκλογικές διαδικασίες, είτε και από επαναστάσεις, που ενίοτε δημιουργούν δίκαιο.
10. Συνεπώς αυτού του είδους τα προπαγανδιστικά βίντεο δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική, ούτε αποτελούν αντικείμενο δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος, διότι οι δημοσιογράφοι δεν ταυτίζονται με δογματικές απόψεις, δεν προσηλυτίζονται και δεν υπακούουν σε οποιαδήποτε κέντρα προπαγάνδας και συνωμοσιολογίας. Μπορούν να λειτουργούν με βάση τις αρχές της δημοκρατίας και της δεοντολογίας, αν πραγματικά θέλουν να ανήκουν στη δημοσιογραφική οικογένεια.