Σας έχει συμβεί καμία φορά να πάθετε σύνδρομο στέρησης και να σηκωθείτε μαύρα μεσάνυχτα να πάτε ως το ψυγείο, για να βάλετε κάτι στο στόμα σας; Τελευταία,εμένα με βασανίζει, ασύστολα.
Έχω στερηθεί -σε βαθμό να κόβω φλέβες- τη μπάλα. Και γενικά, το θέαμα. Είπαμε ότι μας λείπουν θέατρα, όπερες, συναυλίες κλπ. αλλά, η μαγεία της μπάλας δεν παίζεται. Δεν χρειάζεται να είσαι φανατικός η σπασίκλας για να συγκινηθείς…
Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης
Όταν μάλιστα διάβαζα προχθές για τον Έλληνα Μαραντόνα και τις δεξιότητες που δεν απολαύσαμε τότε από κοντά, μεγαλώνει ο καημός. Ποιος ήταν αυτός;Όχι βέβαια, ο
Νουρέγιεφ της μπάλας, Γιώργος Κούδας, που μέχρι και άγαλμα του στήσανε στο γήπεδο της Τούμπας.
Ήταν, ο απερίγραπτα σεμνός -για τέτοιο λαμπρό αστέρι- Βασίλης Χατζηπαναγής, ο Μαραντόνα της Θεσσαλονίκης, που μόνο στο άκουσμα του ονόματος ένας κοντινός συγγενής μου έχει αλλεπάλληλους ….οργασμούς! Ε,λοιπόν για τον Χατζηπαναγή έγραψαν οι ιταλικές εφημερίδες τώρα, εκθειάζοντας την ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα που είχε πριν τριάντα χρόνια…Κάλιο αργά,που λέει ο λαός. Όχι, του Ηρακλή. Γιατί αυτός θυμάται και τον έχει εικόνισμα, στο φτωχικό του παραγκάκι..
Αλλά, τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια.Τι να πω για τους καημένους αθλητικογράφους της σημερινής εποχής; Στύβουν τις …πέτρες για να βρουν μια είδηση. Η για να αντιγράψουν κάτι. Όλα με το ζόρι.Το πιο άνυδρο, στεγνό τοπίο. Κείμενα βγαλμένα από την κοιλιά, όπως έλεγε γνωστός συνάδελφος..
Και πάνω σ αυτήν την κακοδαιμονία κι ενώ ο ορίζοντας είναι ακόμη κλειστός, χωρίς να γνωρίζουμε τι πρόκειται να συμβεί, τέτοιους μήνες αλλά χρόνια κόχλαζαν τα πάθη. Τώρα τίποτα .Σαν τη σιγή του τάφου.Ευτυχώς,που πάλι στο Νετφλιξ βρήκα σωσίβιο να πιαστώ. Πρώτα, παρακολουθώντας τα έξι επεισόδια της σειράς “Ιγκλις Γκειμ”,που αναφέρεται -με συναρπαστικό τρόπο- στη γέννηση του ποδοσφαίρου στην Αγγλία, στα τέλη του 19ου αιώνα, τότε που το άθλημα ήταν μονοπώλιο της αριστοκρατίας και η εργατική τάξη διεκδικούσε με πολύ ιδρώτα στο χορτάρι ένα μερίδιο του.
Και φυσικά έπιασα τον εαυτό μου να αντιπαραβάλει τους πρώτους μπαλαδόρους με τις σημερινές ντίβες του χώρου, που κλωτσούν τη μπάλα για να εξασφαλίσουν ένα ακόμη καλύτερο συμβόλαιο στην ομάδα τους..
Όπως και το άλλο σήριαλ, που αφορά το μπάσκετ με τίτλο “Λαστ ντανς” και που περιγράφει τις ικανότητες του χαρισματικού Μαικλ Τζόρνταν, με γυρίσματα που έγιναν
κυρίως έξω από το παρκέ, με την αγωγή που πήρε από τη μητέρα του,τις σχέσεις με τα 11 αδέρφια του, τη σκληρή δουλειά,τα κατορθώματα του..Αυτό μάλιστα.
Αυτό είναι τηλεόραση, επιμορφωτική και ψυχαγωγική ! Όχι, ανοσία της αγέλης..
