Και όμως, υπάρχουν ακόμα δάσκαλοι, αφιερωμένοι στο λειτούργημα τους και μάλιστα έτοιμοι να προσφέρουν το κάτι παραπάνω στους μαθητές. Όπως ο δάσκαλος στο χωριό Νικηφόρος της Δράμας, που έχει φτιάξει ένα εργαστήριο αστρονομίας, με δίκη του πρωτοβουλία, για να ξεναγούνται τα παιδιά της περιοχής και να μαθαίνουν δέκα πράγματα παραπάνω.
Όπως και ο δάσκαλος σε εκπαιδευτήρια των Αθηνών, που συγκέντρωσε 100 παιδιά στην αυλή του σχολείου (κρατώντας φυσικά τις αποστάσεις μεταξύ τους) και παραδίδει μαθήματα δημοτικών ελληνικών χορών.
Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης
Απίστευτο θέαμα ! Και άκρως απαραίτητο. (Θυμάμαι όταν ως νέος δημοσιογράφος, πήγα για αποστολή στην Λισαβώνα για την “Άνοιξη των Γαρυφαλλων”, κάποιος μέσα στην κοσμοσυρροή πέταξε “είναι κι ένας Έλληνας εδώ”¨, πως άλλαξε αμέσως η μουσική και ξαφνικά με καλούσαν στην πίστα για να χορέψω, αλλά εγώ αδυνατούσα… Μια μαύρη στιγμή στην καριέρα μου…)
Όπως και η τελευταία 1η διεθνής μαθητική συνάντηση λογοτεχνίας, που οργανώθηκε διαδικτυακά από το Ζωγράφειο ίδρυμα Κωνσταντινούπολης και τα εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη και συμμετείχε ένα ξεχασμένο αλλά πρωτοπόρο σχολείο της Λήμνου, το γυμνάσιο Λειβαδοχωρίου, με θέμα “Η λογοτεχνία αλλιώς”.
Πήραν μέρος 150 μαθητές και μαθήτριες από σχολεία της Ελλάδος και του εξωτερικού.
Στόχος του συνεδρίου να αποτελέσει μια πρόταση προσέγγισης της λογοτεχνίας με επίκεντρο τον μαθητή, τις κρίσεις και τις απόψεις του. Γιατί, η λογοτεχνία είναι μια τέχνη και μας προσφέρει χαρά και συγκινήσεις ενώ μέσα από τις προσέγγιση της μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τους άλλους. Δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο, τα κινητά και τα τικ τοκ η ζωή…
Τα παιδιά από το Λειβαδοχώρι της Λήμνου, μίλησαν για το πως θα ήθελαν να διδάσκεται η λογοτεχνία, για το τι σημαίνει δημιουργική γραφή, για το πως διδάσκεται η ποίηση… Αλλά και, για άλλες πτυχές του θέματος, όπως πως αντιστέκεται το βιβλίο στην φαντασμαγορία των νέων τεχνολογιών, πως διαγράφεται η λογοτεχνία στο πανί και στη σκηνή η η αναζήτησή νοήματος σ ένα κείμενο.
Είχαν και απόψεις για τις εξομολογήσεις λογοτεχνών, τις επιλογές, τις δύσκολες στιγμές, τις χαρές και τα διέξοδα των δημιουργών. Ξεχωριστή θέση περιλάμβανε και η κατηγορία των ξένων κλασικών, τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας και η τάση για κόμικς.
Δεν χρειάζεται να υπογραμμιστεί το ενδιαφέρον των διευθυντών των σχολείων και της εκπαιδευτικής κοινότητας, για μια τέτοια πρωτοβουλία. Για αυτό το εντοπίσαμε και το αναδεικνύουμε.
Είναι μερικά πράγματα που μας ξεπερνούν και επαφίενται στην τόλμη, την αρετή και την αγάπη που τρέφουν οι δάσκαλοι για το λειτούργημα τους…
