Το κλάμα ήταν βουβό αυτές τις μέρες στην Καλαμαριά, εδώ στη γειτονιά. Δυο μαυροφορεμένες γυναίκες, μάνα και κόρη κατηφόριζαν στην οδό Παρασκευοπούλου με μάτια, που είχαν στερέψει από το κλάμα. Οι άλλοι γύρω άφωνοι. Παγωμένοι, σαν αγάλματα τρόμου.
Στις κολώνες της ΔΕΗ το αγγελτήριο θανάτου ενός νέου 23 ετών, ενός παλικαριού που η γειτονιά το χαρακτηρίζει ως καμάρι. Ψηλός, λιγνός εμφανίσιμος. Έφυγε πρόωρα και άδικα από την ζωή σε μια στροφή του δρόμου προς την Σάρτη στη Σιθωνία της Χαλκιδικής.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Καταγράφηκε στα τροχαία ως μονόστηλο μαζί με τόσα άλλα καθημερινά.
Ιδού το ειδησάριο:
Σε ένα σημείο αυτού του δρόμου σκοτώθηκε χθες ο 23χονος γείτονας εδώ στην Καλαμαριά.
Πολύ δε περισσότερο πάρτε μια ιδέα από το τι γίνεται και φέτος στους δρόμους της Χαλκιδικής, όπου καταφθάνουν δεκάδες χιλιάδες τουρίστες.Ουδείς διαμαρτύρεται για την έλλειψη φωτισμού. Τολμήστε να πάτε νύχτα στην Τριστινίκα, λίγα χιλιόμετρα μετά το κοσμοπολίτικο Πόρτο Καρράς. Ναι, δρόμοι λαιμητόμοι, όπως τις δεκαετίες του ΄60 και του ΄70.
Και ουδείς εκ των αρμοδίων ερευνά το πως ξεφεύγουν τα αυτοκίνητα στις στροφές και σκοτώνονται νέοι άνθρωποι.
Αλλά ξέρουμε τι θα πουν στο τέλος: Ανθρώπινο λάθος, η κακιά στιγμή…
Έτσι θα πουν χωρίς ντροπή και τσίπα…
