Κατ΄εξαίρεση χθες πήγαμε σε άλλο στέκι για καφέ, εδώ στην Καλαμαριά, που είναι self service και έχει πολύ καλές τιμές. Είναι ταυτόχρονα και μίνι μάρκετ. Πουλάει από σοκολάτες και καραμέλες μέχρι φαγώσιμα, σάντουιτς, πατατάκια και ό,τι άλλο ζητάει η ψυχή σου…
Αυτός είναι και ο λόγος, που το συγκεκριμένο μαγαζί γίνεται πόλος έλξης για πελάτες νεαρής ηλικίας, δηλαδή για παιδιά 14 – 17 χρονών, αλλά και για τους συνήθεις θαμώνες, τους συνταξιούχους και των δύο φύλων άνω των 60.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Χθες μέτρησα και τις δύο γενιές. Μέχρι τις 12.30 υπερτερούσαν οι νεαροί, αγόρια και κορίτσια του γυμνασίου (όχι του λυκείου). Ήταν πάνω από 10 παιδιά, μαζεμένα στη μια πλευρά του μαγαζιού. Άλλα κάθονταν σε σκαμπό, άλλα σε μεταλλικές καρέκλες, άλλα στα περβάζια δίπλα στα λουλούδια και άλλα στις αγκαλιές των κοριτσιών…
Πήγαμε στο συγκεκριμένο μαγαζί εξ ανάγκης, διότι εκεί κοντά είναι το συνεργείο, όπου είχαμε αφήσει το αυτοκίνητο. Δεν είχε θέση όταν φτάσαμε. Όλα τα τραπεζάκια γεμάτα. Καθίσαμε σε έναν πάγκο με ψηλά σκαμπό. Αλλά ήμασταν άτυχοι. Σε λίγο έφτασε ένα άλλο τσούρμο 8-10 μαθητών και μαθητριών, που ήρθαν δίπλα μας και έστησαν πηγαδάκια.
Μερικά παιδιά βολεύτηκαν στα περβάζια και άλλα ακουμπούσαν στις πλάτες των άλλων. Ούτε ένα δεν φορούσε μάσκα. Δύο κοριτσάκια πήγαν και πήραν χυμούς, πατατάκια και σάντουϊτς. Έπιναν, μασούσαν και χασκογελούσαν, ανάμεσα σε φράσεις του τύπου “μη μασάς ρε μαλ@@α”… Το “μαλ@@α” πήγαινε σύννεφο. Πιο πολύ αποκαλούσε έτσι το ένα κορίτσι το άλλο.
Τα αγόρια ήταν πιο σεμνά. Ένα αγόρι μάλιστα κατάλαβε ότι δυσφορούσαμε και παρότρυνε τα άλλα να απομακρυνθούν από εμάς. Πήγαν πιο πέρα. Ρώτησα το συγκεκριμένο αγόρι πως βρέθηκαν όλα τα παιδιά εδώ και μου απάντησε ότι έχουν κατάληψη.
Δεν ήθελα να πω τίποτα στα παιδιά. Προφανώς θέλουν να κάνουν την δική τους επανάσταση απέναντι σε κάτι. Κάθε γενιά θέλει να κάνει την επανάστασή της. Άλλοτε με αιτία και άλλοτε όχι. Οι παλιοί με ψωμοτύρι στα βουνά κατά των κατακτητών. Εμείς με τα αμπέχονα και τα μακριά μαλλιά, τραγουδώντας Θεοδωράκη και Ριζίτικα. Αργότερα άλλες γενιές με τα τραγούδια του Σαββόπουλου “είμαι 16άρης σας γαμ.. τα λύκεια…” και άλλοι με τις καταλήψεις, τα πατατάκια και με ψωμοτύρι το “μαλ@@α…” Τι να πεις;
Τα παιδιά έφυγαν γύρω στις 12.30. Μάλλον ανύποπτα για τα όσα πραγματικά συμβαίνουν γύρω. Ή αποπροσανατολισμένα.
Εμείς μείναμε και αρχίσαμε να διαβάζουμε στα επίσημα μέσα το τι συμβαίνει στη χώρα και διεθνώς. Διάβασα ότι υπάρχουν πάνω από 200 καταλήψεις σχολείων σε όλη την Ελλάδα. Επίσης διάβασα ότι οι πιο διακεκριμένοι λοιμωξιολόγοι δηλώνουν ότι ο κορωνοϊός μεταλλάχθηκε και ότι το νέο στέλεχος είναι πιο μεταδοτικό. (Άρθρο στην Ουάσιγκτον Ποστ και στην Καθημερινή). Διάβασα τέλος ότι ο επικεφαλής των Γερμανών λοιμωξιολόγων υποστηρίζει ότι η εξάπλωση του ιού εμφανίζεται ραγδαία στην Ευρώπη και ίσως να μην είναι αντιμετωπίσιμη.
Αυτός ο καφές ήταν ο πιο πικρός…