Γράφει η Αλεξάνδρα Γρηγορίου
Ευτυχώς γλιτώνουμε τον πλήρη διασυρμό που θα είχαμε υποστεί αν τα γλέντια κι οι χαρές των ελάχιστων, γινόταν προσπάθεια να πάρουν εθνική διάσταση…
Διότι, συνέβη κάτι στα χαρτιά, στις 21 Αυγούστου και κάποιοι προσπαθούν με τα γνωστά μέσα που τα τελευταία χρόνια εντάχθηκαν στις κυβερνητικές τακτικές, να μας πείσουν ότι πρόκειται για γεγονός που δικαιολογεί χαρές και πανηγύρια!
Δυστυχώς, ούτε περιορισμένης αντίληψης όντα δε θα μπορούσαν να χαρούν μ’ αυτό που μας σερβίρουν ως ‘έξοδο απ’ τα μνημόνια’! Και μάλιστα, ελληνιστί από στόματος Ευρωπαίου αξιωματούχου ο οποίος είναι ένας απ’ τους πολλούς, εκτός χώρας, που φυσικά χάρηκε αφού θα πάψουμε να είμαστε βαρίδι στην Ε.Ε. πλέον και θα μείνουμε μόνοι μας, όσον αφορά τον δανεισμό…
Εν πολλοίς, χρωστάμε περισσότερα απ’ όσα εκείνη την αποφράδα ημέρα που ο πιο feet πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας απ’ την άκρη του Αιγαίου μας ανακοίνωσε ότι αδυνατούμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας και πλέον κρεμόμαστε οικονομικά απ’ τους εταίρους μας.
Επίσης, έχουμε επωμισθεί επιπλέον τρεις μνημονιακές συμβάσεις διότι έπρεπε να μάθουν τα άμαθα αριστερά, πώς να κυβερνήσουν το καράβι που έτσι κι αλλιώς είχε ‘μπατάρει’….
Το πιο ωραίο όμως είναι ότι πλέον θα δανειζόμαστε μόνοι μας απ’ τις αγορές, με 4 μονάδες πάνω απ’ όσο μέχρι σήμερα απ’ τους δανειστές που τόσο μισούσαν κάποιοι…
Ωστόσο, η επιτήρηση παραμένει και μάλιστα σε τρίμηνη βάση πλέον, λόγω των χρωστούμενων, που δεν έχουν αποπληρωθεί και φυσικά είναι εξόφθαλμα αναμενόμενο ότι θα χρειαστούμε πολλά δάνεια για να μπορούμε να τηρούμε τα συμφωνηθέντα με τους μέχρι σήμερα δανειστές μας.
Κι όλα αυτά βέβαια, με την πραγματική οικονομία να στενάζει κάτω απ’ την απίστευτη φορολογία, τις εξωπραγματικές αναλογίες ασφαλιστικών εισφορών και τα ληξιπρόθεσμα να σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο!
Αναρωτιέται λοιπόν ο νοήμων, φυσιολογικός, παραγωγικός Έλληνας, που παρακολουθεί ένα τσούρμο να πανηγυρίζει με κείνους, που προσπαθούν να πείσουν ότι υπάρχει λόγος πανηγυρισμών!
Εύλογη η εξαιρετική διάθεση των κυβερνώντων αφού θεωρούν ότι πλέον θα ευτυχήσουν να έχουν στη διάθεσή τους τον κρατικό κορβανά όπως τον είχαν παλαιότεροι και με τις σπατάλες και τη στήριξη ημετέρων, κατάφεραν να μας οδηγήσουν στον όλεθρο!
Δεν είναι απαραίτητα τα υψηλού επιπέδου μαθηματικά κι οι εξειδικευμένες αναλύσεις για να καταλάβει κάποιος τι συμβαίνει. Άλλωστε, αυτά τα περισπούδαστα που μας παρουσιαζόταν με διάφορους τρόπους, που απλώς επικοινωνιακά άλλαζαν οι κυβερνήσεις, ώστε να θεωρήσουμε ότι άλλαζε κι η άποψη κι η τακτική, μας οδήγησαν στην σταθερά πτωτική πορεία των επιλογών μας ως ψηφοφόρων και καταλήξαμε στη σημερινή κατάντια που πλέον ο πάτος του βαρελιού έχει χαθεί απ’ τα μάτια μας, όσο ψηλά κι αν κοιτάξουμε!
Το μεγαλύτερο δυστύχημα όμως είναι ότι παροτρύνουν σε πανηγυρισμούς, ενώ η συνολική κατάσταση είναι πέραν κάθε νοσηρής κι εκδικητικής φαντασίας, με βασικές δομές να μη λειτουργούν, τα σύνορα να φαντάζουν ξέφραγο αμπέλι, τις διεθνείς μας σχέσεις πιο ‘παγωμένες’ από ποτέ, τις συμφωνίες για μεγάλα και χρονίζοντα θέματα ν’ ανταγωνίζονται μόνο στο επίπεδο του ξεπουλήματος και την εθνική μας υπερηφάνεια να έχει μετατραπεί σ’ ένα κουρελόχαρτο που απλώς μεταφέρει από δω κι από κει ο αέρας των διεθνών εξελίξεων.
Ακόμη κι όσοι είμαστε φύσει και θέσει αισιόδοξοι, όσο κι αν προσπαθούμε ν’ αναλύσουμε τις τελευταίες μέρες τα δεδομένα, ειλικρινά δε μπορούμε να βρούμε κάτι που να παραπέμπει σε λόγο πανηγυρισμού και θεώρηση λήξης κάποιου κακού που μας είχε βρει και τώρα σταματάει!
Μέσα στην κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί, το μόνο θετικό είναι ότι δε θα μπορούν, για πολλά πολλά, πολλά όμως χρόνια, οι κατά καιρούς κυβερνώντες μας, να έχουν την πλήρη κι αποκλειστική διαχείριση των συμφερόντων του πολύπαθου κράτους μας αλλά θα ελέγχονται απ’ τους δανειστές μέχρι την αποπληρωμή των οφειλούμενων.
Ίσως έτσι γλιτώσουμε νέα πανωλεθρία και λίγο λίγο κάτι στρώσει και με το νοικοκύρεμα που διαφαίνεται ότι ξεκινήσαμε να κάνουμε ο καθένας μας χωριστά για τα δικά του, αφού καταφέραμε να συνέλθουμε απ’ το αρχικό σοκ, που υποστήκαμε όταν μας φόρτωσαν ξαφνικά οφειλές με απανωτές αυξήσεις, δεσμευόμενοι ώστε να παίρνουν νέα δάνεια.
Ο μόνος λόγος για να πανηγυρίσουμε είναι η ενδεχόμενη απόφαση ότι επιτέλους θα ξεκινήσουμε να επιλέγουμε με σωστά κριτήρια όσους μας κυβερνούν σε συνδυασμό με την απόφαση να εκφράζουμε την αντίθεσή μας στην ανικανότητα και την αδιαφορία που τελικά εμείς πληρώνουμε και μάλιστα ακριβά!
Κάθε άλλο πανηγυράκι για ενδεχόμενη λήξη μιας κατάστασης, απλώς αποδεικνύει είτε άγνοια της πραγματικής κατάστασης, είτε για κάποιους λόγους, ηθελημένη άρνηση αποδοχής των δεδομένων.
