Κι άντε και πες ότι θέλεις να προσφέρεις στον τόπο, που ζεις έμπρακτα και πες ότι θυσιάζεις χρήμα και χρόνο και πες ότι εκλέγεσαι. Mετά τι;
Γράφει η Αλεξάνδρα Γρηγορίου
Όσο κι αν έχει καταντήσει τρόπος ανάσυρσης ονομάτων αρχαίων Ελλήνων σημαντικών ιστορικών προσώπων όπως ο Καλλικράτης, όσο κι αν είναι εξόχως σημαντικό ότι δίνεται έτσι μια ευκαιρία να μάθουμε πέντε πράγματα γι’ αυτούς τους ξεχασμένους, είναι εξαιρετικά σημαντικός ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης στη ζωή των πολιτών της χώρας.
Τελικά όμως καταντήσαμε, μόνο η υπερφίαλη άποψη κάποιων υπουργών Εσωτερικών ή όπως άλλως μετονομάζεται κατά καιρούς η αντίστοιχη θέση, ότι μπορούν να φέρουν τις καθοριστικές τομές στην τοπική αυτοδιοίκηση, να μένει.
Γιατί επί της ουσίας, μόνο εκατομμύρια πεταμένα στις μεταρρυθμίσεις και τις μετακινήσεις που τελικά δεν αποδίδουν κάτι όπως περίτρανα αποδεικνύεται, ειδικά στις τοπικές κοινωνίες έχουμε παρακολουθήσει. Κι όσο γίνεται προσπάθεια διεύρυνσης των δήμων ώστε να μπορούν, και καλά, να διαχειριστούν μεγαλύτερα κονδύλια καταπολεμώντας συγχρόνως και την απίστευτων διαστάσεων, διαπλοκή των περασμένων δεκαετιών, τόσο απομακρύνεται κι η δυνατότητα λύσης των απλών καθημερινών προβλημάτων των κατοίκων των νέων σχημάτων.
Προ των πυλών λοιπόν μιας ακόμη τέτοιας μεταρρύθμισης που απλώς θ’ ανακατέψει εκ νέου την ήδη ‘εν τρικυμία’ τοπική αυτοδιοίκηση της χώρας, έχουν ξεκινήσει κι οι κουβέντες για τα σχήματα που θα διεκδικήσουν τους δήμους και τα πρόσωπα που θα συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία.
Κι αναρωτιέται κανείς, τελικά πόσο μπορεί να προσφέρει πραγματικά ένας δημότης που με αγνά και ειλικρινή κίνητρα θέλει να προσφέρει στον τόπο που ζει; Πόση διεισδυτικότητα του επιτρέπεται να έχει στις αποφάσεις όταν απαραίτητη προϋπόθεση είναι το ‘yes sir’ στον αρχηγό που λαμβάνει επίσημα ή ανεπίσημα, φανερά ή στα κρυφά, το περίφημο χρίσμα απ΄τους κομματικούς σχηματισμούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής;
Πόσο μπορεί να συμμετάσχει στη διαμόρφωση προτάσεων για τη βελτίωση συνθηκών διαβίωσης στη γειτονιά του και στην ευρύτερη περιοχή, κάτι που θεωρητικά αποτελεί και την πεμπτουσία της όποιας υποψηφιότητας στην τοπική αυτοδιοίκηση;
Η απλή παρακολούθηση συνεδριάσεων δημοτικών συμβουλίων ακόμη και μεγάλων πόλεων που θεωρητικά έχουν περισσότερο φόρτο εργασίας, περισσότερους τομείς διαχείρισης και περισσότερες ευκαιρίες παρέμβασης, μετά την πρώτη ώρα, αποδεικνύει περίτρανα πόσο αδιάφορη και χωρίς δυνατότητα ουσιαστικής συμμετοχής είναι το όργανο που αποτελείται από εκλεγμένους εκπροσώπους πολιτών που απλώς αποφάσισαν να ρίξουν κάτι στην κάλπη με ένα σωρό άσχετα κριτήρια όπως η κάθε τύπου αναγνωρισιμότητα….
Αποτέλεσμα της λανθασμένης επιλογής υποψηφίων ή το αντίθετο, αποτυχημένη επιλογή λόγω αδιάφορου και μικρού του ρόλου των εκλεγμένων στα δημοτικά συμβούλια; Γιατί, όταν διαπιστώνεται πως ουδόλως απασχολούν οι πραγματικές γνώσεις και δυνατότητες των υποψηφίων, για την εξεύρεση πραγματικών λύσεων αλλά το μόνο κριτήριο που επικρατεί είναι το πόσο γνωστός είναι, έστω και μόνο ως πρόσωπο, απ’ τη συμμετοχή ίσως σε συλλόγους πχ, για το κέντημα και το πλέξιμο ή για τη διατήρηση της ψηλής κρασοκανάτας και του μπαγλαμά ως ρεμπέτικου συμβόλου….δεν είναι δυνατόν να περιμένει κάποιος αποτελέσματα για παρεμβάσεις σε τεράστια θέματα που πλέον αντιμετωπίζουν οι δήμοι.
Διότι, αν δε μπορεί ο απλός πολίτης να εκφράσει την αποδοχή ή την αντίρρηση του για ένα μείζονος σημασίας θέμα όπως πχ η υποδοχή μεταναστών δίπλα στο σπίτι του, μέσα απ’ το δημοτικό συμβούλιο που υποτίθεται ότι εκπροσωπείται απ’ τον γείτονά του, πώς αλλιώς θα εκφραστεί; Αν δε μπορεί να εκφράσει τη δυσφορία του για μαζικά γεγονότα που του αλλοιώνουν την καθημερινότητα, τι να την κάνει τη γνωριμία με τον εκλεγμένο δημοτικό σύμβουλο;
Καταλήγουμε λοιπόν στην παντελή έλλειψη σοβαρών κινήτρων για τα σοβαρά άτομα της διπλανής πόρτας, ν’ αφήσουν τη δουλειά, το σπίτι και τις όποιες ασχολίες τους και να διαθέσουν τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο τους σε μια στείρα και κοντόφθαλμη, αδύναμη και περιθωριοποιημένη τοπική αυτοδιοίκηση που μεταλλάσσεται κατά το δοκούν απ’ τους μωροφιλόδοξους σύγχρονους πολιτικούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής που έτσι κι αλλιώς την αντιμετωπίζουν απλώς ως έναν ακόμη τρόπο ‘μαντρώματος’ υποψηφίων ψηφοφόρων τους που θεωρούν ότι έτσι μπορούν να τους διαχειριστούν ευκολότερα….
Αναμένοντας λοιπόν τη νέα μεταρρύθμιση, ελάχιστοι μάλλον αιθεροβάμονες και πάντως ονειροπόλοι ίσως έχουν μείνει να θεωρούν ότι θα επέλθουν τομές που θα φέρουν τα επιθυμητά για την ενίσχυση του ρόλου της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Κι αν έχουμε και τριπλές εκλογές όπως διαφαίνεται, η διαβάθμιση θα φέρει απλώς κι επιπλέον υποβάθμιση, αν γίνεται, τόσο στις υποψηφιότητες όσο και στους εκλεγμένους τελικά μιας κι οι δεξαμενές υποψηφίων όλων των επιπέδων, είναι οι ίδιες και στερεύουν με γεωμετρική πρόοδο…
Αστέρες κάθε είδους, ετοιμαστείτε…
