Οι Κυριακές είναι διαφορετικές για τους ποδοσφαιρόφιλους σε σχέση με το πως τις βλέπουν όλοι οι άλλοι και κυρίως ο γυναικείος πληθυσμός. Μέχρι τις πρώτες απογευματινές ώρες οι φίλαθλοι βρίσκονται σε ευχάριστη κινητοποίηση και σε ετοιμότητα για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα με την προσδοκία ότι θα φέρει ένα θετικό αποτέλεσμα.
Η αίσθηση αυτή κρατάει μέχρι το βραδάκι. Μετά οι μισοί χαίρονται και οι άλλοι μισοί λυπούνται. Μερικοί μάλιστα πέφτουν σε μια ιδιότυπη μελαγχολία, σαν κάτι να μην πηγαίνει καλά με την “σκρόφα τύχη” τους, έχοντας έναν πρόσθετο λόγο να βλέπουν πιο σκοτεινά τα βράδια της Κυριακής.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Κάτι τέτοιο συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με τους φίλους του Απόλλωνα Πόντου, την ιστορική ομάδα της Καλαμαριάς, που πάει από το κακό στο χειρότερο στο πρωτάθλημα της super league 2 (Β΄εθνική, όπως λέγαμε παλιά). Μια ομάδα, που στο μακρινό παρελθόν είχε καταξιωθεί και δοξαστεί συμμετέχοντας στην Α΄εθνική κατηγορία και βγάζοντας από τα σπλάχνα της εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές, πρωταγωνιστές επί χρόνια σε κορυφαίες ομάδες.
Ο Απόλλων τα τελευταία χρόνια περνάει από 40 κύματα, λόγω οικονομικών αδυναμιών και διοικητικών αλλαγών, που δεν κατάφεραν να φέρουν μια ισορροπία και να προσελκύσουν τον κόσμο για να γεμίσει τις κερκίδες του σταδίου, εκεί στην άκρη του ταλαιπωρημένου πρώην στρατοπέδου Κόδρα.
Φέρνει απόγνωση το γεγονός ότι σε έναν Δήμο και σε μια ευρύτερη περιοχή 100.000 κατοίκων μόνο μερικές εκατοντάδες ανθρώπων πάνε στο γήπεδο, ακόμη και όταν η μέρα είναι ηλιόλουστη, όπως η χθεσινή Κυριακή.
Αλλά και σε ποιο γήπεδο να πας, όταν βλέπεις ότι το μισό σχεδόν είναι σε άθλια κατάσταση με φθαρμένο γκαζόν και μπαλώματα με χώμα, σαν τις αλάνες, που είχαν γνωρίσει οι παππούδες των σημερινών ποδοσφαιριστών, όταν προσπαθούσαν να παίξουν στα λασπωμένα τσαμούρια…
Το θέμα είναι ότι ουδείς συγκινείται ώστε να πάρει μια γενναία πρωτοβουλία για να μπει σε έναν σχεδιασμό η βελτίωση του γηπέδου και η αναβάθμιση των εγκαταστάσεών του. Εδώ χρειάζεται μια συλλογική εκστρατεία, μια μεγάλη καμπάνια, στην οποία θα μπορούσε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο ο Δήμος Καλαμαριάς. Και θα ήταν μια αξιέπαινη πρωτοβουλία του νέου Δημάρχου Γιάννη Δαρδαμανέλη, να κάνει τα πρώτα βήματα χωρίς παραταξιακές λογικές και άλλους διαχωρισμούς, συγκροτώντας μια ομάδα εργασίας για αυτόν τον σκοπό σε συνεργασία με τον Ερασιτέχνη Απόλλωνα και με τους άλλους γυμναστικούς συλλόγους.
Διότι αν συνεχιστούν αυτές οι συνθήκες θα είναι όνειδος για ολόκληρη την Καλαμαριά, τους φορείς και τους πολίτες της , που δεν μπορούν να στηρίξουν μια ομάδα με τέτοια ιστορία στο χώρο του αθλητισμού.
Ο Απόλλων μπόρεσε να κρατηθεί την περασμένη σεζόν στην super league 2, αλλά φέτος με τοσες οικονομικές και άλλες δυσχέρειες έχει μείνει τελευταίος στην βαθμολογία.
Είναι ενδεικτικό το χθεσινό ρεπορτάζ:
Τελειωμό δεν έχει ο κατήφορος για τον Απόλλωνα Πόντου, καθώς έχασε και από τον Πλατανιά (0-2) στο γήπεδο της Καλαμαριάς και παρέμεινε χωρίς νίκη και στην τελευταία θέση της βαθμολογίας μετά από τέσσερις αγωνιστικές στο ο Πρωτάθλημα της Super League 2.
Ως ένδειξη διαμαρτυρίας οι οργανωμένοι φίλαθλοι του Απόλλωνα αποφάσισαν να μην εισέλθουν στο γήπεδο για το ματς με τον Πλατανιά. Μάλιστα, μαζεύτηκαν στην απέναντι κερκίδα και αποδοκίμασαν έντονα τους παίκτες του προπονητή της ομάδας Δημήτρη Καλαϊτζίδη για τη νέα ήττα στο Πρωτάθλημα που αφήνει την ομάδα στην τελευταία θέση της βαθμολογίας. (Metrosport.gr)
Συνεπώς δεν υπάρχουν περιθώρια για επανάπαυση. Είναι ένας δύσκολος χώρος αυτός του ποδοσφαίρου με πλείστα όσα “πλοκάμια”, που επηρεάζουν την όλη κατάσταση, τα αποτελέσματα και τις εξελίξεις, αλλά το κορυφαίο ζητούμενο είναι η στήριξη από τον κόσμο, που πρέπει να σταθεί κοντά στην ομάδα, τώρα που βρίσκεται σε δύσκολη φάση. Άλλωστε, έτσι συμβαίνει και σε άλλες πτυχές της ζωής μας. Στα δύσκολα χρειάζεται ψυχραιμία, ενότητα και καμιά έξυπνη “ντρίπλα”…
