Τώρα που τελείωσαν οι αυτοδιοικητικές εκλογές είπαμε να κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης για να δούμε πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι η εικόνα της πόλης σε σχέση με αυτήν που παρουσίαζαν οι υποψήφιοι δήμαρχοι κατά την προεκλογική περίοδο.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Και όχι μόνο οι υποψήφιοι, αλλά και η νυν διοίκηση του Δήμου, που θέλει να δίνει την εντύπωση ότι ζούμε σε μια όμορφη πόλη, πόλο έλξης τουριστών, που διαθέτει και τεράστια πολιτιστική κληρονομιά. Στην παρουσίαση τέτοιων εικόνων σύγχρονης μεγαλούπολης συνηγορούν και ορισμένα μέσα ενημέρωσης, που δημοσιεύουν φωτογραφίες, μακέτες και βίντεο, από την αγορά Μοδιάνο, από την περιοχή του Κέντρου (Βασ. Ηρακλείου) και από την πλατεία Ελευθερίας, που θα γνωρίσει σύντομα δόξες ανάπλασης.
Τα διαβάζαμε και τα βλέπαμε όλα αυτά σε συνδυασμό με τις εξαγγελίες των υποψηφίων δημάρχων και του νεοεκλεγέντος Κωνσταντίνου Ζέρβα και είπαμε να κάνουμε μια βόλτα για να δούμε ποια είναι η πραγματικότητα.
Το ΜΕΓΑΡΟΝ ΖΕΝΙΘ, στο …Ζενίθ της εγκατάλειψης και της αδιαφορίας
Δεν θα περιγράψουμε τις εικόνες από την κυκλοφοριακή αναρχία, τα παράνομα παρκαρίσματα και την κατάληψη των πεζοδρομίων από τραπεζάκια, μικροπωλητές, μηχανάκια και κλειστές ράμπες. Περάσαμε από τα δικαστήρια, που είναι υπό τον κλοιό αυτοκινήτων και μοτοσικλετών, από την Κουντουριώτη, που ακόμα παίρνει οσμές μπόχας από τη γειτνιάζουσα περιοχή των Σφαγείων, διασχίσαμε τα Λαδάδικα, όπου κάνουν “πάρτι” τα σκουπίδια μετά τα ξενύχτια και φτάσαμε στην βασανισμένη από τις διαφωνίες πλατεία Ελευθερίας, που με την ανάπλαση και τα πολλά φώτα αναμένει να ντυθεί νυφούλα ή έστω παρανυφούλα δίπλα στην νύμφη του Θερμαϊκού.
Το κτίριο, που ήταν και παλιό Δημαρχείο, δίπλα ακριβώς από την Πλατεία Ελευθερίας.
Τ να πεις και τι να περιγράψεις; Θα τα δούμε συν τω χρόνω, όταν θα κλείσει οριστικά το πάρκινγκ και θα γίνεται το πανδαιμόνιο με τις αλλαγές στις στάσεις των λεωφορείων, τις πιάτσες των ταξί και την αδυναμία των οδηγών Ι.Χ. να βρίσκουν ένα σημείο για στάση ή στάθμευση.
Σε όλη τη διαδρομή βλέπαμε τα ισόγεια των κτιρίων, ιδίως στα Λαδάδικα, να είναι κάπως σινιαρισμένα και βαμμένα ως καταστήματα, αλλά μόλις γυρνούσαμε το κεφάλι ψηλά, μας έπιανε απογοήτευση από την εγκατάλειψη και την φθορά.
Το ρεκόρ της εγκατάλειψης το έχει το ΜΕΓΑΡΟΝ ΖΕΝΙΘ, ένα υπέροχο νεοκλασικό στην αρχή της Μητροπόλεως, δίπλα στην Πλατεία Ελευθερίας, που για ένα διάστημα λειτούργησε και ως Δημαρχείο !
Όπως διαβάσαμε στο THESSARCHITECTURE () το κτίριο χτίστηκε το 1924, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Moshe και αποτελεί ιδιοκτησία των Boton, Σακιτούδη.
Στο δημοσίευμα αποκαλύπτονται και τα εξής:
“Αναφέρεται μάλιστα ότι το κτίριο στέγασε για ένα διάστημα και το δημαρχείο Θεσσαλονίκης, ενώ αργότερα έγινε χώρος επαγγελματικών δραστηριοτήτων.Είναι τριώροφο, με ισόγειο και πατάρι. Χαρακτηριστικό δείγμα εκλεκτικισμού με επιρροές νεοκλασικές αλλά και μπαρόκ. Χωρίζεται σε τρεις ευδιάκριτες οριζόντιες ζώνες (βάση-κορμός-στέψη / νεοκλασικισμός). Στην στέψη του 2ου ορόφου παρατηρούμε αετώματα των οποίων η δομή διακόπτεται από τους εξώστες του 3ου ορόφου. Στις όψεις κυριαρχούν οι 11 κορινθιακού τύπου κολώνες που τις χωρίζουν σε κάθετες ζώνες. Το επίχρισμα φέρει απομίμηση ισόδομου συστήματος δόμησης. Υπάρχει έντονη διακοσμητική διάθεση που εκφράζεται και με ανάγλυφες παραστάσεις φυτικών στοιχείων. Στην εξωτερική γωνία της ταράτσας υπήρχε χτιστό κιόσκι το οποίο κατέρρευσε με τον σεισμό του ’78.”
Κίνδυνος κατάρρευσης κομματιών
Μάλλον έτσι παραμένει ακόμα δίνοντας την εικόνα της απογοήτευσης από την εγκατάλειψη, αλλά και του τρόμου από τα κομμάτια του τσιμέντου, κάτι σαν μεγάλες ζαρντινιέρες, που βρίσκονται “αδέσποτα” στα μπαλκόνια, όπως δύο μεγάλα δοκάρια στον τελευταίο όροφο, που σε περίπτωση κάποιου σεισμού (κούφια η ώρα) μπορεί να πέσουν στα κεφάλια των διερχομένων. Οι φωτογραφίες είναι ενδεικτικές.
Η είσοδος του μεγάρου ΖΕΝΙΘ, στο οποίο ουδείς πλέον δίνει σημασία
Ανάλογες εικόνες μπορεί να δει κανείς και σε άλλα κτίρια του κέντρου, ιδίως προς την Διοικητηρίου, Κασσάνδρου και Άνω Πόλη, όπου η φθορά και η ελλιπώς καθαριότητα φέρνουν δυσφορία για τους κατοίκους και τους διερχόμενους.
Καλές οι μελέτες, καλοδεχούμενες οι προθέσεις, αλλά θέλει πολλή δουλειά αυτή η πόλη αγαπητέ κύριε Ζέρβα. Ευχόμαστε να τα καταφέρετε και να διατηρήσετε τα χαμόγελα της αισιοδοξίας.
