Εικόνες γαλήνης και ελαφράς μουντάδας το πρωί στην παραλία Θεσσαλονίκης. Εικόνες, που θέλουν να διώξουν το στρες της Δευτέρας και να σε προσγειώσουν στους ρυθμούς μιας ομαλής εβδομαδιαίας καθημερινότητας. 

 

Κειμενολεζάντα: Νίκος Δημαράς

 

Αλλά που; Μόλις πάρεις τους δρόμους όλα ανατρέπονται.  Άλλοι βιάζονται στη Βασ. Όλγας, άλλοι με κόκκινο, άλλοι με κίτρινο και άλλοι να παρκάρουν όπου βρουν. Κόσμος πολύς στις στάσεις των λεωφορείων και στριμωξίδι – φασαρία στις πόρτες.

Ανοίγεις το ραδιόφωνο. Κι εδώ τα ίδια: Αγχωμένοι φωνακλάδες, επηρμένοι μικροφωνατζήδες, κομπορρημονούντες πολιτικοί, προσποιητές φωνούλες νεαρών κυριών, μουσικές από την Βαβέλ της παγκοσμιοποίησης και ειδήσεις από το κονσερβοποιείο του διαδικτύου. Και μια έκτακτη για καραμπόλα στην Περιφερειακή κοντά στο νοσοκομείο  Παπαγεωργίου. Κάθε μέρα και μια καραμπόλα εδώ…

Η ζωή στην πόλη έχει πάρει τους ρυθμούς της. Ανήσυχοι καταστηματάρχες στην Τσιμισκή, ανασφαλείς δικηγόροι στους διαδρόμους του Δικαστικού Μεγάρου, πλασιέ, ντίλερς, κουλουρτζήδες και λαχειοπώλες στην Αριστοτέλους, ξενυχτισμένες σερβιτόρες τακτοποιούν τραπεζάκια στην πλατεία και συνταξιούχοι, να φιλονικούν από πρωίας  κραυγάζοντας στις καφετέριες.

Μόνο δυο- τρεις ερασιτέχνες ψαράδες κοντά στο Μακεδονία  Παλλάς, αλλάζουν την εικόνα και “σπάνε” την απόλυτη γαλήνη της θάλασσας, πετώντας τα καλάμια προς τους μικρούς ομόκεντρους κύκλους, που φτιάχνει πέφτοντας ο μπασμάς (δόλωμα).

Α, ναι. Και μια πάπια ανασηκώνεται και ατενίζει προς τα ύψη σαν να θέλει να πει κάτι. Αλλά τελικά ποιεί την νήσσαν… Άλλωστε ποιος θα την άκουγε;

Βλέπω τους ψαράδες από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Σαν να μου λένε: Ρίξε και εσύ μια ματιά προς την θάλασσα άνθρωπέ μου. Και αυτό έκανα…

 

 

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ