Σε βραδιά αναμνήσεων από τη δημοσιογραφική ζωή στη Θεσσαλονίκη, τα παλαιότερα χρόνια, εξελίχθηκε η παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Δημαρά με τίτλο «Δημοσιογραφικά Παρασκήνια» (εκδόσεις Μαλλιάρης-Παιδεία) που έγινε στην κατάμεστη αίθουσα του βιβλιοπωλείου πολυχώρου Μαλλιάρης-Παιδεία «Ανατόλια» (Δ. Γούναρη 39, Καμάρα).

Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, παράγοντες της κοινωνικής ζωής, ξεδίπλωσαν γνωστές αλλά και άγνωστες πτυχές της επαγγελματικής και προσωπικής δραστηριότητας των ανθρώπων της πένας, την εποχή που οι εφημερίδες «μύριζαν έντονα μελάνι και έβγαζαν μελάνι».  Αποκαλύφθηκαν περίεργα συμβάντα, πλάκες και φάρσες, όπως αυτά που περιγράφει στο βιβλίο ο συγγραφέας.

«Δεν είχαμε ωράριο, δεν είχαμε και όρια» ανέφερε στον χαιρετισμό του ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΜ-Θ Νίκος Καρράς, περιγράφοντας την παλαιότερη εποχή δημοσιογραφικής εργασίας, όταν οι επαγγελματίες εργαζόταν ασταμάτητα και παράλληλα ξεπερνούσαν τα όρια της πλάκας μεταξύ τους.

Στα παιδικά τους χρόνια στο Κουτσοχέρι Μεσολογγίου, όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, αναφέρθηκε ο αδελφός του συγγραφέα Γιώργος Δημαράς, υφυπουργός περιβάλλοντος. Περιέγραψε τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν τα αδέλφια για να σπουδάσουν και την προσπάθεια του Νίκου να γίνει δημοσιογράφος «ένα επάγγελμα που του ταίριαζε», όπως είπε. «Τίμησε το λειτούργημα του δημοσιογράφου, χωρίς συμβιβασμούς» είπε ο υφυπουργός και επισήμανε ότι «το λειτούργημα του δημοσιογράφου εισφέρει στον πολιτισμό, στην κοινωνία. Δυστυχώς όμως, μέσα ενημέρωσης υποτάσσονται στα μεγάλα συμφέροντα. Χρειάζονται δημοσιογράφοι που να αντιστέκονται».

«Μου άρεσε το βιβλίο, γιατί είναι αισιόδοξο. Έχει μια δωρεά από τη χαρά. Μακάριοι όσοι καταφέραμε να μην είμεθα πεσιμιστές, στα σακάτικα χρόνια που ζούμε. Πρέπει να σου πω τέλος, ότι αν ήμουν εκεί, θα έλεγα ότι το βιβλίο σου είναι μισό φως–μισό σκιές. Όπως είναι η αληθινή δημοσιογραφία. Με τις οδύνες της, με τους φόβους της, με τα ταρακουνήματά της, με τη ζάλη, αλλά και με το μεγαλείο της. Κι εσύ, είσαι απ’ αυτούς που υπηρέτησαν μια δημοσιογραφία, που είναι το άλλο πρόσωπο της υπερηφάνειας. Με θλίβει που σήμερα δεν το συναντώ αυτό συχνά», έγραψε ο Γιώργος Λιάνης, δημοσιογράφος, συγγραφέας, πρώην υπουργός, στο κείμενο που διαβάστηκε στην παρουσίαση του βιβλίου. Ο κ. Λιάνης συμπεριλαμβανόταν στους ομιλητές της εκδήλωσης αλλά δεν μπόρεσε να παραβρεθεί.

«Αν ο Δημαράς έγραψε τις αναμνήσεις του για να μας κάνει να ζηλέψουμε, το κατάφερε. Κι όχι μόνο όσον αφορά τη βαρύτητα της δημοσιογραφικής του πορείας αλλά και τις άγνωστες, διασκεδαστικές έως και πικάντικες παραμέτρους των παρασκηνίων», σύμφωνα με τον στιχουργό Φίλιππο Γράψα, εκ των ομιλητών της εκδήλωσης.

Ο δημοσιογράφος –συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης αναφέρθηκε στην πορεία της ιστορικής εφημερίδας «Μακεδονία», λέγοντας ότι το βιβλίο «είναι μια επιμνημόσυνη δέηση γι’ αυτό που ζούμε με το κλείσιμο της εφημερίδας». Κατά τον ίδιο, εάν δεν είχε πεθάνει το 1978 ο εκδότης Γιάννης Βελλίδης και ζούμε επιπλέον 20-30 χρόνια «θα ήταν αλλιώς η πόλη».  «Από τότε που έκλεισε η Μακεδονία, η πόλη μοιάζει με νεκρομαντείο. Ό,τι και να γίνει, δεν δημοσιεύεται» είπε ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης.

«Ο Νίκος Δημαράς ήταν δάσκαλος μου. Από τα πρώτα πράγματα που μου έμαθε ήταν, στη δημοσιογραφία, να μην επηρεάζομαι από συναισθήματα», θυμήθηκε ο Βασίλης Κοντογουλίδης, δημοσιογράφος Γεν. Γραμματέας ΕΣΗΕΜ-Θ και θυμήθηκε τα χρόνια της συνεργασίας του με το Νίκο Δημαρά στο ραδιόφωνο της HELEXPO και στο ράδιο Πανόραμα. Ιδιαίτερα υπογράμμισε το ήθος του συγγραφέα.

Η Όλγα Τσιμισκή, δικηγόρος, πρόεδρος οργάνωσης «Θερμαΐδες» έκανε λόγο για την «ιδιαίτερη γραφή» του συγγραφέα και την δυνατότητα του να περιγράφει με μοναδικό τρόπο γεγονότα και συμβάντα.

Τις φάρσες που έκανε η παρέα στον αείμνηστο φωτορεπόρτερ Γιάννη Κυριακίδη θυμήθηκε ο δημοσιογράφος Γιάννης Παπαμίχος, επί 20 χρόνια φίλος και συνεργάτης του. «Δεν πίστευα αυτά που συνέβαιναν. Η παρέα ξεπερνούσε όλα τα όρια». Οι φάρσες αυτές περιγράφονται στο βιβλίο του Νίκου Δημαρά.

Τη συζήτηση συντόνισε ο δημοσιογράφος Νίκος Βολονάκης, ο οποίος μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τον Νίκο Δημαρά.

Συγκινημένος ο συγγραφέας του βιβλίου «Δημοσιογραφικά Παρασκήνια», Νίκος Δημαράς, ευχαρίστησε τους παρεβρισκόμενους και κατέληξε πως «αισθάνομαι ότι με αυτές τις παρουσίες και ειδικά την παρουσία συναδέλφων δικαιώνεται ο όποιος κόπος μου για το πόνημα μου». Ακολούθησε συζήτηση με το κοινό και ο συγγραφές υπέγραψε τα βιβλία του.