Μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου για τα αίτια και τις ακριβείς συνθήκες που οδήγησαν στον θάνατο τον γιο τους στις 3 Νοεμβρίου του 2023, ενώ υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία, ζητούν οι γονείς του 27χρονου Νίκου Γκάτση.
Όπως αναφέρουν, ο νεαρός πέθανε τρεις ώρες αφότου βγήκε από το χειρουργείο του 424 Στρατιωτικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, έχοντας υποβληθεί σε επέμβαση αφαίρεσης θυρεοειδούς και καθαρισμού λεμφαδένων κι ενώ είχαν τη διαβεβαίωση ότι όλα είχαν πάει καλά
Σύμφωνα με την έκθεση του ιατροδικαστή-τεχνικού συμβούλου της οικογένειας, ο θάνατος επήλθε από εσωτερική αιμορραγία: διαπιστώθηκε ότι μία φλέβα ήταν διπλοραμμένη, ενώ είχε κοπεί και αρτηρία, η οποία δεν ήταν καν ραμμένη.
Η οικογένεια καταγγέλλει ιατρικά λάθη και έχει καταθέσει μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου. Ωστόσο, σχεδόν έξι μήνες μετά δεν υπάρχει ακόμη η ιατροδικαστική έκθεση από τον ιατροδικαστή του Δημοσίου για έναν λόγο που ανήκει στη σφαίρα του παραλόγου: Η Ιατροδικαστική Υπηρεσία της Θεσσαλονίκης δεν έχει σύμβαση με εργαστήρια που διενεργούν ιστολογικές εξετάσεις και έτσι τα σχετικά δείγματα βρίσκονται στο… ψυγείο μαζί με δεκάδες άλλα που αφορούν υποθέσεις, οι οποίες επίσης λιμνάζουν.
Το δράμα της οικογένειας
Ο κ. Αρης Γκάτσης, καθηγητής Φυσικής από την Καρδίτσα και πατέρας του Νίκου, περιγράφει τις τελευταίες ημέρες της ζωής του παιδιού του:
«Το παιδί μου έκανε μια δουλειά που αγαπούσε, ήταν ερωτευμένο, χαιρόμασταν με τη χαρά του. Ετοιμαζόταν για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό, αλλά έπρεπε πρώτα να τελειώσει με τον Στρατό… Εκεί άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τη ζωή του».
Ο ίδιος λέει ότι ο χρόνος έχει σταματήσει και η ζωή της οικογένειάς του κινείται γύρω από τα «γιατί» και τα «αν» που άφησε πίσω ο θάνατος του Νίκου.
Ο Νίκος, όπως περιγράφει, λάτρευε το Σχέδιο. Είχε πάρει το πτυχίο του από το τμήμα Μηχανικών Σχεδιασμού Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, στη Σύρο, είχε αρχίσει να εργάζεται στην Αθήνα και ήταν πολύ ερωτευμένος. «Χαιρόμουν τόσο πολύ, ζούσε την κάθε μέρα του. Ο Στρατός ήταν μια υποχρέωση που έπρεπε να εκπληρώσει για να πάει παρακάτω. Να κάνει μεταπτυχιακά, να κάνει το επόμενο βήμα στη σχέση του με την κοπέλα του. Τον πίεζα για τη στρατιωτική θητεία…», λέει ο κ. Γκάτσης.
Στο 424 ΓΣΝ Θεσσαλονίκης, όμως, ο Νίκος, στα 27 του χρόνια έμελε να αφήσει την τελευταία του πνοή σε έναν απλό θάλαμο νοσηλείας.
Από την μονάδα των Τρικάλων στο νοσοκομείο
Πέρυσι τον Μάιο παρουσιάστηκε για τη θητεία του και πήρε μετάθεση για τη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών στα Τρίκαλα, τον περασμένο Ιούλιο. Ολα κυλούσαν ομαλά έως τις 22 του περασμένου Οκτωβρίου. «Εκείνη τη μέρα μού τηλεφώνησαν από τη μονάδα του και μου είπαν ότι το παιδί είχε διακομιστεί στο 404 Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Λάρισας και από εκεί είχε παραπεμφθεί στο 424 της Θεσσαλονίκης για εξετάσεις, αφού είχε ένα πρόβλημα στον λαιμό και σε λεμφαδένες».
Την επόμενη μέρα, ο κ. Γκάτσης ενημερώνεται από το παιδί του ότι ίσως χρειαζόταν επέμβαση για την αφαίρεση του θυρεοειδούς. «Στις 25 Οκτωβρίου δέχομαι νέο τηλεφώνημα από το 424, με το οποίο μου ζητούν να πάω να τον πάρω, αφού μεσολαβούσαν οι εορταστικές εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη και δεν είχε νόημα να μένει στο νοσοκομείο, ενώ είχε προγραμματιστεί εκ νέου εισαγωγή του στις 31 Οκτωβρίου.
Οταν έφτασα στη Θεσσαλονίκη με περίμενε ανυπόμονος στην είσοδο του νοσοκομείου. Μου είπε “πάμε να φύγουμε”, δεν μιλούσε για προβλήματα. Γυρίσαμε στην Καρδίτσα, κάναμε βόλτες, εκδρομές, να ξεχάσει ότι θα ξαναέμπαινε στο νοσοκομείο».
Η επέμβαση για αφαίρεση θυρεοειδούς και καθαρισμό λεμφαδένων
Οι εξετάσεις που είχαν γίνει είχαν δείξει καρκινώματα, είχαν γίνει αξονικές, μαγνητικές. «Είπα στο παιδί μου “να δείξουμε κι αλλού τις εξετάσεις;, προσθέτει ο πατέρας.
Στις 31 Οκτωβρίου έγινε νέα εισαγωγή στο 424 κι εκεί του είπαν ότι είχε προγραμματιστεί χειρουργείο για τις 3 Νοεμβρίου, προκειμένου να γίνει αφαίρεση θυρεοειδούς και καθαρισμός λεμφαδένων. Του είπα να πάρουμε τις εξετάσεις, ποιος θα κάνει την επέμβαση; Βρήκα τον γιατρό, ήταν διευθυντής της Μονάδας, με καθησύχασε ότι όλα θα πήγαιναν καλά. “Μην ανησυχείτε, η μονάδα είναι οργανωμένη, δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα”, μου είπε».
Oλα γίνονταν με ρυθμούς καταιγιστικούς. «Τι να προλάβω να κάνω; Να πάρω άδεια για να είμαι εκεί; Να καταλάβω τι έχει το παιδί μου; Να δω τους γιατρούς;», λέει ο κ. Γκάτσης.
“Το πρωί της 3ης Νοεμβρίου βρίσκεται μαζί με τον αδελφό του στο νοσοκομείο. Μιλά με το παιδί του που δείχνει αγχωμένο ενόψει της επέμβασης και το ενθαρρύνει. Η επέμβαση ξεκινά γύρω στις 8 το πρωί και περίπου στις 12.30 ο πατέρας πληροφορείται ότι όλα είχαν πάει καλά και πλέον ο γιος του βρισκόταν στην ανάνηψη, απ’ όπου βγήκε στις 13.30.
Ήμουν ανακουφισμένος, περίμενα να τον δω. Περίμενα, πέρασε μία ώρα, δεν υπήρχε κανείς να ρωτήσω», περιγράφει ο πατέρας του Νίκου. Επισκεπτόμενος τον γιο μου -αν και δεν επιτρεπόταν- στον θάλαμο, είπε ο ίδιος στη νοσηλεύτρια ότι ένιωθε δύσπνοια. Αυτή δεν του έδωσε σημασία και του είπε ότι όλα θα πάνε καλά. Έπειτα από 3 ώρες κατέληξε.
Η αποχώρηση του χειρουργού και τα ερωτήματα
Τον χειρουργό, που είχε φύγει προτού καν ανανήψει ο γιος μου (διότι, όπως είπε ως δικαιολογία -μπροστά στον διευθυντή του 424 και σε όσους ήταν εκεί- έπρεπε να κάνει κάποιες εξετάσεις στον αδελφό του, προφανώς στο ιδιωτικό ιατρείο που έχει εκτός 424) όταν τον ειδοποίησαν (κατά τις 16.00) ήταν αργά. Από τα ευρήματα της νεκροψίας με ιδιωτικό πραγματογνώμονα τον κ. Γαλεντέρη αποδεικνύεται ότι έγιναν αρκετά λάθη, με σημαντικότερο την κοπή αγγείων κατά την εγχείρηση, που δεν κλείστηκαν, με αποτέλεσμα να πεθάνει από ακατάσχετη αιμορραγία και απόφραξη αεραγωγώ”ν.
Σύμφωνα με την έκθεση του ιατροδικαστή-τεχνικού συμβούλου της οικογένειας, ο θάνατος του 27χρονου οπλίτη επήλθε από εσωτερική αιμορραγία: διαπιστώθηκε ότι μία φλέβα ήταν διπλοραμμένη, ενώ είχε κοπεί και αρτηρία, που δεν ήταν καν ραμμένη.
Μεγάλες καθυστερήσεις στην ΕΔΕ
Η ΣΜΥ Τρικάλων ανέλαβε την ΕΔΕ, η οποία μέχρι στιγμής είναι μη ανακοινώσιμη διότι δεν έχουν λάβει την επίσημη ιατροδικαστική έκθεση του Δημοσίου. Η ιατροδικαστική δεν έχει συνταχθεί ακόμη διότι καθυστερούν οι ιστολογικές και τοξικολογικές εξετάσεις.
Τίθεται λοιπόν ένα μεγάλο θέμα γιατί καθυστερούν τόσους μήνες οι ιστολογικές εξετάσεις; Απ’ ό,τι μας λένε αυτό συμβαίνει διότι το εργαστήριο δεν έχει προσωπικό ή δεν έχει υπογράψει σύμβαση με το Δημόσιο. Είμαι ακόμη σε κατάσταση-σοκ και δεν μπορώ να διαχειριστώ τον πόνο για την ξαφνική απώλεια του παιδιού μου. Είχε όλη τη ζωή μπροστά του, είχε όνειρα, ήταν ένας αξιόλογος νέος, ήταν μόνον 27 ετών».
