Ποικίλες είναι οι αντιδράσεις για την νέα εικόνα, που θα λάβει με την ανάπλασή της η πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης. Από την μια πλευρά βρίσκονται οι οπαδοί του εκσυγχρονισμού, της νέας αστραφτερής εικόνας με νέα δαπεδόστρωση, καθρέφτες και φοίνικες, ενώ από την άλλη είναι οι Θεσσαλονικείς, που πιστεύουν πιο πολύ στις παραδόσεις, στην ιστορία, στη βυζαντινή εκδοχή και στις τοπικές ομορφιές.

Οι απόψεις διχάζονται, όπως και σε τόσα άλλα θέματα, αλλά η ανάπλαση με την συγκεκριμένη πρόταση θα προχωρήσει.

Έτσι η νικήτρια πρόταση στον διαγωνισμό για την ανάπλαση της Πλατείας προβλέπει:

“Δωμάτια» με φοίνικες, νερό, μανόλιες και μια πλατεία που θα θυμίζει «καθρέφτη» προτείνει να δημιουργηθούν στο νέο μνημειακό άξονα Θεσσαλονίκης – από οδό Εγνατία έως παραλιακή Λεωφόρο Νίκης.

Ο διεθνής αρχιτεκτονικός διαγωνισμός προσχεδίων του Δήμου Θεσσαλονίκης για ανάπλαση της πλατείας και του άξονα της Αριστοτέλους ολοκληρώθηκε με την κατάθεση 13 συμμετοχών.

Η κριτική επιτροπή αποφάσισε ομόφωνα την απονομή τριών βραβείων και τριών ισόποσων εξαγορών, ενώ η πρόταση που έλαβε ομόφωνα το πρώτο βραβείο ήταν εκείνη των Αριάδνης Βοζάνη, Παρασκευής Φανού, που είναι αρχιτέκτονες μηχανικοί και των συνεργατών Γρηγόρη Βουτουφιανάκη – Πετρόπουλου, Θεοδοσίας Ευδωρη Παναγιωτοπούλου, αρχιτέκτονες, Γιώργου Ρέτσου, φοιτητή αρχιτεκτονικής.

Η συγκεκριμένη πρόταση εεπιχειρεί να αναδείξει την οδό Αριστοτέλους ως την κεντρική αρτηρία προβολής της σύγχρονης μητροπολιτικής ζωής και εικόνας της πόλης αλλά κι ως περιοχή διασύνδεσης με τη νεότερη ιστορία της.

Μέσα από μια καθαρή οργάνωση χαράξεων και υλικών της νέας δαπεδόστρωσης, η Αριστοτέλους μετασχηματίζεται σε άξονα περιπάτου μητροπολιτικού χαρακτήρα με το σύνολο της κεντρικής ζώνης να αποδίδεται στους πεζούς.

Ίχνη του παλαιού ιστού της πόλης, πριν την πυρκαγιά του 1917, ενσωματώνονται στον σχεδιασμό ως «νήματα μνήμης», που προβάλλονται στο έδαφος διακριτικά.

Η νέα Πλατεία Αριστοτέλους μετατρέπεται σε «καθρέφτη της πόλης», που ανακλά διαφορετικές εκδοχές της ανάλογα με την εποχή, την ώρα και τις δράσεις που υποδέχεται.

Από την πλευρά της Εγνατίας, η νέα πλατεία προτείνεται ως «το δωμάτιο με φοίνικες», ενώ παράλληλα, επιμέρους ενότητες -«δωμάτια» όπως για παράδειγμα το «δωμάτιο νερού», το «δωμάτιο με τις μανόλιες», το «δωμάτιο του χρόνου» και το «κατώφλι της πλατείας Αριστοτέλους» δημιουργούν τοπικές διαφοροποιήσεις στον υπόλοιπο άξονα, οι οποίες συσχετίζονται με τα επιμέρους χαρακτηριστικά της περιβάλλουσας περιοχής.

(Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)