Όποιον δικαιούμαστε να εκλέξουμε ως δημοκρατικό κράτος, το κάναμε τους τελευταίους μήνες… Κοινό συμπέρασμα ασχέτως αποτελέσματος; Δε μάθαμε να ψηφίζουμε…
Γράφει η Αλεξάνδρα Γρηγορίου
Περάσαμε των παθών μας τον τάραχο τα τελευταία χρόνια. Οικονομική αναταραχή που έφερε τα ‘πάνω- κάτω’ στη ζωή των περισσοτέρων, αποτυχίες και λανθασμένες πολιτικές επιλογές που μας οδήγησαν σε καταστάσεις που δε φανταζόταν κανείς μας ότι θα ζήσουμε.
Κυβερνηθήκαμε από ανθρώπους που ούτε καν τολμούσαν να ονειρευτούν ότι θα φτάσουν στα μισά της διαδρομής που αναγκάστηκαν, όπως απεδείχθη, να διανύσουν αναλαμβάνοντας ευθύνες που ήταν πολύ πέραν των δυνατοτήτων τους.
Ξεπροβοδίσαμε και συνεχίζουμε να ξεπροβοδίζουμε τον ανθό των επιστημόνων των νέων γενιών, που για να επιστρέψουν στην πατρίδα χρειάζεται πολλή δουλειά από μας που μένουμε πίσω.
Φτάσαμε να χρωστάμε πλέον, ο ένας στους τρεις κι όπως διαφαίνεται πάμε για μια αναλογία δύο στους τρεις.
Ακούσαμε στη βουλή απαράδεκτες ατάκες και συνθήματα ενώ γίναμε θεατές πεζοδρομιακής πολιτικής από ανθρώπους που δεν έπρεπε να τους επιτραπεί ούτε απ’ έξω να περάσουν, όχι να έχουν θέση και μάλιστα καλοπληρωμένη, στο κοινοβούλιο!
Φτάσαμε να θεωρούμε φυσιολογικό να μην αστυνομεύεται όπως πρέπει ένα κομμάτι του κέντρου της πρωτεύουσας και να ζούμε γνωρίζοντας ότι σε μια δημοκρατική χώρα, η αστυνομία δεν εντέλλεται για τα αυτονόητα λόγω ανοχής των κυβερνώντων, ελέω συνιστωσών του κόμματος της πλειοψηφίας!
Καταντήσαμε να προκαλούμαστε σε σταθερή βάση από ανθρώπους εκλεγμένους που απλώς περιέφεραν την άγνοιά τους για τα βασικά και μόνο έργο που είχαν να παρουσιάσουν ήταν οι πετυχημένες σέλφι απ’ τα βουλευτικά έδρανα ή τα μακροχρόνια ταξίδια σε άλλες ηπείρους, με μηδενικό κέρδος για τη χώρα.
Για κάποιες απίστευτες συμφωνίες, που όσο κι αν προσπαθούν, δε μπορούν να πείσουν ότι είχαν έστω και μία θετική πρόβλεψη για τη χώρα, χρειάζονται πολλές σελίδες για να γίνουν αναλύσεις.
Και μετά από όλα αυτά που απλώς αποτελούν ένα μέρος της συνολικής κατάστασης όπως έχει ατυχώς διαμορφωθεί για τη χώρα, με νεκρούς εκατοντάδες συνανθρώπους μας λόγω ανικανότητας εκλεγμένων τοπικών αρχόντων και τις συμμορίες μεταναστών να σφαγιάζονται μεταξύ τους εν μέσω οδών μεγάλων πόλεων, πάλι λόγω ανικανότητας διαχείρισης του τεράστιου ζητήματος της εισβολής στη χώρα, παντοιοτρόπως κάθε πικραμένου που η χώρα του τον διώχνει και βρίσκει καταφύγιο στην, ανοιχτών συνόρων κατόπιν πρόσκλησης των απίθανων κυβερνώντων της μέχρι χθες, Ελλάδας, προσπαθούμε να διαβλέψουμε διά της ψήφου μας, τι μάθαμε ως λαός.
Γενικώς, η ανατροπή του κλίματος με την εκλογή ενός άλλου σχεδιασμού για την ανάπτυξη της χώρας κι η αποτροπή συνέχισης της άποψης που εμφανώς οδηγούσε σε επανειλημμένα λάθη, προφανώς εντάσσεται στα θετικά της εκλογικής διαδικασίας.
Καλλίγραμμες βουλευτίνες και άσχετοι φωνακλάδες
Μια πιο κοντινή ματιά όμως, πιο αναλυτική και ειδικά με προσοχή στα ονόματα των εκλεγμένων βουλευτών, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για πανηγυρισμούς ότι ήμασταν καλοί μαθητές.
Τηλεοπτικοί αστέρες με μοναδικό προσόν την ανεκτή φωνή ώστε να δηλώνουν αοιδοί, γιοι παλαιών βουλευτών που δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα αν και μέσης ηλικίας, κοπελούδες που έπαιζαν με το σύστημα όταν δεν υπήρχαν αξιόλογα στελέχη και κάλυπταν θέσεις με προφανή την άγνοια κινδύνου, βουλευτίνες που επανεκλέγονται για πολλοστή φορά και το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι η περιφορά του καλλίγραμμου σώματός τους που απλώς διατηρούν, άσχετοι φωνακλάδες του τίποτα που εκτός από συνδικαλιστική παρουσία και άσκοπο θόρυβο, δεν έχουν να παρουσιάσουν τίποτα απολύτως και τέλος, απίθανοι τύποι που κατάφεραν να ενοικιάζουν τηλεοπτικό χρόνο μιλώντας ακατάπαυστα για άσχετα ζητήματα, τηλεπωλητές αναγνωσμάτων που απλώς ξόδεψαν άσκοπα το μελάνι της εκτύπωσης και φαρμάκων αμφιβόλου προελεύσεως ‘διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν’.
Μ’ αυτό το υλικό που στείλαμε, δύσκολα μπορεί να περιμένει κάποιος σοβαρή κι αξιόλογη δουλειά, εδώ που τα λέμε. Ευτυχώς έχουν εκλεγεί και κάποιοι σοβαροί, αναγνωρισμένης αξίας πολίτες που έχουν να επιδείξουν σοβαρή επαγγελματική και κοινωνική παρουσία και σώζουν την παρτίδα.
Να γυρίσει σελίδα η χώρα, ο μόνος σίγουρος κι αδιαμφισβήτητος στόχος! Να πάμε παρακάτω μαθαίνοντας απ’ τα λάθη του παρελθόντος, να δείξουμε σε όλους εκείνους που επένδυσαν σε μας ως λαό, ότι άξιζε τον κόπο. Αλλά πώς θα γίνουν όλα αυτά όταν αποδεικνύεται ότι δεν έχουμε μάθει να ψηφίζουμε ακόμη;
Κι αναρωτιέται κανείς, τι άλλο πρέπει να μας τύχει για να μάθουμε επιτέλους ν’ απομονώνουμε τους ανίκανους, τους τεμπέληδες, τους κηφήνες, τους προκλητικούς αστέρες που μόνο θόρυβο κάνουν και μάλιστα πολύ ακριβό σε κάποιες περιπτώσεις όπως τα δεκάδες δις ευρώ που μας κόστισε ως κράτος, η συνεργασία μ’ έναν ωραιοπαθή, υπερφίαλο, κακόγουστο, οικονομολόγο που τώρα ηγείται κοινοβουλευτικού κόμματος!
Σταματήσαμε την κατρακύλα των τελευταίων ετών κι εκλέξαμε πρώτους εκείνους που μας έπεισαν ότι μπορούν να ξαναφέρουν την κανονικότητα, όπως τη θεωρεί η πλειοψηφία μας. Ωστόσο, μένουν πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν για ν’ αποδείξουμε ότι έστω μπήκαμε στη διαδικασία να μαθαίνουμε πώς να ψηφίζουμε και κυρίως ΠΟΙΟΝ να ψηφίσουμε για να μας εκπροσωπήσει!
Βέβαια, το 44% αποχή, φωνάζει από μόνο του ότι όχι μόνο δεν ωριμάσαμε ως λαός, μάλλον παλιμπαιδίζουμε κρατώντας μουτράκια στους εκλεγμένους, λες κι αν δεν πάμε να ψηφίσουμε, αποκτούμε δικαίωμα κρίσης επί παντός του επιστητού, χωρίς να υποστούμε τις τραγικές συνέπειες του ελλείμματος συμμετοχής μας.
Μένει να διαπιστώσουμε τώρα, πόσες αντοχές έμειναν για όσα έπονται, που κακά τα ψέματα, κανείς μας δε μπορεί να τα γνωρίζει….
