Για να πω την αλήθεια,δεν μ αρέσουν καθόλου οι ξύλινες περιγραφές και οι δοκιμασμένες εξωγήινες παραβολές, του τύπου «αστεράτος»,τα «λιοντάρια»,οι «τεράστιοι»,οι «απολαυστικοί»,μια «μαγική νύχτα»,ένα «αληθινό αριστούργημα». Όλα αυτά είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά που απέδωσαν για τους…ημίθεους μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, μετά από πρόσφατη νίκη της σε καθημερινή εφημερίδα,που οι Συριζαίοι δεν συγχωρούν με τίποτα..
Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης
Δεν θα το γυρίσω όμως στην πολιτική διάσταση. Θα αρκεστώ μόνο στην ποδοσφαιρική εικόνα της πολυαγαπημένης ομάδας, της οποίας είχα την τιμή και την..διορατικότητα να εκδώσω την πρώτη οπαδική εφημερίδα με τίτλο «Δικέφαλος του βορρά», με συν εκδότες τον Γιάννη Χατζηϊωάννου και τον αείμνηστο Πλάτωνα Φορόπουλο, πριν περίπου 50 χρόνια. Τότε επί εποχής Γιώργου Κούδα ,Σταύρου Σαράφη,Δημήτρη Παρίδη και άλλων θρύλων δεν έμπαινε κανείς στη μέγγενη:ξύλινη γλώσσα η προσγειωμένη;
Όλα αυτά σαν κάπως εισαγωγικά του τελευταίου επεισοδίου με τον ξενόφερτο -κατά μεγάλο ποσοστό- ΠΑΟΚ της τελευταίας συνάντησης, στη Μπρατισλάβα. Γιατί εκεί,φαίνεται ότι ενδιαφέρονται περισσότερο για το νεότευκτο γήπεδο -ένα πραγματικό αριστούργημα- που θυμίζει περισσότερο πολυτέλεια πεντάστερου ξενοδοχείου και λιγότερο …κοριτσάκι με πολύχρωμα κοτσιδάκια…
Γιατί, τι άλλο μπορεί να θυμίζουν τα δυο κοτσιδάκια του -κατά τ αλλά- σοβαρού τερματοφύλακα, που είχε…αναρτήσει ως κεραίες ασύρματης τηλεφωνίας στο κεφάλι του, στο ματς με τον Άγιαξ. Και,προσωπικά δεν έχω καμία αντίρρηση να το παίζει κανείς Μικρή Λουλού, αν θέλει να ξεχωρίσει από τους άλλους. Αλλά,η Λουλού ήταν για τα παιδάκια αποκλειστικά! Όχι για έναν παίκτη που θέλει να διακρίνεται για τις ικανότητες του στο γήπεδο,και κατά συνέπεια να ανεβάζει το κασέ του…
Αν κρίνω από τα κατεβασμένα κεφάλια αυτών που έβλεπαν μαζί μου τον αγώνα σε καφετέρια τη Θεσσαλονίκης, ήταν η συλλογική απογοήτευση,όχι μόνο οπαδών αλλά γενικότερα,γιατί σιγοψιθύριζαν στο τέλος «αυτοί ενδιαφέρονται για το πως θα ξεχωρίσουν από την εμφάνιση,παρά από το ποδόσφαιρο»..
Και βέβαια, αφού ο ένας έβλεπε τον άλλον εμφανίσθηκαν στο γήπεδο σαν μοντέλα κομμωτικής τέχνης, με αβαντγκάρντ κούρεμα. Ο ένας κουρεμένος γουλί γύρω-γύρω στο κεφάλι, ο άλλος βάζοντας χρώματα στην κούτρα του, ο άλλος σε στιλ Νειβιντ Μπέγκαμ κοκ. Μια πασαρέλα από καλοκουρε
μένα. Λες και αυτό θέλουν οι θεατές.
Ε όχι,κύριοι,οι θεατές θέλουν να βλέπουν θέαμα. Θέλουν να πιέζετε,να προσπαθείτε,να τελειώνετε. Μ έναν λόγο,θέλουν να βλέπουν αποτελεσματικότητα. Αυτό πρέπει να έχετε στο μυαλό σας όσοι ασχολείσθε με τον Δικέφαλο του βορρά. Οι φίλαθλοι δεν ικανοποιούνται πλέον από τις τρίχες σας, αλλά από την ουσία του παιχνιδιού.
Αρκετά με τους δακρύβρεχτους τίτλους «έβαλε τρικλοποδιά στο εαυτό του» η «ο σκληρός νόμος του ποδοσφαίρου τον τιμώρησε»..
Εν όψει της ρεβάνς της επόμενης Πέμπτης καλύτερα να το δουν οι παίκτες πιο επαγγελματικά και όχι με..κοτσιδάκια η χωρίς. Γιατί και η Μικρή Λουλού θα έπιανε πέναλτι αν ήταν πιο υψηλή και δεν αποτελούσε ηρωίδα ενός κόμικ…
