Δεν διεκδικούμε δάφνες ειδικών περί το διεθνές δίκαιο, ούτε έχουμε κρυφούς καημούς για να το παίξουμε “Μακεδονομάχοι” ή υπερπατριώτες, τύπου Ζουράρι, Καμμένου και ενίων στελεχών Μακεδονικών Οργανώσεων, που τρέχουν σε συλλαλητήρια και σε αποκλεισμούς των Ευζώνων. Μερικές απλές αλήθειες και λογικές σκέψεις παραθέτουμε, που καλά θα ήταν να αποτελέσουν αντικείμενο προβληματισμού και ανάλυσης από αυτούς, που βιάζονται να ψηφίσουν υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Αλήθεια πρώτη: Είναι όντως η πρώτη φορά μετά από 27 χρόνια, που το λεγόμενο Μακεδονικό θέμα έπαψε να αποτελεί ταμπού για την Ελλάδα και ήρθε στην επιφάνεια σε όλη του την έκταση. Εμείς οι δημοσιογράφοι, ιδιαίτερα εδώ στη Βόρεια Ελλάδα δεν το αγγίζαμε, διότι οι παλιότεροι μας έλεγαν να μην το σκαλίζουμε, καθότι γι αυτούς ήταν ανύπαρκτο. Πίστευαν, ίσως καλοπροαίρετα, αλλά αφελώς ότι θα έρθει μια στιγμή, που η αλήθεια θα επικρατήσει και ότι η υποκλοπή του ονόματος και της ιστορικής κληρονομιάς θα αποκαλυφθεί και θα επικρατήσουν τα δίκαια της μόνης και ελληνικής Μακεδονίας. Έκαναν λάθος. Διότι εδώ ίσχυσε αυτό που έλεγε ο Νίτσε, ότι δηλαδή μερικοί άνθρωποι δεν επιθυμούν να ακούσουν την αλήθεια γιατί δεν θέλουν να καταστρέψουν τις ψευδαισθήσεις τους… Έτσι και εμείς: “Μην το γράφεις αυτό”, “μην ασχολείσαι”, ‘δεν υπάρχει Μακεδονικό θέμα” μας έλεγαν οι παλιότεροι διευθυντές και αρχισυντάκτες στις εφημερίδες. Και το αφήναμε στην άκρη. Ψευδαίσθηση ήταν, διότι ήρθε ξαφνικά μπροστά μας ως καυτό θέμα μετά την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας. Ποιος θα το περίμενε; Και όμως ήρθε. Μας ξεφύτρωσε μια “Δημοκρατία της Μακεδονίας”, εκεί που πριν ήταν ένα ομόσπονδο κρατίδιο, μικρής σημασίας σε μια απέραντη ομοσπονδία από το Πάϊκο έως τα σύνορα της Ιταλίας, της Ουγγαρίας και της Αυστρίας.
Αλήθεια δεύτερη: Είναι όντως πραγματικό ότι οι εποχές αλλάζουν και ότι υπάρχει ανάγκη προσαρμογής σε νέα δεδομένα, που φέρνουν οι άνεμοι των νέων εποχών, μέσα σε έναν κόσμο, που μεταβάλλεται και μέσα σε ένα περιβάλλον ιδεολογικοπολιτικών ανατροπών. Και πολύ καλά κάνουμε, που πάμε να προσαρμοστούμε στη νέα πραγματικότητα, που σημαίνει ότι αυτή την εποχή κυριαρχούν στον ισχυρό κόσμο το ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι δυτικοί θεσμοί. Τι να κάνουμε; Ακόμη και η Ρωσία προσαρμόζεται στα των νόμων της αγοράς και στους κανόνες του καπιταλισμού, όπως άλλωστε και η Κίνα με διαφορετικούς μανδύες. Συνεπώς η ισχύς είναι δυτικά ακόμη. Και είναι φυσικό εμείς να συμμετέχουμε στις δομές και στα κελεύσματα των δυτικών παραδοσιακών συμμάχων. Ουδεμία αντίρρηση.
Αλήθεια τρίτη: Είναι όντως αληθές ότι οι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ και στη Δύση, προεξαρχούσης της Ουάσιγκτον, κόπτονται για την εμπέδωση μιας νέας κατάστασης στα Βαλκάνια, όπου δεν θα έχει περιθώρια διείσδυσης η Ρωσία. Αυτό αποτελεί κορυφαία στρατηγική επιλογή και δεν αμφισβητείται. Όλη η ιεραρχία Αμερικανών, ΝΑΤΟΪΚΩΝ και Ευρωπαίων σπεύδει να ενισχύσει παντοιοτρόπως την Συμφωνία των Πρεσπών και να δώσει συγχαρητήρια στους Ζάεφ και Τσίπρα. Ακόμη και Βραβείο Νόμπελ τους τάζουν. Συνεπώς όχι μόνο κόπτονται, αλλά φλέγονται για την συμφωνία, η οποία βεβαίως εξυπηρετεί σε μέγιστο βαθμό τους στόχους του Σκοπιανού πρωθυπουργού, που θέλει να δει την χώρα του ισότιμο μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Και καλά αυτοί όλοι κόπτονται, αλλά θα ρωτήσει κάποιος: Εμάς τι μας έπιασε και τρέχουμε ξωπίσω τους;
Αλήθεια τέταρτη: Είναι όντως αληθές ότι στη ζωή και στην πολιτική ο πολιτισμένος συμβιβασμός πάνω σε λογικά επιχειρήματα αποτελεί αρετή. Και μπορεί από έναν έντιμο συμβιβασμό να ωφεληθούν τα μέγιστα όλοι οι συμμετέχοντες. Κορυφαίο στοιχείο όμως σε έναν συμβιβασμό αποτελεί η κατάλληλη στιγμή, το “timing”, όπως το λένε. Για όλους τους άλλους όντως είναι η κατάλληλη στιγμή για έναν συμβιβασμό στο λεγόμενο Μακεδονικό. Για την Ελλάδα, όμως δεν είναι. Αν δηλαδή ασκούσε μεγαλύτερη πίεση η χώρα μας τώρα, που όλοι οι άλλοι κόπτονται και φλέγονται, ε τότε θα μπορούσαμε να πετύχουμε μια καλύτερη συμφωνία έστω με γεωγραφικό προσδιορισμό στην ονομασία. Ναι να είμαστε ρεαλιστές: Ονομασία που θα εμπεριείχε τον γεωγραφικό όρο, αλλά που δεν θα ανέφερε: Μακεδόνες – Πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας. Θα ανέφερε το σκέτο “Πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας”. Και επίσης δεν θα αναφερόταν σε “Μακεδονικό λαό”, ούτε σε “μακεδονική” γλώσσα, αλλά σε “σλαβομακεδονική”. Αυτή η λύση θα ήταν πιο κοντά στην αλήθεια και δεν θα μας στεκόταν στο λαιμό.
Αλήθεια Πέμπτη: Είναι όντως αληθές κύριοι των μικρών κομμάτων και του άλλοτε μεγάλου ΠΑΣΟΚ ότι ο προβληματισμός και η ρεαλιστική λογική αποτελούν βασικά στοιχεία της τέχνης του εφικτού (της πολιτικής). Ακριβώς σε αυτά τα στοιχεία αναφερόμαστε κύριε πρώην πρωθυπουργέ Γ. Παπανδρέου και κύριοι του Ποταμιού και (μισοί) των ΑΝΕΛ, που νομίζετε ότι έχει έρθει σε σας μόνο η επιφώτιση και σπεύδετε να υπερψηφίσετε μια συμφωνία, για την οποία χωρούσε περαιτέρω διαπραγμάτευση με πολύ μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας για την χώρα μας, ώστε να καρπίσουν οι αγώνες και να επικρατήσουν οι ηθικές αξίες για τα δίκαια αυτού του ιερού τόπου.
