Δεν έχουμε διάθεση να ασχοληθούμε με την πολιτική επικαιρότητα. Δεν μπορούμε να μπούμε στη λογική της εκνευριστικής εριστικότητας και των διαλόγων μεταξύ πολιτικών αρχηγών επιπέδου καφενείου με επικλήσεις της συμπεριφοράς και των προτύπων Χίου και Πορτοσάλτε, ούτε να ακολουθούμε τον ψευτοανταγωνισμό των κυρίων Τσίπρα και Μητσοτάκη για την εξεύρεση λογοπαιγνίων, ώστε να αποστομώνει ο ένας τον άλλον.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Όχι δεν μας πρέπει τοιούτου επιπέδου κοινοβουλευτική διαδικασία, ούτε τιμά την χώρα και τον πολιτικό πολιτισμό αυτή η εξυπναδίστικη ψευτομαγκιά, που καλλιεργείται από Κολωνάκι προς Κουμουνδούρου και Πειραιώς, ισοπεδώνοντας τα πάντα και μην αφήνοντας σε ηρεμία ούτε τους αναπαυόμενους στα κοιμητήρια πατριάρχες ιστορικών πολιτικών οικογενειών.
Από την αρχή της συζήτησης στη Βουλή φάνηκε το κλίμα, καθώς δόθηκε το έναυσμα του εκνευρισμού και της εριστικότητας με τον πρωθυπουργό να αποκαλεί “κρυπτόμενο” τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να τον απειλεί ότι “θα τα ακούσει όλα”, ενώ ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας να παίρνει φόρα στη συνέχεια και να μιλάει για την αριστερή ελίτ των γαλαζοπράσινων νερών του Ιονίου και να προφέρει ειρωνικά το σύνθημα “νάτος, νάτος ο σκαφάτος”…
Και από κάτω σε κάθε ατάκα και σε κάθε λογοπαίγνιο να χειροκροτούν εν χορώ οι βουλευτές, μη τυχόν και δει κάποιον ο αρχηγός από ψηλά να μην επικροτεί την …εξυπνάδα και να κάθεται σοβαρός και σκεπτόμενος.
Και όλοι αυτοί να νομίζουν ότι οι πολίτες χαίρονται και αγάλλονται, που τους ακούν και τους βλέπουν. Να νομίζουν ότι τους καμαρώνουμε και τους χειροκροτούμε κι εμείς από τους καναπέδες ή από τα τραπεζάκια του καφενείου, διακόπτοντας το τάβλι. Πόσο μακριά νυχτωμένοι είναι…
Ήμουν καθ όδόν όταν άρχισε η συζήτηση στη Βουλή. Καθώς σουρουπώνει στην παραλιακή ανεβαίνω προς Καρόλου Ντηλ. “Πίτα” τα γωνιακά καφέ. Οι νέοι πίνουν καπουτσίνο και διπλό εσπρέσσο, οι κοπέλες δοκιμάζουν νέες παραλαβές χυμών και κοκτέϊλς με εξωτικές γεύσεις, ενώ κάποιες πιο τολμηρές ρουφούν με καλαμάκια υπολείμματα Μοχίτο και Τζιν. Σιγά μην ασχοληθούν με τους πολιτικούς αρχηγούς. Οι καταστηματάρχες των ρούχων κατεβάζουν ρολά βρίζοντας στην Τσιμισκή κι εγώ προσπαθώ να παρκάρω κάπου, αλλά να μην πληρώσω πάλι 7 ευρώ, ακούγοντας ταυτόχρονα τις τσιρίδες του Τσίπρα και τις οργισμένες απαντήσεις του Μητσοτάκη, έτοιμος να σπάσω το ραδιόφωνο.
Όταν συνήλθα, περπατώντας γύρω από τετράγωνα για να φτάσω ως την Χαλκέων, είπα ότι τελικά δεν αξίζει να ασχολούμαστε με αυτού του επιπέδου τους πολιτικούς διαξιφισμούς και με τα καμώματα των σύγχρονων αγορητών του ευτελισμού και των παρατρεχάμενων υποτακτικών τους. Ας ασχοληθούν άλλοι. Τόσες ιστοσελίδες, τόσα site και τόσα blog υπάρχουν, που οι διαχειριστές τους περιμένουν περιχαρείς για να κάνουν είδηση κάθε κραυγή και κάθε τι που κάνει κρότο, είτε εντός, είτε εκτός Βουλής.
