Γυρνώντας χθες αργά το βράδυ στο σπίτι, μετά τον θλιβερό αγώνα του ΠΑΟΚ με την Μπενφίκα, έβλεπα εκεί στο Πάρκο Πασσαλίδη, να έχουν μείνει ελάχιστοι πλέον φίλοι της Θεσσαλονικιώτικης ομάδας στις εν σειρά καφετέριες. Προηγουμένως δεκάδες φίλαθλοι έβλεπαν το ματς μέσα σε πανδαιμόνιο και αναταραχή.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Στο πρώτο γκολ του αγώνα, αυτό το εκπληκτικό του Πρίγιοβιτς, οι ιαχές και οι κραυγές τους ακούστηκαν ως το Δημαρχείο Καλαμαριάς. Μπορεί και ως τον Λευκό Πύργο. Μετά σιγή. Στο πρώτο γκολ της Μπενφίκα δεν ακούστηκε κιχ. Ξάφνιασμα, πάγωμα, σιωπηρή απογοήτευση. Μετά το δεύτερο γκολ όμως το τι γινόταν δεν περιγράφεται.
Σχεδόν όλοι κραύγαζαν εναντίον των παιχτών του ΠΑΟΚ, εξαιρώντας τον Βιεϊρίνια. Το τι βρισιές και τι υποτιμητικά λόγια ακούστηκαν, δεν μπορούν να γραφτούν εδώ. Οι οξύθυμοι κραυγάζοντες μας πήραν τα αυτιά… Όλοι παντογνώστες. Όλοι ήξεραν τι έπρεπε να κάνει ο Πέλκας την κρίσιμη στιγμή, πως να παίζει ο Μαουρίτσιο, τι κινήσεις έπρεπε να γίνουν από τον Λουτσέσκου και γιατί δεν έβαζε μέσα τον Ουάρντα. Όλοι να τα ξέρουν όλα. Οι καλύτεροι προπονητές της Ευρώπης, άμα δε και της Νοτίου Αμερικής βρίσκονται στις ελληνικές καφετέριες…
Πιο πέρα ένας νεαρός, που κι αυτός στην αρχή πετάχτηκε για να πανηγυρίσει το γκολ του ΠΑΟΚ, είχε μείνει άφωνος. Σε όλες τις φάσεις, ακόμη και στα τραγικά λάθη του Πασχαλάκη, έμεινε αμίλητος. Κατηφής και ανέκφραστος. Μόνο στο τέλος του αγώνα σηκώθηκε και χειροκρότησε. Όταν έφυγαν σχεδόν όλοι από τις καφετέριες, αυτός είχε μείνει εκεί.
Περνώντας δίπλα του τον είδα βουρκωμένο. Είπα να του μιλήσω, αλλά δεν το έκανα. “Μην του μιλάς, είναι πολύ στενοχωρημένος”, μου είπε ο σερβιτόρος. “Η αγάπη του για τον ΠΑΟΚ είναι η αιτία. Όταν χάνει η ομάδα έτσι γίνεται. Μένει ψύχραιμος και στενοχωριέται, αλλά δεν βρίζει.” Τι σημασία έχει πλέον;
Απλώς θα του θύμιζα τους στίχους του τραγουδιού “σιγά μην κλάψω…”
Από την τρέχουσα επικαιρότητα και από το πλήθος των άρθρων, που δημοσιεύονται στις ιστοσελίδες αθλητικού περιεχομένου επέλεξα ένα κείμενο του contra.gr. (Αυτό το site δεν το διαβάζω, αλλά μου το έφερε μπροστά ο επιλογέας της Google.) Ωστόσο βρίσκω το άρθρο αντικειμενικό, ψύχραιμο και χρήσιμο.
Γι αυτό και το παραθέτω:
“Το χειρότερο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι τα σχόλια και οι αντιδράσεις. Από αυτούς που θεωρούσαν υπερβολικά τα όσα λέγονταν και γράφονταν για τον ΠΑΟΚ των δύο προηγούμενων γύρων. Από αυτούς που τώρα δικαιώνονται επειδή ο Δικέφαλος έφαγε 4 γκολ και έμεινε εκτός ομίλων Champions League.
ΤΟ ΣΤΡΑΒΩΣΕ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ
Γιατί, κατά τα λοιπά, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για το στραπάτσο της Τούμπας. Είναι στραπάτσο, πώς να το κάνουμε. Ο ΠΑΟΚ στράβωσε το παιχνίδι μόνος του. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα παιχνίδια με Βασιλεία και Σπαρτάκ, αυτή τη φορά το πήγε νωρίς-νωρίς στα μέτρα του. Εβαλε ένα τρομερό σε δημιουργία και εκτέλεση γκολ και εκεί που λες πως η Τούμπα θα γίνει απόρθητο κάστρο και η ορμή της εξέδρας θα συμπαρασύρει τους ποδοσφαιριστές, η Μπενφίκα έκανε… πάρτι.
Ακόμα κι όταν ο ΠΑΟΚ είδε το παιχνίδι να στραβώνει και να χάνει το προβάδισμα, θα μπορούσε να το (ξανα)κάνει δικό του. Ο Βλαχόδημος κάνει εκπληκτική επέμβαση στο 1-2 και ουσιαστικά είναι αυτός που όρισε τη μοίρα της αναμέτρησης. Τα μεγάλα παιχνίδια κρίνονται (και) από τους μεγάλους τερματοφύλακες.
Ο ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ ΤΟΝ ΕΣΤΕΙΛΕ ΣΤΑ ΠΛΕΙ ΟΦ
Αυτό ισχύει και στην αντίθετη περίπτωση. Ο Πασχαλάκης έκανε γκάφα, το ξέρει και ο ίδιος, το κατάλαβε εκείνη τη στιγμή όταν σταμάτησε τη μπάλα πριν βγει και είδε τον παίκτη της Μπενφίκα να έρχεται κατά πάνω του. Ηταν κακή στιγμή, λάθος σκέψη, κακή αντίδραση, μία μ@λακία που θα τον αφήσει άυπνο για κάποια βράδια. Θα πει, όμως, κάποιος πως ο Πασχαλάκης ήταν εκ των πρωταγωνιστών στην εφετινή προκριματική πορεία του ΠΑΟΚ στη διοργάνωση; Θα θυμηθεί κάποιος τις σπουδαίες επεμβάσεις του στα πέντε προηγούμενα παιχνίδια; ‘Η θα φέρει το φτυάρι από το υπόγειο να τον θάψει κι αυτός; Είπαμε οι μεγάλοι τερματοφύλακες γίνονται πρωταγωνιστές. Ακόμα και αρνητικοί. Και ο Πασχαλάκης θα παραμείνει ένας πολύ καλός γκολκίπερ.
Πάμε παρακάτω. Ο ΠΑΟΚ χάνει το γκολ στο 1-2, εκεί που θα μπορούσε να κάνει το 2-2, να το πάρει μαζί του στα αποδυτήρια και να ψάξει ένα γκολ στο β’ μέρος για να πάρει την πρόκριση. Το 1-2 γίνεται 1-3 και πάπαλα. Το δεύτερο ημίχρονο ήταν η σεμνή τελετή, το βασανιστήριο μέχρι να περάσουν τα λεπτά για να έρθει το τελευταίο σφύριγμα.
ΔΕΝ ΑΞΙΖΕ ΤΗΝ ΠΡΟΚΡΙΣΗ
Αν συνέβαιναν τα παραπάνω θα άξιζε ο ΠΑΟΚ την πρόκριση; Οχι. Το μοναδικό καλό του Δικεφάλου που θα έχει να λέει την επόμενη μέρα είναι το 1-0. Τριγωνομετρία, τρομερό γκολ, αλλά από εκεί και πέρα το χάος. Ο Βαρέλα κάνει τη χειρότερη εμφάνισή του με την φανέλα του ΠΑΟΚ, ο Κάνιας κάτω του μετρίου, ο Πέλκας πήρε την κάτω βόλτα όταν γύρισε το ματς, ο Ελ Καντουρί ήταν ωσεί παρών, ο Λημνιός άνευρος και αγχωμένος και ο Ουαρντά ο μοναδικός που μπήκε και έδωσε λίγη ζωή στον ΠΑΟΚ. Μια κάποια κινητικότητα, έβγαλε μία αντίδραση. Εστω κι αν το σκορ ήταν στο τελειωμένο, από άποψη πρόκρισης, 1-4.
Ο Δικέφαλος του Βορρά μένει εκτός ομίλων με απογοητευτικό τρόπο. Οχι με στενάχωρο, όχι με μία πρόκριση που έχει κριθεί στο 90′ ή στο ένα γκολ. Οχι με ένα “γαμώτο”. Μένει έξω αφήνοντας τον κόσμο απογοητευμένο. Και ξάφνου από την επόμενη μέρα κιόλας θα αρχίσουν οι κουβέντες για το ρόστερ, τις μεταγραφές, τα υπερβολικά σχόλια στα προηγούμενα ματς, για τον Λουτσέσκου, για την απουσία πάθους στη ρεβάνς με τους Πορτογάλους.
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΟΓΙΑ
Ο Ελληνας οπαδός έτσι τρέφεται. Σαν να ήρθε το τέλος του κόσμου. Για τον ΠΑΟΚ δεν ήρθε. Απλά έκανε το χειρότερο παιχνίδι στο κρισιμότερο ματς. Εκεί που ο οπαδός είναι κ@υλωμένος να δει το σεντόνι στην Τούμπα, εκεί που κάνει σχέδια για τον ιδανικό όμιλο, σβήνει και γράφει πιθανούς αντιπάλους, έρχεται αυτό το 1-4 και τον στέλνει στα ντουλάπια για να βρει το ανοιγμένο ουίσκι και να βάλει το cd του Καρρά.
Αυτό είναι για μία βραδιά. Αντε και δεύτερη. Η πίκρα θα φύγει, ο Δικέφαλος συνεχίζει και πρέπει να είναι προσηλωμένος στους στόχους. Πρωτάθλημα, Κύπελλο και μια καλή πορεία στο Europa League. Δεν ήρθε η καταστροφή, δεν χρειάζεται η διαπόμπευση. Και στην τελική, αν διαπιστωθεί από τους επικεφαλής η ανάγκη ενίσχυσης του ρόστερ, έχει τον άνθρωπο να το κάνει. Στο τέλος της ημέρας ας έχουν αυτό στο νου τους οι φίλοι του Δικεφάλου.”
