Ακούγοντας τις τελευταίες καταγγελίες περί σεξουαλικών κακοποιήσεων διαφόρων, θυμήθηκα το τηλεφώνημα του φίλου μου, που δούλευε παλαιότερα ως υπάλληλος στην Φίνος Φιλμ και μου έλεγε: “έλα μωρέ, το τι έχουν δει τα ματάκια μου δεν λέγεται, σε κάθε ταινία ένα λεφούσι από λυσσάρες μας παρακαλούσε για να μπουν σε μια σκηνή – έστω βουβές- για να το…λένε μετά. Και δίνανε τα πάντα, για μια σκηνή…”
Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης
Με αυτό, όχι ότι θέλω να δικαιολογήσω τον θίασο του Χαϊκάλη και Σια, για όσα τους καταμαρτυρούν, αλλά, το θέμα θα ήθελα να το δούμε από διαφορετική σκοπιά. Δηλαδή, τι θα γινόταν αν είχαμε δημιουργήσει μια στιβαρή αμυντική γραμμή. Εννοώ ότι εμείς, ως γονείς, θα έπρεπε να είχαμε εκπαιδεύσει τα παιδιά μας ώστε να είναι έτοιμα και για τις άγριες συνθήκες, που απαιτεί μια κοινωνία.
Διάβαζα πρόσφατα τον Φρίξο, και τα παιχνίδια του, σ ένα βιβλίο που καταδίκασαν φανατικοί χριστιανοί και το έργο αποσύρθηκε, παρά το ότι είχε βραβευθεί το 2019 με το βραβείο αριστείας από τον παγκόσμιο οργανισμό για τη σεξουαλική Υγεία των παιδιών.
Ο Φρίξος, το σκαντζοχοιράκι, αναλαμβάνει να παίξει τον ρόλο του εκπαιδευτή των μικρών παιδιών,για να καλυφθούν οι ανάγκες μαθητών και μαθητριών της πρώιμης σχολικής εκπαίδευσης.
Το βιβλίο ” Παίζω με τον Φρίξο και μαθαίνω για το σώμα μου και τις διαπροσωπικές
σχέσεις” γράφτηκε από τέσσερις εκπαιδευτικούς του Ρεθύμνου της Κρήτης, που αποδείχθηκε ότι είχαν υπομονή, όραμα και πίστη.
Αυτός είναι -κατά την ταπεινή μου άποψη- ο μοναδικός τρόπος να τεθεί φρένο στο τσουνάμι των καταγγελιών, όπου κανείς δεν είναι σίγουρος αν έγινε, πότε έγινε, γιατί όχι τότε και τι κρύβει η σωρεία των λεπτομερειών που αναπτύσσεται αυτές τις μέρες.
Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να προστατεύουν τους εαυτούς τους, αλλά και ν ανοίξει ο δρόμος για μια πιο υγιή και συμπεριληπτική κοινωνία.
Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως άρρεν η θήλυ η στο βιολογικό φάσμα, καθώς και η σωματική δραστηριότητα μεταξύ μας που περιλαμβάνει μέρη του σώματος μας -κυρίως τα γεννητικά όργανα- για αναπαραγωγικούς σκοπούς, για ευχαρίστηση η και για τα δυο αποτελούν μέρος της σεξουαλικότητας μας.
Για παράδειγμα: Τι μάθαμε με τον Φρίξο, στην πρώτη ενότητα. Εξηγήσαμε ότι πρέπει να φροντίζουμε και να διατηρούμε καθαρά τα γεννητικά μας όργανα, αλλά και ότι δεν τα εκθέτουμε σε δημόσια θέα.
Επίσης, ότι κανένας άλλος (εκτός από την μαμά η τον μπαμπά, που μας φροντίζουν στο μπάνιο και το γιατρό όταν πρέπει να μας εξετάσει ) δεν μπορεί να αγγίζει τα γεννητικά μας όργανα. Τα γεννητικά μας όργανα είναι ιδιωτικά.
Τα παιδιά πρέπει ν αρχίσουν να εξοικειώνονται με την έννοια του διαδικτυακού χώρου και φυσικά ν αντιληφθούν από νωρίς τους αποδεκτούς κοινωνικούς κώδικες πρόσβασης στον προσωπικό χώρο του καθενός.
Αλλά, ο Φρίξος δεν είναι το μόνο βιβλίο που μιλά ανοιχτά για το θέμα, υπάρχουν
κι άλλα, πολλά… Γι αυτούς που θέλουν να στηρίξουν την άμυνα των παιδιών τους..
