Μπουχτίσαμε πάλι αυτές τις μέρες με δηλώσεις και αντιδηλώσεις από αυτόκλητους πρωταγωνιστές της ελληνικής πολιτικής σκηνής, που κάθε λίγο και λιγάκι παίζουν παιχνίδια επικοινωνίας για να βρίσκονται ψηλά στην επικαιρότητα, μπας και κερδίσουν πόντους στον αγχωμένο προεκλογικό τους αγώνα.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας ο Πάνος Καμμένος, που όταν δεν κόβει βόλτες με ελικόπτερα πάνω από ελληνικά ακριτικά νησιά, κάνοντας βαρύγδουπες δηλώσεις κατά της τουρκικής προκλητικότητας για να επιδεικνύει την “πατριωτική του πραμάτεια”, ξιφουλκεί κατά του πρώην υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, τον οποίο δεν διστάζει να αποκαλεί “ολετήρα” (καταστροφέα) σε μια κυβέρνηση, στην οποία συνυπήρξαν και υποτίθεται ότι υπηρέτησαν τα συμφέροντα της χώρας από κοινού και από τις θέσεις αδελφών υπουργείων.
Μπορεί να σκεφθεί ο καθένας τι είδους πολιτική είναι αυτή, τι είδους κυβερνητική ομοιογένεια και τι είδους εξυπηρέτηση πραγματικών εθνικών συμφερόντων, όταν ο ένας υπογράφει μια συμφωνία (των Πρεσπών), την οποία ο άλλος, ο παρακαθήμενός του στο Υπουργικό Συμβούλιο, υποτίθεται ότι μάχεται μέχρι τελευταίας ρανίδος….
Όλο αυτό το ιστορικό συμπεριφορών και το παρασκήνιο υποδηλώνει ότι οι μέχρι τώρα κινήσεις δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια συρραφή υποκριτικών συμπεριφορών, χάριν της εξουσίας. Και τώρα, μπροστά στο ενδεχόμενο να χαθεί η μοιρασμένη εξουσία (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) κηρύσσονται ανένδοτοι και τους πιάνει ο καημός για να μην παραδοθεί στους Σκοπιανούς το όνομα της Μακεδονίας.
Υπό αυτή την οπτική δεν μπορεί να αναμένει κανείς σημαντικές εξελίξεις τις επόμενες μέρες και τις προσεχείς εβδομάδες. Θα συγκαλέσουν τα όργανά τους Τσίπρας και Καμμένος (εκτελεστική γραμματεία και κοινοβουλευτική ομάδα), θα διακηρύξουν τις γνωστές θέσεις τους με πρόσθετες κορώνες και θα αναμένουν την κυρία Άνγκελα Μέρκελ να την υποδεχτούν μετά φανών και λαμπάδων, ώστε να επιβεβαιώσουν δια των λεγομένων της αφ΄ενός την σωτηρία της χώρας μας από την χρεωκοπία και αφ ετέρου την συμβολή της ελληνικής συγκυβέρνησης με την συμφωνία των Πρεσπών στην διατήρηση της ενότητας στη Ευρώπη.
Είναι μάλιστα πιθανό αμέσως μετά ο πρωθυπουργός να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, ζητώντας εξουσιοδότηση για την συνταγματική αναθεώρηση και για την αύξηση του κατώτατου μισθού, όπως εντέχνως αφήνουν να εννοηθεί συνεργάτες του κ. Τσίπρα και τα φερέφωνα της κυβέρνησης σε ορισμένα Μ.Μ.Ε.
Με τον τρόπο αυτό θα επιχειρηθεί “άδειασμα” της αντιπολίτευσης, διότι πολλοί θα ψηφίσουν την αύξηση του κατώτατου μισθού, δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, ενώ έτσι θα ηρεμήσει και ο εταίρος στην συγκυβέρνηση, πριν έρθει στη Βουλή η συμφωνία των Πρεσπών. Και όταν έρθει η συμφωνία το πολύ – πολύ να πάρει μερικούς υπουργούς του (πλην της Έλενας Κουντουρά και του Τέρενς Κουϊκ) και να αποχωρήσει από την κυβέρνηση, αφήνοντας πίσω του τους άλλους να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά, δίνοντας όμως εκ του μακρόθεν ψήφο ανοχής με το πρόσχημα της τελικής νίκης κατά της διαφθοράς με τις παραπομπές για την υπόθεση της NOVARTIS.
Και στην ακραία περίπτωση, που δεν επιτύχει αυτή η συνταγή, κηρύσσει και έναν ανένδοτο για το εθνικό θέμα, ακόμη και με πτώση της κυβέρνησης, μήπως σώσει ό,τι σώζεται σε ψήφους, έστω και αν χάσει μερικούς μήνες εξουσίας και εαρινών περιοδειών με ελικόπτερα στα ακριτικά νησιά του Αιγαίου.
