Έχουμε εξελιχθεί ως χώρα τόσο πολύ, ώστε να λέμε τα καλοκαίρια: Κάθε πόλη και “μπιτσόμπαρο”, κάθε χωριό και ξαπλώστρα…

 

Γράφει ο Νίκος Δημαράς

 

Άκουγα στο ραδιόφωνο ακροατές να διαμαρτύρονται και να λένε ότι δεν βρίσκουν ελεύθερους  χώρους στις ακτές γιατί παντού είναι απλωμένες ομπρέλες και ξαπλώστρες. Το είχαμε ξαναπεί: Τα καλοκαίρια έχουμε γίνει “η χώρα της ξαπλώστρας”. Όχι ότι τον χειμώνα υποφέρουμε και στενάζουμε από την πολλή δουλειά, ιδίως στον δημόσιο τομέα -ας είμαστε ειλικρινείς  – αλλά τότε κάτι γίνεται.

Με το που αρχίζουν οι διακοπές, όμως, μας πιάνει όλους ένας πανικός και μια τρελή διάθεση να τρέξουμε στις παραλίες. Οι δήμαρχοι ανά την Ελλάδα προχωρούν σε “διαγωνισμούς” για την παραχώρηση εκτάσεων σε ιδιώτες, μετά την εκχώρηση από το υπουργείο οικονομικών, οπότε σε λίγα 24ωρα έτοιμα τα BEACH BAR. Κάθε πόλη και στάδιο, κάθε χωριό και γυμναστήριο , όπως έλεγαν την εποχή της δικτατορίας. Κάθε πόλη και “μπιτσόμπαρο”, κάθε χωριό και ξαπλώστρα.  Φτάνεις αίφνης σε ένα παραλιακό χωριό από θαλάσσης και αντί να δεις να ξεπροβάλλουν άσπρα σπιτάκια φαίνονται παντού ομπρέλες, σε όλο το μήκος της ακτής.

Έχει γίνει τρόπος ζωής. Ακούς μια παρέα από τη διπλανή ομπρέλα να παραγγέλνει στη σερβιτόρα με τον δίσκο, το κινητό και το …κωλαριστό σορτσάκι:  “Φρέντο καπουτσίνο”, φραπέ με γάλα και τρία παγάκια, “εσπρέσσο λούγκο” με λίγο νερό παραπάνω και έναν ακόμη καπουτσίνο με μπόλικη κανέλα ! Από την πόλη έρχομαι…

Κι εσύ ετοιμάζεσαι να παραγγείλεις έναν ελληνικό σκέτο (σιγά μην τον πω και τούρκικο), αλλά κομπλάρεις. Θα έχει ή δεν θα έχει; Και όμως η “ύπαρξη” με το κολλητό σορτσάκι απαντάει καταφατικά. Και όχι μόνο αυτό, αλλά σου λέει ότι τον ελληνικό τον ψήνουν στην άμμο…

“Σε ποια άμμο, εδώ στην καυτή”, ρωτάς έκπληκτος.

“Όχι κύριε, έχουμε μέσα ειδική κατασκευή”.

“Μπράβο, μπράβο. Αφού περισσεύει άμμος για την κατασκευή σας, πάλι καλά…”

Εννοούσα ότι στον Ποταμό Επανομής π.χ. δεν περισσεύει ούτε τετραγωνικό. Το ίδιο και στα καλά σημεία της Νέας Ηράκλειας και όλης της Χαλκιδικής, κυρίως τα Σαββατοκύριακα.

Καλά κάνουν οι άνθρωποι και προσπαθούν να βγάλουν από τον τουρισμό κα΄να φράγκο. Αλλά μάλλον το έχουμε παρακάνει. Μου έλεγε ένας φίλος προ ημερών ότι πήγε την Κυριακή να κατεβεί στην παραλία της Αθύτου, αλλά εις μάτην…  Τα πάντα καλυμμένα με ομπρέλες. Το ίδιο και παρακάτω προς Πευκοχώρι. Μάλλον διαμαρτυρήθηκε ο κόσμος και έτσι οι τοπικές αρχές αποφάσισαν εκεί να απομακρύνουν  από τις ακτές τις παράνομα τοποθετημένες ομπρέλες και ξαπλώστρες. Διάβασα ότι υπήρξε πρωτοβουλία του  Δήμου Κασσάνδρας,  με τη συνδρομή και της Ελληνικής Αστυνομίας και ότι σειρά έχουν  οι παραλίες και  στα υπόλοιπα Δημοτικά διαμερίσματα της περιοχής.

Ε, ας μπει μια τάξη τέλος πάντων…

Και όπως μου λένε, αυτή η νοοτροπία της συναρπαστικής εμπειρίας στις ξαπλώστρες, κάτω από τις πορτοκαλί ομπρέλες, μεταδίδεται ραγδαία και στους επισκέπτες από τις γειτονικές χώρες. Βούλγαροι, Σέρβοι και Σκοπιανοί έχουν ξετρελαθεί. Δεν είδατε χαρά που έκανε ο Ζάεφ με τις συμφωνίες Πρεσπών και Βρυξελλών. Φίλησε ακόμα και το στυλό των υπογραφών.  Δεν είναι λίγο να απολαμβάνεις ήλιο και θάλασσα στην Ποτίδαια με τα φιλαράκια σου, κάτω από τις κυματιστές ομπρέλες, με ένα “φρέντο καπουτσίνο” και μάλιστα κερασμένο…