Διαβάζω αυτές τις μέρες αφιερώματα για τις χριστουγεννιάτικες εκδρομές και για τις εξορμήσεις των κατοίκων των μεγάλων πόλεων, που ψάχνουν εναγωνίως να βρουν “κάτι διαφορετικό”, μια έμπνευση, μια νέα ελπίδα για το νόημα της ζωής, μια πηγή με τρεχούμενο γάργαρο νερό ευτυχίας, να νιώσουν εσωτερική ανάταση και γαλήνη αυτές τις άγιες μέρες.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Στις πρώτες προτιμήσεις, λέει, τα χιονοδρομικά κέντρα, έστω και με λίγο χιόνι, αλλά με όλες τις άλλες παροχές. Στο Καϊμκτσαλάν και στο Ελατοχώρι Πιερίας το έχει στρώσει για τα καλά, όπως και στη Βασιλίτσα Γρεβενών. Στα άλλα χιονοδρομικά θα υπάρξουν ορισμένες δυσκολίες ως προς το πάχος του χιονιού, αλλά και τι μ΄αυτ; Τα περισσότερα ξενοδοχεία έχουν Spa και τζακούζι. Τι να ψάχνουν οι άνθρωποι για ξενώνες με τεράστια τζάκια και θαλπωρή… Τζακούζι παιδιά, αυτή είναι η λύση. Τζακούζι και Spa με μπουρνούζια στους διαδρόμους των ξενοδοχείων και ενδυματολογικές επιδείξεις στα σαλόνια και στα μπαράκια της Αράχωβας.
Σε καλό επίπεδο και οι προτιμήσεις για Πήλιο, Λίμνη Πλαστήρα και Ζαγοροχώρια. Εδώ πάνε συνήθως τα πιο ώριμα ζευγάρια, που ναι μεν γουστάρουν εκδρομές, αλλά δεν πειράζει να κοιμούνται και σε διαφορετικά μονόκλινα. Χώρια στα Ζαγοροχώρια…
Εκεί όπου γίνεται χαμός επισκεπτών είναι ο Πύργος των Ξωτικών στα Τρίκαλα και η Ονειρούπολη στη Δράμα. Το καλοκαίρι στην Ουρανούπολη, τον χειμώνα στην Ονειρούπολη. Μικροί και μεγάλοι εν δράσει… Φουλ για το παραμύθι… Όπως φαίνεται, όλοι για ένα παραμύθι ζούμε, με ξωτικά ή άνευ.
Αλλά και το εξωτερικό καλά πάει. Στις πρώτες προτιμήσεις Ιταλία, Αυστρία και Ελβετία. Εκεί στις Ιταλικές Άλπεις γίνεται, λέει, το “έλα να δεις” με τις αναβάσεις και τις καταβάσεις. Ενώ στην Αυστρία επικρατεί το αδιαχώρητο στις αίθουσες με τα κονσέρτα. Από Μπάχ σε Μότσαρτ και από Στράους σε Πουτσίνι η κυρία Γεωργία, παρέα με την κυρία Παρθένα και τρεις άλλες συνταξιούχες του δημοσίου. Επηρεάστηκαν και από τις διαφημίσεις, όπου διάβασαν ότι θα μπορούσαν να απολαύσουν μερικές από τις πιο ωραίες οβερτούρες και ντουέτα των οπερών του Wolfgang Amadeus Mozart, όπως για παράδειγμα: “Le Nozze di Figaro”, “Η μαγική φλογέρα” και “Don Giovanni”. Ε όχι παίζουμε…
Και με την “άλλη Ελλάδα” τι γίνεται παιδιά; Θα πάει κανείς σε κα΄να ερημωμένο χωριό της Δυτικής Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Ρούμελης; Θα πάει να δει πως αδειάζουν τα χωριά μας, πως ρημάζουν τα σπίτια και πως δεν καπνίζουν πια τζάκια στις πάνω γειτονιές; Θα πάει κανείς να δει τι γίνεται στα καφενεία; Δυο – τρία γεροντάκια έχουν απομείνει, που περιμένουν πως και πως αυτές τις μέρες να δουν δικούς τους ανθρώπους, αλλά και ξένους επισκέπτες για να τους τρατάρουν ένα “ούζο ξεροσφύρι” …
Αυτή είναι η παρηγοριά τους. Να δουν ότι υπάρχει ζωή γύρω και ότι δεν τελειώνουν όλα με το που βραδιάζει στα Τζουμέρκα. Να δουν κόσμο οι γριούλες στις γειτονιές και να πάρουν θάρρος για τη συνέχεια. Να φέρουν γλυκό κουταλιού από το σπίτι και αχνιστά μπουγατσάκια από τη γάστρα με τριμμένο κατσικίσιο τυρί.
Εκεί να πάτε παιδιά. Να σφίξετε κα΄να ροζιασμένο χέρι και να ζεσταθεί η ψυχή σας. Εκεί μπορεί να συναντήσετε και το νεογέννητο Χριστούλη. Εκεί μόνο μπορεί να τον δείτε. Εκεί και όπου αλλού μοιράζεται η άδολη αγάπη και ξαναγεννιέται η ελπίδα.
