Δεν είδα τον “Τζόκερ”! Δεν το κρύβω,το ομολογώ απ ευθείας και χωρίς να κοκκινίζω… Εξάλλου,τις τελευταίες μέρες έτρεξαν και σπρώχθηκαν πάνω από 600.000 άτομα για να βρουν εισιτήριο και κατόπιν θέση, σε κάποιο σινεμά της χώρας, όπως λένε οι επίσημοι αριθμοί.
Ένα πραγματικό φαινόμενο. Τέτοιος καημός για μια ταινία δεν θυμάμαι να έχει ξαναπροκύψει – και δεν είμαι νεαρό πιτσιρίκι…
Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης
Έπειτα το άλλο, το πιο σημαντικό. Επί 20 μέρες,το θέμα τριγυρνά στα πρωτοσέλιδα του τύπου, στις ποικίλες ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές και στο διαδίκτυο. .Περιγραφές, αναλύσεις, κριτικές από ειδήμονες και λόγια από 15χρονα παιδιά, έχουν κατακλύσει τις εφημερίδες και η ουσία του ζητήματος έγινε μαρμελάδα για σκυλιά. Ένας διαταραγμένος ψυχικά κλόουν να ταράξει σε τέτοιο βαθμό την ..παντέρμη κοινωνία μας; Δεν έφθαναν τα κινητά, τα σμάρτφον και τα αλλά μηχανάκια που βουτούν θέλουν δεν θέλουν τα…κακομοίρα παιδιά μας στη βία και στο σεξ;
Απλώς,η αφορμή δόθηκε και την εκμεταλλεύτηκαν όσοι μπορούσαν, με το καλύτερο τρόπο,ο καθένας για το συμφέρον του.Οι κομματικοί έβγαλαν σπυράκια κι έδωσαν εντολή στα χακεράκια ν΄ απλώσουν τα πλοκάμια τους και να μαυρίσουν τον ορίζοντα, οι ψυχαναλυτές βρήκαν παντεσπάνι για να πουν και να προβληθούν,οι σινεφίλ έφθασαν να βάλουν ..δωδεκάρι στον βαθμολογικό πίνακα της εβδομάδας και να παρασύρουν το κοινό -κι ας ήταν ο πίνακας από 0 έως 10 μάξιμουμ…
Απ την άλλη μεριά,οι δημοσιογράφοι βρήκαν ευκαιρία να τσιμπήσουν απ την αχνιστή σούπα το μερίδιο τους και η εικόνα ολοκληρώθηκε.
Εν ολίγοις,μπορεί η μαθητιώσα νεολαία να μην γνωρίζει τι θα πει εμφύλιος,αλλά όταν ρωτήσει κανείς για τον “Τζόκερ” να σου ξεδιπλώνουν ιστορίες με..πετραχήλια και βίαιους εαυτούς που απελευθερώνονται όταν σκοτώνουν τρεις γιάπηδες,για πλάκα…
Το θέμα είναι ένας 15χρονος έχει σήμερα τις προϋποθέσεις να εμβαθύνει σε μια κοινωνικοπολιτική ταινία ακόμη και με άψογους ερμηνευτές; Μπορεί ένα παιδί να εκφράσει άποψη για τις δολοπλοκίες που ¨χτίζονται ¨ δίπλα του,στη ζωή; Φθάσαμε στο σημείο ν αποφασίζουμε για το αν τα 17αρια θα ψηφίζουν για το μέλλον μας – όπως στη Μεγάλη Βρετανία; Η απλά ο “Τζόκερ” μας ανακάτεψε την αποχαύνωση;
Πάντως τη δεκαετία του 70, θυμάμαι με πόσο ζόρι όλοι έτρεχαν στο Παρίσι για να δουν μια ταινία με σεξ, επειδή στην Ελλάδα ήταν απαγορευμένες. Και όταν ο νόμος άλλαξε,οι αίθουσες άδειασαν…
Εν ολίγοις,μπορεί η μαθητιώσα νεολαία να μην γνωρίζει τι θα πει εμφύλιος,αλλά όταν ρωτήσει κανείς για τον “Τζόκερ” να σου ξεδιπλώνουν ιστορίες με..πετραχήλια και βίαιους εαυτούς που απελευθερώνονται όταν σκοτώνουν τρεις γιάπηδες,για πλάκα…
Το θέμα είναι ένας 15χρονος έχει σήμερα τις προϋποθέσεις να εμβαθύνει σε μια κοινωνικοπολιτική ταινία ακόμη και με άψογους ερμηνευτές; Μπορεί ένα παιδί να εκφράσει άποψη για τις δολοπλοκίες που ¨χτίζονται ¨ δίπλα του,στη ζωή; Φθάσαμε στο σημείο ν αποφασίζουμε για το αν τα 17αρια θα ψηφίζουν για το μέλλον μας – όπως στη Μεγάλη Βρετανία; Η απλά ο “Τζόκερ” μας ανακάτεψε την αποχαύνωση;
Πάντως τη δεκαετία του 70, θυμάμαι με πόσο ζόρι όλοι έτρεχαν στο Παρίσι για να δουν μια ταινία με σεξ, επειδή στην Ελλάδα ήταν απαγορευμένες. Και όταν ο νόμος άλλαξε,οι αίθουσες άδειασαν…
