Αν υπάρχει στην Ελλάδα ένα χαρακτηριστικό δείγμα ραγδαίας οικιστικής ανάπτυξης αυτό βρίσκεται στο Πευκοχώρι Χαλκιδικής με δεκάδες συγκροτήματα κατοικιών, που φτάνουν απ΄άκρη σ΄άκρη της παραλίας έως πάνω στο πευκόφυτο βουνό.
Βέβαια όλη η παραλιακή γραμμή της χερσονήσου της Κασσάνδρας από Άθυτο έως Παλιούρι και από την άλλη πλευρά προς Φούρκα την ίδια εικόνα εμφανίζει.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Κατά μήκος της παραλιακής ζώνης του Πευκοχωρίου, πάνω από τον δρόμο, δίπλα στα σοκάκια, πιο πάνω στις πλαγιές, στις λαγκαδιές, στους λόφους και στο βουνό όλα χτισμένα. Και οι οικοδόμοι ασταμάτητοι ακόμη, σε βαθμό που έχουν εξαντληθεί όλα τα εργατικά χέρια.
Μηχανικοί, εργολάβοι, υπεργολάβοι και μαστόρια στα πάνω τους. Και οι μεσίτες στις καλές μέρες τους. Μικρά και μεγάλα διαμερίσματα, μεζονέτες, ανώγεια και κατώγια πωλούνται και νοικιάζονται. Και οι κατασκευές ωραίες, διακοσμημένες με πέτρες, ξύλα και κεραμίδια, ενώ έχουν και τους υπαίθριους χώρους τους με πισινούλες, έτι δε και ξεχωριστά τζακούζι… Όχι παίζουμε.
Αγοραστές από παντού. Σε μια γειτονιά, στα ψηλά του λόφου, απ΄όπου εντυπωσιάζει η θαυμάσια θέα ως απέναντι στα βουνά της Σιθωνίας και στο Πόρτο Καρράς, οι αγοραστές των σπιτιών και οι ιδιοκτήτες εδώ και χρόνια συνθέτουν μια πολύχρωμη πολυεθνική κοινωνία. Τρεις Νορβηγοί, ένας Αμερινανός, δύο Αλβανοί, μια Ρωσίδα και δύο Γερμανοί.
Δίπλα ο ένας στον άλλο και παραδίπλα σε αγαστή συνύπαρξη με διάθεση για συνεργασία και κοινές δράσεις, προκειμένου να βελτιώσουν το δρόμο, να στρώσουν άσφαλτο, να φροντίσουν δέντρα και λουλούδια και να ανταλλάσσουν καλημέρες σε πέντε γλώσσες.
Μερικοί υποστηρίζουν ότι το Πευκοχώρι έχει φτάσει στα όριά του από πλευράς οικοδομικής δραστηριότητας, αλλά καθώς η ζήτηση δεν σταματά όλο και θα χτίζονται κάποια συγκροτήματα.
Ακόμη και τον χειμώνα υπάρχει αρκετή κίνηση, αφού οι ντόπιοι και οι ξένοι παραμένουν στην κωμόπολη, αλλά ειδικά φέτος άρχισε να παρατηρείται μεγάλη έλλειψη εργατικών χεριών, αλλά και τεχνιτών για οικοδομικές και άλλες εργασίες.
Δεν υπάρχουν άνθρωποι για να δουλέψουν
Ο Πέτρος Δημογιώργης, ένας αυτοδημιούργητος επαγγελματίας, που σήμερα έχει στην παραλία το εξαιρετικό εστιατόριο “ΜΠΑΚΑΛΗΣ” (BAKALIS), μας λέει ότι η κίνηση παραμένει και τον χειμώνα, αλλά το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχουν άνθρωποι για να δουλέψουν. Ο ίδιος, που διαθέτει δίπλα και ένα μίνι μάρκετ δυσκολεύεται να βρει προσωπικό, αλλά παρά ταύτα τα καταφέρνει θαυμάσια τόσο στο σέρβις, όσο και στην ποιότητα των εδεσμάτων.
Ο Πέτρος ευδιάθετος και ομιλητικός με τον Νίκο Δημαρά.
Ο Πέτρος βλέπει θετικά την συνύπαρξη των ξένων με τους ντόπιους, έχει τα καλύτερα λόγια για την πολιτισμένη συμπεριφορά τους και παρατηρεί ότι σιγά – σιγά προσαρμόζονται και στις διατροφικές συνήθειες του τόπου.
Ωστόσο θεωρεί ότι υπάρχει μεγάλο πλήγμα από την διακοπή της έλευσης Ρώσων, οι οποίοι τα προηγούμενα χρόνια αποτελούσαν την μεγάλη και δυναμική τουριστική παρουσία στη Χαλκιδική. Είναι μάλιστα αρκετοί, που έχουν αγοράσει σπίτια και προχωρούσαν σε επενδυτικές κινήσεις, αλλά τώρα αντιμετωπίζουν προβλήματα με τις βίζες.
Εξαιρετική συνύπαρξη με τους ξένους
Η Ίρινα με καταγωγή από την Μόσχα ζει πάνω από 20 χρόνια στην Ελλάδα. Είχε προχωρήσει στην αγορά ενός ακινήτου στο Πευκοχώρι και ασχολείται με το Real Estate για μεγάλο διάστημα, έχοντας αντίστοιχο γραφείο και στη χώρα της. Λατρεύει την Ελλάδα, την Χαλκιδική και το Πευκοχώρι, απολαμβάνοντας την θέα από το μπαλκόνι της προς τον Τορωναίο κόλπο και πέρα προς την Σιθωνία και το Άγιο Όρος.
Ζει σε ευχάριστο περιβάλλον και συνεργάζεται θαυμάσια με τους γείτονές της, που κατάγονται από διάφορες χώρε και έχουν αγοράσει σπίτια εδώ. Εντοπίζει και η ίδια το πρόβλημα με τις αφίξεις Ρώσων και ελπίζει ότι θα υπάρξουν λύσεις με την προϋπόθεση ότι θα τελειώσει και ο πόλεμος με την Ουκρανία.
Αυτή είναι ευχή και πολλών ντόπιων, που νοιάζονται για τον τόπο τους και την ανάπτυξη της περιοχής με βασική κατεύθυνση τον ποιοτικό τουρισμό.
Από το χθες στο σήμερα
Το Πευκοχώρι δεν είναι πλέον το παλιό γραφικό χωριό με τα ασβεστωμένα σπίτια ανάμεσα σε χωράφια με εσπεριδοειδή και ελαιώνες. Είναι μια δυναμική κωμόπολη με πλήθος μαγαζιών και με πολλές προτάσεις για τους τουρίστες.
Μπορούν να κάνουν καταδύσεις, θαλάσσιο αλεξίπτωτο, αλλά και περιπάτους για να δουν το ηλιοβασίλεμα πριν δειπνήσουν σε εστιατόρια με γκουρμέ μεσογειακή κουζίνα ή σε χαλαρές ταβέρνες με τσιπουράκια και ντόπια κρασία.
Τα βράδια, μπαρ και κλαμπ παίζουν ελληνική και ξένη χορευτική μουσική, ενώ στα καταστήματα της περιοχής βρίσκουν οι επισκέπτες κυρίως χειροποίητα αναμνηστικά, όπως κοσμήματα, αλλά και λικέρ από λεμόνι.
Με βάση την απογραφή πληθυσμού του 2011 οι κάτοικοι είναι 1.931. Υπάρχουν μεταξύ άλλων δύο νηπιαγωγεία, ένα Δημοτικό σχολείο, Γυμνάσιο, αγροτικό ιατρείο, ΚΑΠΗ και δραστηριοποιείται πολιτιστικός σύλλογος, με την ονομασία “Αλκυών”. Λειτουργεί επίσης και Μονάδα Κοινωνικής Μέριμνας.
Φεύγοντας από το Πευκοχώρι αναπολείς τις ωραίες στιγμές των νεανικών σου χρόνων, με τα αντίσκηνα στον Γλαρόκαβο, τα πικ νικ κάτω από τα πεύκα και τις νύχτες με κιθάρες κάτω από λυπημένα φεγγάρια, αλλά η ζωή αλλάζει και συνεχίζεται με νέα δεδομένα.
Όσο και αν δεν συμφωνείς με τον θόρυβο, με τα ατάκτως παρκαρισμένα αυτοκίνητα, με τα ξενόφερτα μουσικά ακούσματα και με τον βιομηχανοποιημένο τρόπο ζωής, οφείλεις να προσαρμοστείς.
Άλλωστε ένα υπέροχο ουράνιο τόξο, που βγαίνει μετά την βροχούλα συνδέοντας ως γέφυρα ομορφιάς το Παλιούρι με τον Νέο Μαρμαρά απέναντι, σε αποζημιώνει και σε προτρέπει να απολαύσεις ένα ακόμα τσιπουράκι…
