“Καλή είναι και η Επανομή σε μια εποχή, που τα λιγοστά βαλάντια δεν επιτρέπουν σε αρκετούς να κάνουν ταξίδια μακρινά , να μπαίνουν σε αεροπλάνα και να φαντασιώνονται μεθυστικές ξάπλες σε Μύκονο και Σαντορίνη, πίνοντας “Μοχίτο” με φύλλα δυόσμου Καρδίτσας και μπίρες Αταλάντης…”
……………………………………………………..
Η Παραλία Επανομής, το επίνειο της ευρύτερης περιοχής, όπως θα λέγαμε στη γλώσσα της γεωγραφίας, διαθέτει ξεχωριστή φυσική ομορφιά, μέσα στα δέντρα στο εκεί πάρκο, ανάμεσα από την μικρή μαρίνα και την δημοτική πλάζ, παραδίπλα από το άλλοτε τεράστιο και πολύβουο κάμπινγκ.
Αναμφισβήτητα είναι προικισμένος τόπος. Αρκεί κανείς να βρεθεί κάτω από τα πλατάνια και τα πεύκα, εκεί που λειτουργούσε παλιότερα η δημοτική πλαζ και να απολαύσει την θαλάσσια αύρα, που πνέει ασταμάτητα σχεδόν όλο το 24ωρο, αγνοώντας υψηλές θερμοκρασίες και μίνι καύσωνες.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Και αν το μεσημεράκι πεις να περπατήσεις προς τα ταβερνάκια της παραλίας θα βρεις ό,τι καλύτερο σε νοστιμιές και ποικιλίες ψαριών.
Στο “Δίχτυ” θα σου προσφέρουν αρχικά εκλεκτό μυρωδικό τσιπουράκι, που συνοδεύεται από σκουμπρί και θα ακολουθήσουν τα χταποδάκια, ο γαύρος και τα μεγαλύτερα ψάρια, ντόπιας αλίευσης και παραγωγής.
Πιο κάτω θα συναντήσεις τον παραδοσιακό “Δία” μέσα στις τριανταφυλλιές και δίπλα στις ανθισμένες πικροδάφνες. Κι εδώ η ποιότητα ξεχωριστή και πλούσια η ποικιλία, ιδιαίτερα στα ψαρικά. Απόλαυση με λευκό τοπικό κρασάκι δίπλα στο κύμα, κάτω από τα σκιερά δέντρα, ενώ απέναντι ο Όλυμπος αγέρωχος, σίγουρος και ασφαλής σου στέλνει το μήνυμα στο τρίτο ποτηράκι ότι “τα βουνά αντέχουν στα χιόνια…” και σε παραπέμπει παράλληλα σε διονυσιακά τσιμπούσια, υπό τα χαμόγελα ενός σκίτσου του “Δία’ στις άκρες των τραπεζομάντιλων.
Προχωράς, έχοντας αριστερά σου την τεράστια χωμάτινη αλάνα, που το μεγαλύτερο μέρος της χρησιμοποιείται ως πάρκινγκ από οδηγούς, οι οποίοι ενίοτε πατούν και γκάζια φεύγοντας για να σηκώσουν νέφη σκόνης και να χαλάσουν την ομορφιά του τοπίου.
Πιο πάνω στο τέρμα της μικρής ανηφόρας συναντάμε το “Αγνάντι”, όνομα και πράγμα, καθώς από αυτόν τον εξώστη της Παραλίας Επανομής απολαμβάνεις το απέραντο της θάλασσας μέχρι τις ακτές της Πιερίας και αν είναι απόγευμα μαγεύεσαι από τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα. Η ποιότητα των εδεσμάτων κορυφαία και η περιποίηση εμφανής με την ταχύτητα στο σερβίρισμα και στην εναλλαγή των πιάτων και των ποτών.
Άμεση ανάγκη ο καθαρισμός της παραλίας
Μέχρι εδώ όλα καλά. Αν, όμως, κάνεις μια στάση στη μαρίνα για να βγάλεις μια φωτογραφία προς τον οικισμό θα δυσαρεστηθείς, διότι η παραλία είναι στα χάλια της, καθώς μαζεύονται φύκια και εκβραζόμενα σκουπίδια, που δεν μαζεύονται και τόσο συχνά. Η παραλία, όπως λένε τοπικοί παράγοντες, θέλει γενική βελτίωση. Αυτό το κομμάτι πρέπει να καθαριστεί και να καλυφθεί με μεγάλες ποσότητες αμμοχάλικου, δεδομένου ότι η πάνω πλευρά, στο πάρκο, έχει αναπλαστεί και παρουσιάζει όμορφη εικόνα με λουλούδια, πεζοδρόμους και παιδική χαρά.
Γενναία παρέμβαση απαιτείται και πιο πέρα στην παλιά δημοτική πλαζ, όπου τώρα λειτουργεί το “GONDEN BEACH”, ένα γραφικό καφέ με περιποιημένους χώρους και εφαρμογή προσεκτικών μέτρων κατά του κορωνοϊού. Θα μπορούσαν π.χ. να ανακαινιστούν τα κτίρια με τις τουαλέτες και τις ντουζιέρες για να καταφεύγουν οι λουόμενοι της παραλίας.
Ιδού η πρόκληση για τη νέα δημοτική αρχή του Δήμου Θερμαϊκού, που φαίνεται σε κάποιους άλλους τομείς να δείχνει ενδιαφέρον και για την Επανομή, όπως π.χ. για την καθαριότητα και την απομάκρυνση μπάζων, κλαδιών και ογκωδών αντικειμένων από διάφορα σημεία, όπου τα εγκαταλείπουν ασυνείδητοι ή ελαφρώς σκεπτόμενοι παραθεριστές.
Αλλά όλα αυτά δεν είναι ικανά να χαλάσουν την γενική εικόνα, καθώς η ευρύτερη περιοχή διαθέτει ατελείωτες παραλίες προς τον Ποταμό και την γνωστή “μύτη” που δημιουργείται, καθώς η αμμουδιά μπαίνει μέσα στη θάλασσα σχηματίζοντας ένα ακρωτήρι , κοντά στο διάσημο “Ναυάγιο”.
Τα νερά σε όλες τις παραλίες είναι καθαρά και η παραλία του Ποταμού είναι βραβευμένη με γαλάζιες σημαίες, συγκεντρώνοντας χιλιάδες επισκέπτες, ιδιαίτερα αυτή την εποχή, που τα λιγοστά βαλάντια δεν επιτρέπουν σε αρκετούς να κάνουν μακρινά ταξίδια, να μπαίνουν σε αεροπλάνα και να φαντασιώνονται μεθυστικές ξάπλες σε Μύκονο και Σαντορίνη, πίνοντας “Μοχίτο” με φύλλα δυόσμου Καρδίτσας και μπίρες Αταλάντης…
