Κάτι θεωρητικά στερεότυπα συγκοινωνιολόγων και άλλων τινών, μου θυμίζουν το «κεφάλαιο» του Μάρξ, το οποίο στη θεωρία είναι ένα αριστουργηματικό εφεύρημα, για μια δίκαιη κοινωνία, αλλά απέτυχε με πάταγο, όποτε επιχειρήθηκε να εφαρμοσθεί στην πράξη.
Τα «καρφιά» είναι για τους ταλαντούχους, όσο και πανέξυπνους εκείνους, που σκέφτηκαν να χωρίσουν τη λεωφόρο Νίκης στα δυο και έδωσαν τη μια λωρίδα στους ποδηλάτες. Είναι και λίγο σαν μόδα τώρα να δίνουν οι διοικητικοί δυνάστες μας, χώρο και σε άλλους, επιμηκύνοντας τα απέχθειά τους στα ιδιωτικής χρήσεως αυτοκίνητα.
Μόδα, όπως με τα σκυλάκια που τα σέρνουν με το λουρί οι κατ΄επίφαση-συνήθως- φιλόζωοι.
Γράφει ο Άγγελος Κολοκοτρώνης
Και αφού ολοκλήρωσαν την ανοησία, δεν έκαναν το κόπο να δουν ότι η ζωή των οδηγών αυτοκινήτων έγινε κόλαση, όταν περνούν από την -κατ΄ επίφαση επίσης- λεγόμενη λεωφόρο Νίκης.
Ταυτόχρονα η… ποδηλατική «άνοιξη», δεν ήρθε ποτέ εκεί που την όρισαν, αφού ζήτημα είναι αν περνούν πέντε ποδήλατα την ώρα από εκεί. Τόση αναστάτωση, για πέντε ποδηλάτες λοιπόν . Στο τέλος του έτους φαντάζομαι ότι μεταξύ των μεγάλων επιτευγμάτων τους, θα αναφέρουν και την διχοτόμηση της λεωφόρου Νίκης. Για να εισπράξουν τα επίχειρα των Θεσσαλονικέων οδηγών, που τους καταριούνται όταν περνούν από εκεί με τα αυτοκίνητά τους, σαν να μην έχουν πέσει στα κεφάλια τους άλλες έγνοιες, στους καιρούς που ζούμε.
Επειδή αρκετά τους έχουμε πάρει στο «ψιλό», θα πρέπει τώρα να σοβαρευτούμε όλοι. Και για να δείξουν οι ατυχήσαντες υπεύθυνοι ότι οι έξυπνοι άνθρωποι μπορούν και αλλάζουν άποψη, αν αυτή αποδειχθεί λανθασμένη, να τσακιστούν και να επαναφέρουν στην προτεραία κατάστασή της την λεωφόρο Νίκης, μην τους πάρει και του σηκώσει. Κατάλαβαν;
