Σας υποσχέθηκα να επανέλθω, για να καταγράψω μερικά ακόμη στοιχεία, σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη, την οποία διακονεί και αναλύει με ξεχωριστό τρόπο ο εκ Κρήτης διακεκριμένος Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, που είναι, στα 39 του, καθηγητής του ΜΙΤ..
Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης
Η διάλεξη δόθηκε στη Στέγη Ωνάση και οι περισσότεροι από το πλήθος που συνέρρευσε για ν ακούσει τον Έλληνα επιστήμονα, έμειναν άφωνοι από την σεμνότητα, την απλότητα, τη σαφήνεια και τη γοητεία του ομιλητή, όπως και για τον τρόπο της σκέψης του.
Μίλησε καταρχήν για το δίλημμα που είχε ανάμεσα στη διχάλα των δρόμων: μαθηματικά (ο μπαμπάς του) και ανθρωπιστικές σπουδές (η μαμά του). Τελικά τον κέρδισαν τα μαθηματικά, τόσο για την εγγενή ομορφιά τους, όσο και για την ανθρωπιστική τους πλευρά, για τη δίκη τους συνεισφορά στην ιστορία των ιδεών.
“Για μένα τα μαθηματικά δεν ήταν μόνο να διασκεδάζουμε λύνοντας προβληματάκια, αλλά
με ενδιέφεραν και οι φιλοσοφικές προκλήσεις που έθεταν…” είπε.
Υπενθύμισε ότι τα τελευταία 20 χρόνια στην Ελλάδα γίναμε μάρτυρες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, που ξεκινά από την πρόγνωση του καιρού, περνά από τον τρόπο που καλούμε ταξί (Uber), δίνει λύσεις στη μεταμόσχευση νεφρών και φθάνει στο να παίζει κανείς καλύτερο σκάκι από τον πρωταθλητή κόσμου… Μόνο, στο πόκερ, δεν μπόρεσαν ακόμη να κατοτροπώσουν τις ικανότητες του ανθρώπου, αλλά κι αυτό είναι θέμα…ημερών να το πετύχουν. Ας όψεται ο αλγόριθμος που περιλαμβάνεται στη θεωρία των παιγνίων.
Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης σε μια από τις συναρπαστικές διαλέξεις του.
Αυτός ο έντονος ρυθμός ανάπτυξης θα συνεχιστεί και τα επόμενα 15 χρόνια,δημιουργώντας ακόμα πιο βαθιές τομές, επηρεάζοντας την καθημερινότητα μας. Γιατί, οι μηχανές σιγά σιγά θ αποκτούν όλο και μεγαλύτερη νοημοσύνη, θα παίρνουν δικές τους αποφάσεις και πάνω σ αυτό το ζήτημα θα τεθούν τελικά πολλά ηθικά προβλήματα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι εφαρμογές αναγνώρισης φωνής και εικόνας, θα μπουν πολύ έντονα στη ζωή μας, στο άμεσο μέλλον. Ωστόσο, η τεχνολογία μας δεν έχει προχωρήσει σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να πούμε ότι μπορούμε να αλληλεπιδρούμε με ρομπότ που θα έχουν νοητικές ικανότητες παρόμοιες μ αυτές των ανθρώπων.
Εν πολλοίς, η τεχνολογία δεν είναι ακόμα ικανή να κατανοεί και να παράγει νοήματα με περίπλοκη δομή και διάρκεια. Πέραν του να κατανοούν τα περιεχόμενα μιας εικόνας η μιας φωνητικής κυματοσειράς, οι μηχανές δεν μπορούν να καταλάβουν αυτόματα τι συνέβη σε μια κινηματογραφική ταινία η να κατανοήσουν ένα ολόκληρο μυθιστόρημα.
Χονδρικά έχουν την ικανότητα ενός ανθρώπινου εγκεφάλου, που σκέφτεται για μερικά κλάσματα δευτερολέπτου. Μπορεί να καταλάβει τη γεωμετρία ενός προσώπου (διαβάζοντας τα πίξελ), αλλά όχι να αναγνωρίσει ένα πρόσωπο…¨
Κι αυτό όμως δεν αργεί. Γιατί, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον της πληροφορικής…
