Χθες το βράδυ κοιμήθηκα στις 4.00. Σπάνιο για μένα. Και χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Όπως πχ μια σειρά σε συνδρομητικό κανάλι, ένα πάρτι παλιών συμμαθητών η ένα φαγοπότι τύπου “γκραν μπουφ”. Τίποτα απ όλα αυτά. Αιτία το καταραμένο η ευλογημένο τάμπλετ, που με οδήγησε τα μεσάνυχτα σε μια πρόσφατη διάλεξη του επιφανούς επιστήμονα Κωνσταντίνου Δασκαλάκη, που έκανε στη Στέγη Ωνάση και μάλιστα …συναχωμενος..
Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης
Το θέμα του καθηγητή του ΜΙΤ, στα 39 του χρόνια, ήταν η τεχνητή νοημοσύνη και ο λόγος του συναρπαστικός. Έλεγα να μην τελειώσει, από μέσα μου. Γιατί μπορεί να είχα ακούσει και διαβάσει σχετικά, αλλά, είναι διαφορετικό να βγαίνει από το στόμα του Έλληνα ερευνητή και μάλιστα φρέσκο σαν καλοψημένο φραντζόλακι..
Καταρχήν να μιλήσω για την άποψη του περί αριστείας, όπου κατακεραύνωσε τις
..διάφορες απόψεις, που διατυπώνουν όσοι είναι αντίθετοι στα πειραματικά και πρότυπα σχολεία.
Ακόμη και στο νομοσχέδιο που ψηφίσθηκε στην Βουλή, επέμεναν ότι δημιουργείται έτσι
η ελίτ των μαθητών… Κούνια που τους κούναγε… Γιατί, ο δυο φορές Κρητικός Δασκαλάκης και από μαμά (Ιεράπετρα) και από μπαμπά (Χανιά), έχει μεγαλουργήσει -μέχρι τώρα- στα κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου (ΜΙΤ και Μπέρκλεϊ), απέσπασε τα καλύτερα βραβεία, έλυσε τον γρίφο του Νας (από το 1950 πάλευαν οι επιστήμονες όλου του κόσμου να βρούνε λύση), βούτηξε στα βαθειά νερά της τεχνητής νοημοσύνης και λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια: “Μολις τώρα αρχίζουμε, γιατί ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι πραγματικά πολύπλοκος”. Από την άλλη μεριά όμως, όποιος δεν έχει καταλάβει την επανάσταση που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια είναι βαθειά νυχτωμένος…
Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, που δεν το παίζει διάνοια η ιδιοφυΐα – που πρέπει να
το ξέρει – εξακολουθεί και έρχεται κάθε χρόνο στην Κρήτη για να “γεμίσει τις μπαταρίες”
σ αυτό το θείο μέρος που σωρεύτηκαν οι μπαγκέτες όλων των θεών.
Παιδί δυο καθηγητών, μιλά για τη μύηση του στον μαθηματικό κλάδο από καθαρή τύχη (ο πατέρας του είχε αφήσει κάποια βιβλία στο κάτω μέρος της βιβλιοθήκης) και του άρεσε όχι μόνο να λύνει εξισώσεις, αλλά να φαντάζεται και τον κόσμο γύρω από τους αριθμούς -να χορεύει σ ένα αέναο πάρτι, όπου όλοι έπαιζαν με καλό σκοπό,δείχνοντας τα ουμανιστικά του πρότυπα.
Σήμερα, σύμφωνα με την Βικιπαίδεια, ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης είναι Καθηγητής του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών του ΜΙΤ και μέλος του Εργαστηρίου Πληροφορικής και Τεχνητής Νοημοσύνης του MIT. Το 2018 διακρίθηκε με το περίβλητο Βραβείο Νεβάνλινα από την Διεθνή Ένωση Μαθηματικών.
Ο Δασκαλάκης, με το ατημέλητο φουντωτό μαλλί, που έπαιζε καλό μπάσκετ και
άρεζε στα κορίτσια γιατί ήταν ψηλός και ωραίος, τελείωσε το Πολυτεχνείο της Αθήνας
με βαθμό 9,8,πρώτος των πρώτων… Βραβεύθηκε για το διδακτορικό και τώρα σαν ερευνητής πλέον ψάχνει στα έγκατα του μυαλού, ανάμεσα σε εκατομμύρια νευρώνες..
Αλλά, λεπτομέρειες για τα θέματα αυτά, στο επόμενο επεισόδιο.
