Μπορεί τα τρία μεγαλύτερα κόμματα να είδαν τα ποσοστά τους είτε να μειώνονται, είτε να μην αυξάνονται και οι ηγεσίες τους να πήραν τα μηνύματα, αλλά το σκηνικό δεν φαίνεται να αλλάζει.
Γράφει ο Ν. Δημαράς
Με προσχήματα οι πολιτικές ηγεσίες θα συνεχίσουν την πορεία τους, προσδοκώντας ότι θα πετύχουν κάτι καλύτερο σε επόμενη φάση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναμένεται να προχωρήσει σε δομικό ανασχηματισμό (άλλαξε ο Μανωλιός), ο κ. Κασσελάκης θα κάνει ιδρυτικό συνέδριο τον Σεπτέμβριο για να “ιδωτικοποιήσει” τον ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Ανδρουλάκης θα επιδιώξει να στεριώσει καλύτερα μέσα στο ΠΑΣΟΚ μήπως και πάρει πάνω του με προσέλκυση όσων απογοητεύονται από την Νέα Δημοκρατία.
Για τα άλλα κόμματα τι να πούμε; Ο Βελόπουλος μόνο “φουσκώνει” από υπερηφάνεια θεωρώντας ότι κάποια στιγμή θα γίνει κόμμα εξουσίας η Ελληνική Λύση. Ίσως να μην έχει άδικο, καθώς δεν αποκλείεται να καθίσει σε κυβερνητικό θώκο, παίρνοντας υπουργεία, αν συνεχιστεί η καθοδική πορεία της Ν.Δ. και χρειαστεί σύμμαχο μετά τις εθνικές εκλογές του 2027.
Κόμματα με επικοινωνιακές τακτικές, με μεθοδεύσεις, με υποσχέσεις και παλαιοκομματικές υπόγειες διαδρομές συναλλαγών δεν μπορεί να έχουν μέλλον, ενόσω δεν ασχολούνται με τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας.
Η ακρίβεια, η ασυδοσία πολυεθνικών και τραπεζών, τα δυσβάστακτα δάνεια, τα προβλήματα της στέγης, η γραφειοκρατία και όλα όσα συμβάλλουν στην καθημερινή ταλαιπωρία των πολιτών δεν λύνονται με τακτικισμούς.
Οι λύσεις χρειάζονται γενναιότητα αποφάσεων και ιδεολογική εξυγίανση, βάζοντας απέναντι τους κάθε λογής απατεώνες, τους συντηρητές των αρμών της διαφθοράς και τους επαγγελματίες της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας, ακολουθώντας πορεία δίπλα στον πολίτη. Αλλιώς οι ψηφοφόροι όχι μόνο θα απέχουν σε ποσοστά 60% από τις εκλογές, αλλά θα ακούν πολιτικό και θα στρίβουν στη γωνία…
