Τόσα χρόνια σ΄αυτή τη χώρα μιλούσαμε για ευνομία και για ευνομούμενη πολιτεία. Υπήρχαν μάλιστα και ειδικές εκπομπές μ΄αυτό το περιεχόμενο, καθώς το ζητούμενο δεν ήταν το αν υπάρχουν νόμοι, αλλά το αν εφαρμόζονται.

Και τώρα, που βλέπουμε ότι κάτι κινείται, ότι σε ορισμένους τομείς άρχισαν να εφαρμόζονται οι νόμοι για να επέλθει ένα αίσθημα μιας δίκαιης ισορροπίας μέσα στην κοινωνία με πάταξη της αυθαιρεσίας, της ασυδοσίας, της “μαγκιάς” και της ισοπέδωσης των πάντων, έρχονται μερικοί και εναντιώνονται, λέγοντας ότι επικρατεί αστυνομοκρατία, ότι δρουν “παρακρατικές ομάδες” και άλλα παιδαριώδη.

Γράφει ο Νίκος Δημαράς

Η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από κανόνες λειτουργίας, που διασφαλίζουν ειρηνικές συνθήκες ζωής για να υπάρξει νοικοκύρεμα στην οικονομία και να εμφανιστούν προοπτικές ανάπτυξης. Δεν μπορεί να συνεχιστεί η κατάσταση της ανομίας. Δεν μπορούν μερικοί να καίνε κάθε μέρα αυτοκίνητα και να ανατινάζουν τα ΑΤΜ των τραπεζών. Δεν μπορεί να αναστατώνονται καθημερινά τα κέντρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης από μερικές ομάδες παραπλανημένων νεαρών, που φαντάζονται έναν διαφορετικό κόσμο και θέλουν να γίνονται “ήρωες” με τις “Μολότοφ” και τις πέτρες.

Τα νέα πρόστιμα για το κάπνισμα

Ούτε οι “μαγκιές” στα μαγαζιά και στους δρόμους μπορούν να συνεχίζονται. Επέμεναν, λέει, να καπνίζουν σε νυχτερινά μαγαζιά της Θεσσαλονίκης ορισμένοι θαμώνες και έφαγαν πρόστιμο από 100 ευρώ ο καθένας. Και αντέδρασαν άλλοι θαμώνες μαζί με τους επιχειρηματίες. Δηλαδή ενώ ξέρουμε ότι ο νόμος αποβλέπει στην προστασία του κοινωνικού συνόλου εμείς δεν γουστάρουμε να τον εφαρμόζουμε.

Ανάλογες αντιδράσεις βλέπουμε και σε περιπτώσεις βεβαίωσης τροχονομικών παραβάσεων στους δρόμους και μέσα στην πόλη με τα διπλοτριπλοπαρκαρίσματα. Τελικά τι θέλουμε; Μια κοινωνία και ένα κράτος σε διάλυση; Αφού οι νόμοι ψηφίζονται από την εκλεγμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία με την έγκριση του μεγαλύτερου ποσοστού των πολιτών τι να κάνουμε; Να μην σεβαστούμε τους στοιχειώδεις κανόνες της πλειοψηφίας;

Αντιδράσεις για το πως προστατεύονται τα σύνορα

Ύστερα είναι και ορισμένα κρίσιμα ζητήματα για την οντότητα, την εδαφική ακεραιότητα και την κυριαρχία της χώρας. Από την στιγμή, που είναι κορυφαία υποχρέωση της ηγεσίας της χώρας η προστασία των συνόρων και της εθνικής κυριαρχίας πόσο σοβαρή μπορεί να είναι η γκρίνια για το πως υπερασπίζονται την ακεραιότητα των ελληνικών εδαφών οι συνοριοφύλακες, οι φαντάροι και οι εθνοφύλακες;

Έχει ξεσηκωθεί θύελλα διαμαρτυριών για το αν πυροβόλησε ένας εθνοφύλακας και αν ένας φαντάρος έριξε ευθεία βολή αντί να πυροβολήσει στον αέρα… Αυτά βρίσκει ως σημεία κριτικής και ο ΣΥΡΙΖΑ αγνοώντας ότι χιλιάδες φαντάροι και συνοριοφύλακες στα σύνορα του Έβρου ξενυχτούν μέσα σε άγριες συνθήκες για να προστατέψουν την χώρα. Δεν ρωτάει ο ΣΥΡΙΖΑ πως κάνουν νυχτερινές βάρδιες τα παιδιά μέσα στο κρύο και με τον φόβο να δεχτούν επιθέσεις από μετανάστες και Τούρκους προβοκάτορες. Αντίθετα ενοχλείται γιατί οι ακρίτες του Έβρου βοηθούν τα παιδιά αυτά, οι γυναίκες στέλνουν φαγητά και οι αγρότες παρατάσσουν τα τρακτέρ δίπλα από τα σύνορα.

Ακόμη και αν υπήρξε ένα ατυχές περιστατικό ή αν ένας φαντάρος κρατούσε το όπλο σε ευθεία κατεύθυνση αυτό τι σημαίνει; Αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία ή το ότι επιτέλους φυλάσσονται τα σύνορα;  Αυτή είναι υπεύθυνη γραμμή αντιπολίτευσης όταν φτηνά φερέφωνα ανεβάζουν αμφιβόλου γνησιότητας φωτογραφίες για να εκθέτουν την χώρα; Δεν μας φτάνουν οι κραυγές του “σουλτάνου”;

Δυστυχώς μέσα σε ένα περιβάλλον αρκετών δυσκολιών, αρνητικών εξελίξεων και φόβων για επερχόμενα δεινά η φτήνια των αντιπολιτευτικών επιχειρημάτων και η παρωχημένη συνθηματολογία ζημιώνουν την χώρα και σπέρνουν διχαστικά ζιζάνια.

Κάποια στιγμή θα καταλάβουν οι ενορχηστρωτές τέτοιων μεθοδεύσεων ότι αυτές οι τακτικές δεν φέρνουν ψήφους και δεν ανεβάζουν τις κυκλοφορίες των έντυπων φερέφωνων.