Τώρα, έχετε κάθε δικαίωμα να αναρωτηθείτε: Τι έχεις και ξύνεσαι στην γκλίτσα
του τσοπάνη; Και απαντώ: Γιατί όχι; Κατ αρχήν έχω την φάτσα ενός προβάτου στο Φεις Μπουκ… Δεύτερον, είναι γνωστό τοις πάσι ότι είμαι Ελληνογάλλος. Σαν κι αυτά τα …μπάσταρδα σκυλάκια που φέρουν τον τίτλο … “ημίαιμα”.

Επομένως, τι άλλο θέλετε, να προδώσω τις αρχές μου; Να αγνοήσω το περιβάλλον μου; Να ξεπουλήσω τα πιστεύω μου; Όχι, αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Τουλάχιστον, στα επόμενα 20 χρόνια, θεού θέλοντος και κορωνοϊού απόντος…

Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης

Όμως επανέρχομαι. Γιατί, άρχισα με την ομολογία πίστεως; Ξέρω, γιατί σε παρέα
(ολιγομελή) συζητώντας προχθές, μου πέταξαν το καρφάκι. Κι εσύ, γαλλοθρεμένος
ψυχή τε και σώματι, δεν βγαίνεις από το καβούκι σου, να πεις κάτι για τον Μακρόν;
Ένιωσα να μου πετάνε στα μούτρα ένα γάντι, προκλητικά.

Σαν ταινία, πέρασε απ το μυαλό μου η ζωή μέχρι τώρα, σε δευτερόλεπτα: το πρώτο
ταξίδι, μόνος με τρένο στο Παρίσι στα 17 μου,τη δυσκολία στην κουβέντα με σπασμένα
γαλλικά, τη συνεπιβάτιδά μου, που ήταν μπαλαρίνα και ξαφνικά με παράτησε στα
κρύα του λουτρού γιατί κατέβηκε σ ένα σταθμό της Ελβετίας, το πως έφθασα στην
πόλη του φωτός, στο σπίτι της θείας Λένας κλπ κλπ.

Έπειτα, πως πήρα υποτροφία από τη σχολή δημοσιογραφίας της οδού Λουβρ και μυήθηκα στα ενδότερα της ευρωπαϊκής προοπτικής, πως γνώρισα την βέρα Γαλλίδα Μισέλ και της …πούλησα έρωτα αλά ελληνικά και την παντρεύτηκα και κάναμε ένα παιδί που είναι ερευνητής στη γαλλική Ρεν και βλέπει κάθε Σαββατοκύριακο την αδερφή μου που μένει πλέον μόνιμα στο Παρίσι, που και τα αλλά δυο παιδιά είναι με το σπαθί τους στο Λονδίνο και στο Χονγκ Κονγκ και δρέπουν δάφνες – πως ξεχνιούνται όλα αυτά με ένα σβήσιμο στον πίνακα μιας ζωής;

Ο Ν. Βολωνάκης με αφίσα του Μακρόν, την προεκλογική περίοδο, χάριν του στιγμιοτύπου σε μια στιγμή, που η Μαρί Λεπέν γινόταν απειλητική…

Όχι, βέβαια. Δεν μπορώ να γίνω αντικειμενικός σχολιαστής, σε κάτι
που εκ των προτέρων θα είμαι μεροληπτικός..Επομένως, γουστάρω απεριόριστα
την στάση του Μακρόν, στην ελληνο-τουρκική υπόθεση.
Ο στόχος του Μακρόν δεν είναι να ρυθμίζει την κυκλοφορία στην περιοχή της
Μεσογείου, αλλά πιστεύει ότι μπορεί να ιδρύσει σε πρώτη φάση “Pax Mediterranean”
και στη συνέχεια ευρωπαϊκή κυριαρχία – όλα με βάση το σεβασμό του διεθνούς
δικαίου.

Σε ένα από τα εκλογικά κέντρα του Μακρόν με μια …ομοϊδεάτισσα !

Γαλουχήθηκα με τέτοιες αρχές. Και αυτά είναι τα ιδεώδη μου. Δεν είμαι και δεν αγαπώ
τις φραγκόκοτες… Αλλά, με άρεσαν και μ αρέσουν οι…γαλοπούλες.