Έπεσαν από τα σύννεφα αρκετοί πολίτες, διαβάζοντας λεπτομέρειες των αποκαλύψεων για το σύστημα παρακολούθησης και υποκλοπής τηλεφωνικών συνδιαλέξεων μέσα από την καρδιά του Μαξίμου με εμπλοκή του Γενικού Γραμματέα του πρωθυπουργικού γραφείου Γρηγόρη Δημητριάδη, ανεψιού του Κυριάκου Μητσοτάκη και απόλυτα έμπιστου συνεργάτη του, καθώς και του διοικητή της ΕΥΠ Παναγιώτη Κοντολέοντα.

Οι παραιτήσεις, τόσο του Δημητριάδη, όσο και του Κοντολέοντα με τις συνακόλουθες αποκαλύψεις, έφεραν σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση και δημιούργησαν τεράστιο πολιτικό ζήτημα, προκαλώντας την μεγαλύτερη κρίση που καλείται να διαχειριστεί το Μέγαρο Μαξίμου.

Γράφει ο Νίκος Δημαράς

 

Ταυτόχρονα όμως έδειξαν στον ελληνικό λαό ότι κάτι σκοτεινό κρύβεται στον ναό της κυβερνητικής εξουσίας, του οποίου ο επικεφαλής, πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν έχανε ευκαιρία να μιλάει για το ήθος, την σεμνότητα και την αξιοπρέπεια, που πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι που διοικούν την χώρα.

Κατηγορούσε μάλιστα συχνά τον ΣΥΡΙΖΑ για απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος μετά την αποκάλυψη των υποθέσεων Παππά – Καλογρίτσα για τις τηλεοπτικές άδειες, την εμπλοκή του Παπαγγελόπουλου και της Τουλουπάκη στον χειρισμό της δικογραφίας για την NOVARTIS, αλλά και για πολλά ακόμη θέματα σκοτεινών διαδρομών.

Τώρα τι αποκαλύπτεται; Μέσα από μια σειρά ρεπορτάζ και αδιάψευστων πληροφοριών, όπως αναφέρεται και από την αντιπολίτευση, προκύπτει “ένα δαιδαλώδες πλέγμα εταιρειών με ενορχηστρωτή τον Γενικό Γραμματέα του πρωθυπουργού Γρηγόρη Δημητριάδη, προκειμένου να καλυφθεί ο έλεγχος των παρακολουθήσεων από το πρωθυπουργικό γραφείο”.

Όλα αυτά τι σημαίνουν; Αποδεικνύουν απλά ότι στη χώρα μας η δημοκρατία δεν λειτουργεί με διαφάνεια και καθαρότητα. Υπάρχουν οι θεσμοί της βιτρίνας, η Βουλή, το Υπουργικό Συμβούλιο, οι επιτροπές κ.λ.π. αλλά πίσω κρύβονται άλλοι μηχανισμοί. Είναι οι μηχανισμοί της επικοινωνίας και της φροντίδας για την συλλογή πληροφοριών, χρήσιμων για τις πολιτικές μεθοδεύσεις, τους σχεδιασμούς των κυβερνώντων και το “σκάκι”, που παίζεται στα κομματικά γραφεία.

Είναι οι μηχανισμοί με ανθρώπους, που κάνουν “την βρώμικη δουλειά”, οι οποίοι είναι απαραίτητοι, όπως φαίνεται σε όλες τις κυβερνήσεις και σε όλες τις εποχές. Ας μην ανατρέξουμε στο παρελθόν. Οι παλιότεροι θυμούνται πως στήνονταν τα μεγάλα πολιτικά παιχνίδια.

Ωστόσο, πολύς κόσμος πίστευε πως οι εποχές αυτές παρήλθαν ανεπιστεπτί, ανταποκρίθηκε εύπιστα στο διακηρυσσόμενο ήθος του Κυριάκου Μητσοτάκη και βασικών στελεχών της κυβέρνησης, κάτι , που φαινόταν μέχρι τώρα από τις δημοσκοπήσεις και νόμιζε ότι τα βρώμικα παιχνίδια κλείστηκαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Έλα όμως, που τα βρώμικα δεν τελειώνουν. Παρότι όλοι ξέρουν πως δεν αντέχουν πολύ στα ντουλάπια και στα καλάθια, επιμένουν να τα χρησιμοποιούν.

Αλλά δυστυχώς βρωμούν πιο πολύ και κάποια στιγμή έρχονται στην επιφάνεια. Και αλίμονο όταν βγαίνουν τα άπλυτα στη φόρα…