Ήθελα εδώ και καιρό να γράψω κάτι για τις ιδιωτικές κλινικές και για το πως αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους, που προσέρχονται είτε για εξετάσεις, είτε για νοσηλεία. Σεβάστηκα την επιθυμία ενός φίλου, που μπαινοβγαίνει σε ιδιωτικό θεραπευτήριο και δεν ήθελε να εξάψω τα πνεύματα σε δύσκολες στιγμές.
Ύστερα όμως από τις τελευταίες εξελίξεις και την άρνηση των κλινικαρχών να προστρέξουν για συνδρομή στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (και μάλιστα με το αζημίωτο), είπα το “ως εδώ και μη παρέκει…”
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Να διευκρινίσω βέβαια ότι δεν είναι όλοι ίδιοι. Σε ορισμένες ιδιωτικές κλινικές προσφέρουν άψογες υπηρεσίες και το προσωπικό δείχνει την πρέπουσα ανθρωπιά. Το σίγουρο όμως είναι ότι μόλις περάσεις την πόρτα μπαίνοντας βλέπουν την τσέπη σου… Από προσωπική εμπειρία σημειώνω ότι δύο – τρεις φορές, που χρειάστηκε να περάσω αυτές τις πόρτες, έπρεπε πρώτα να πληρώσουμε εισιτήριο 40 – 50 ευρώ ανεξάρτητα από τις εξετάσεις, που θα κάναμε.
Το άτομο, που συνόδευα υπέφερε από πόνους, αλλά αυτοί ήθελαν να κόψω πρώτα εισιτήριο…
Δεν θα μιλήσω για τις συναλλαγές με γιατρούς και για τις τιμές, που αξιώνουν για επεμβάσεις. Ειλικρινά ντρέπομαι, που όλοι μας εξαναγκαζόμαστε να μπούμε σε μια τέτοια συναλλαγή. Αυτό το θέμα με τις νομιμοφανείς αμοιβές των γιατρών, ακόμη και σε δημόσια νοσοκομεία αποτελεί όνειδος για όλο τον ιατρικό κόσμο.
Και δυστυχώς οι λίγοι έντιμοι και μαχητές γιατροί των νοσοκομείων, που βγαίνουν αυτές τις μέρες και παρουσιάζουν την οικτρή κατάσταση των κλινικών, χάνουν ως ένα βαθμό το δίκιο τους, γιατί υπάρχουν οι άλλοι συνάδελφοί τους, που συνεχίζουν να ζητούν εξτρά αμοιβές. Να παίρνουν τα λεφτά εν ψυχρώ και μάλιστα μαύρα.
Εδώ έχει τεράστιες ευθύνες και η εκάστοτε κυβέρνηση, που δεν κατάφερε να βάλει τέλος σε αυτή την γάγγραινα. Μοιάζει σαν μια μυστική συμφωνία συνενόχων. “Κάνω τα στραβά μάτια, αλλά σου κρατάω χαμηλά τις αμοιβές…”
Έτσι μοιάζει το όλο σκηνικό, αφού πράγματι οι μισθοί των γιατρών στα νοσοκομεία είναι πολύ χαμηλοί, (1.250 οι επιμελητές μέχρι 1.600 οι διευθυντές).
Όμως η αυθαιρεσία που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα δεν έχει τέλος. Μπαίνει ο φίλος για μια μικρή επέμβαση (τοποθέτηση υποδοχής για ενέσιμη θεραπεία) και του παίρνουν επί τόπου 1.250 ευρώ. Μόνο για την τοποθέτηση της μικρής υποδοχή. Επέμβαση βραχείας διαρκείας, λέει. Πλήρωσε και 70 ευρώ επί τόπου για το τέστ κορωνοϊού και έφυγε γδαρμένος…
Δεν του έφτανε η περιπέτεια της υγείας, η αγωνία και ο απροσδιόριστος φόβος για το αύριο, αλλά πληγώθηκε και ηθικά για την κατάντια του κόσμου τούτου.
Όλα εμπορεύσιμα, όλα για την κονόμα, με προσχήματα, με κόλπα και με θρασύτατη προπαγάνδα στην καταναλωτική κοινωνία του black friday….
Συνεπώς τι μένει; Η επίταξη, η επιβολή για χάρη της δημόσιας υγείας. Μακάρι να το ξανακάνετε κύριε Κικίλια, παρότι δεν σας πολυσυμπαθώ…
