Ένα αμφισβητούμενο πρόσωπο ως προς τις πολιτικές πεποιθήσεις του και τις δημοκρατικές αρχές, πρώην πράκτορας της KGB με θητεία στην Ανατολική Γερμανία, σκληρός χαρακτήρας, τολμηρός αθλητής με ακραίες επιδόσεις, εχθρός των ομοφυλοφίλων, εθνικιστής και με φιλοδοξίες για να κάνει την Ρωσία και πάλι μεγάλη αυτοκρατορία.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Αυτός είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, που με σιδηρά πειθαρχία ελέγχει το πολιτικό σύστημα της Ρωσίας, εξοντώνοντας κάθε αντίθετη φωνή. Κάνοντας εναλλαγές στις θέσεις του πρωθυπουργού και του προέδρου με συνεργάτες – ανδρείκελα καταφέρνει να επιβάλλεται στον ρωσικό λαό, αφού έχει δώσει μεγάλες ανάσες στην οικονομία, εκμεταλλευόμενος τον φυσικό πλούτο της χώρας σε φυσικό αέριο, πετρέλαιο και ορυκτά.
Έχει όνειρα για να καταστήσει την Ρωσική Ομοσπονδία πιο ισχυρή ακόμη και από την Σοβιετική Ένωση, προτάσσοντας αυτή την δύναμη απέναντι στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ, διατηρώντας συμμαχία με την Κίνα και ανοίγοντας την όρεξη και άλλων αυταρχικών ηγετών για επεκτατικές βλέψεις.
Σήμερα είναι διεθνώς το (μισητό) πρόσωπο της ημέρας, λόγω της εισβολής ευρείας έκτασης στην Ουκρανία και των προθέσεών του να καταλάβει μια χώρα, της οποίας ο λαός συμβίωνε αρμονικά με τον δικό του λαό επί δεκαετίες σαν να ήταν συντρόφια, κάτω από το κομμουνιστικό σύστημα της ΕΣΣΔ.
Ταυτόχρονα με την σημερινή του κίνηση δείχνει ότι πετάει στον κάλαθο των αχρήστων το διεθνές δίκαιο και τις αξίες της πολιτισμένης συνύπαρξης των λαών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ανάμεσα στα οποία είναι και αυτά της αυτοδιάθεσης και της δυνατότητας να ζουν μαζί πολίτες διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, γλωσσών, κουλτούρας κ.λ.π.
Με την στάση του αυτή ο Πούτιν ανοίγει μια νέα μαύρη σελίδα στην παγκόσμια ιστορία.
Η ανάδειξή του σε αξιώματα και η πολιτική του διαδρομή
Σύμφωνα με την Bikipaideia, o Βλαντίμιρ Βλαντίμιροβιτς Πούτιν είναι Ρώσος πολιτικός, ο οποίος κατέχει σήμερα τη θέση του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, από τις 18 Μαρτίου 2018 για δεύτερη συνεχόμενη θητεία. Την ίδια θέση κατείχε μεταξύ των ετών 2000 με 2008, Πρωθυπουργός της Ρωσικής Ομοσπονδίας από τις 8 Μαΐου του 2008 έως τις 7 Μαΐου 2012.
Τελείωσε τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Λένινγκραντ το 1975 και λίγο καιρό αργότερα απέκτησε διδακτορικό στα Οικονομικά.
Το 1990 έγινε βοηθός Κοσμήτορα, ενώ το διάστημα 1985-1990 εργάστηκε στην Ανατολική Γερμανία ως μυστικός πράκτορας της Επιτροπής της Κρατικής Ασφάλειας (Комитет Государственной Бeзoпасности, КГБ ή KGB.
Το 1991, γύρισε στη γενέτειρά του, την Αγία Πετρούπολη, όπου δούλεψε με τον γνωστό δημοκρατικό παράγοντα της «Νέας Ρωσίας», Ανατόλι Σομπτσάκ, δήμαρχο της πόλης, ως σύμβουλό του.
Τον Ιούνιο του 1991, έγινε πρόεδρος Διεθνών Σχέσεων του Δήμου Αγίας Πετρούπολης και το 1994 πρώτος Αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Το Μάρτιο του 1997, προήχθη σε αντιπρόεδρο του Εκτελεστικού Γραφείου του Προέδρου, ενώ το 1998 ορίστηκε Διοικητής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών της Ρωσίας, διάδοχος της Επιτροπής της Κρατικής Ασφάλειας.
Πως ορίστηκε πρωθυπουργός
Ένα χρόνο αργότερα, τον Αύγουστο του 1999, ορίστηκε Πρωθυπουργός από τον Πρόεδρο Μπόρις Γιέλτσιν και τον Ιανουάριο του 2000 μετά από το ξαφνικό διάγγελμα παραίτησης του Γιέλτσιν, ορίστηκε προσωρινός Πρόεδρος. Το 2000, έθεσε υποψηφιότητα για την προεδρία της Ρωσικής Δημοκρατίας και εξελέγη Πρόεδρος. Επίσης, στις 14 Μαρτίου 2004, επανεξελέγη με συντριπτική πλειοψηφία.
Την 1η Οκτωβρίου 2007, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του στις βουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου, μη αποκλείοντας το ενδεχόμενο να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός. Στις εκλογές αυτές, στις 2 Δεκεμβρίου του 2007, που διεξήχθησαν υπό καταγγελίες της αντιπολίτευσης για νοθεία, ο Πούτιν εκλέχθηκε με ποσοστό άνω του 62% των ψήφων.
Στις προεδρικές εκλογές του 2012, κέρδισε ποσοστό άνω του 60% και ορκίστηκε ξανά στο ύπατο αξίωμα της χώρας.
Έξι χρόνια μετά, ο Πούτιν κέρδισε και τις προεδρικές εκλογές του 2018 λαμβάνοντας άνω του 76% των ψήφων. Στις 7 Μαΐου 2018 ορκίστηκε για 4η θητεία.
