Το τι λέγεται και το τι γράφεται αυτές τις μέρες δεν …περιγράφεται. Απίθανοι τύποι με ιδεοληπτικές αφάνες στο μυαλό θέλουν να στήσουν πανηγύρια με χοιρινά μπιφτέκια και ρετσίνες δίπλα σε δομές φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών, άλλοι αντιδρούν έτοιμοι να αλληλοσπαραχτούν, άλλοι λοιδορούν αμφοτέρους, άλλοι γράφουν προφητικά αρθρίδια για το τι θα γίνεται σε 10 χρόνια στην Αριστοτέλους και άλλοι παρακολουθούν απαθείς, με το δίλημμα να γυροφέρνει ως μέλισσα στη συνείδησή τους για το αν θα πάνε με τα άνθη του καλού ή με τα άνθη του κακού.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Μια κοινωνία στα πρόθυρα ενός νέου διχαστικού κλίματος σαν να μην είχαμε άλλη δουλειά, σαν να βρισκόμαστε σε διαρκές αραλίκι, φιλοσοφώντας και φιλοκαλώντας… Πλην μιας μερίδας φοιτητών, που κάθε Τετάρτη και Παρασκευή εναλλάσσει τις καταλήψεις από την ΑΣΟΕΕ στο Φυσικό και από τα ΤΕΙ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Και το κάνει όταν δεν έχει και αυτή άλλες επιλογές για δράση ή αυτοϊκανοποίηση, σαν αυτές του φοιτητή που παρενοχλούσε, λέει, σεξουαλικώς μια φοιτήτρια στη βιβλιοθήκη του Αριστοτελείου, εκτονωθείς εξ επαφής, διότι δεν είχε άλλη λύση. Φέρεται ότι το είπε ο ίδιος. (Το ανέγνωσα ως πρώτη είδηση στα “Φοιτητικά Νέα”, καθώς η φοιτήτρια αφού διαπίστωσε ότι είχε μουσκέψει η μπλούζα της έκανε καταγγελία με αποτέλεσμα να συλληφθεί ο εφαψίας…)
Τέτοια πράγματα, απίθανα και συναρπαστικά συμβαίνουν και καταγράφονται σ΄αυτή την ταλαίπωρη χώρα, που παραπαίει ανάμεσα στις εναγώνιες προσπάθειες να σταθεί στα πόδια της και να σταθεροποιήσει την οικονομία της με φορολογικές ρυθμίσεις και επενδυτικά ανοίγματα,αλλά και στις έγνοιες για τον εξ ανατολών πολεμοχαρή γείτονα, που συνεχώς βρυχάται και προβάλλει διεκδικήσεις.
Μέσα σε όλα αυτά αυξάνονται συνεχώς και τα λεφούσια των προσφύγων και μεταναστών, που φτάνουν στα νησιωτικά παράλια και προωθούνται στην ηπειρωτική χώρα για να μπουν σε δομές φιλοξενίας ή σε κλειστούς χώρους φύλαξης. Το πρόβλημα αυτό εξελίσσεται ως το πιο σοβαρό και όπως είναι φυσικό απασχολεί την κυβέρνηση με αλλεπάλληλες συσκέψεις και νομοθετικές πρωτοβουλίες, ενώ οι λεγόμενες τοπικές κοινωνίες στα Γιαννιτσά, στη Νάουσα, στα Βρασνά και αλλού “βράζουν” από αγωνία και αγανάκτηση.
Την τεράστια διάσταση του προβλήματος ανέπτυξε χθες σε επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, που μίλησε για “τσουνάμι ανθρώπων” και για κοινωνικό όλεθρο, ζητώντας την εκδήλωση άμεσων ενεργειών αλληλεγγύης προς την χώρα μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση με επισήμανση των αρχών και των κανόνων, που συνιστούν τον βασικό κορμό αυτής της ευρωπαϊκής συμμαχίας, αλλά και υπενθυμίζουν τις διαχρονικές αξίες του πολιτισμού.
Και τι έγινε, που τα είπε, θα μου πείτε. Τίποτα δεν έγινε ή σχεδόν τίποτα. Μόνο μία χώρα έδειξε να ανταποκρίνεται στις εκκλήσεις του για αλληλεγγύη. Ο καθείς και η πάρτη του, δυστυχώς.
Και έτσι για μια ακόμη φορά βγαίνει επιτακτικά το συμπέρασμα ότι μόνοι μας πρέπει να τα καταφέρουμε. Μόνοι με ηρεμία, ψυχραιμία, μεθοδικότητα, υπομονή και ενότητα, αφήνοντας στην άκρη τις διχαστικές φωνές και τις ανέξοδες κόντρες, που τις έχουν για ψωμοτύρι τα ζιζάνια της διαμάχης και ας μιλούν για μπιφτέκια και χοιρινές μπριζόλες…
