Διάβαζα τις λεπτομερείς ανακοινώσεις των υπηρεσιών του ΕΟΔΥ και του αεροδρομίου “Ελευθέριος Βενιζέλος” για τα υγειονομικά πρωτόκολλα, που θα εφαρμοστούν από Δευτέρα στις πτήσεις εσωτερικού, καθώς επανέρχονται σε σχεδόν κανονική σειρά, μετά το άνοιγμα προς τα νησιά και προς όλες τις περιφερειακές ενότητες της χώρας.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Κατ΄αρχάς με ενοχλεί αυτό το “Ελ.” μπροστά από τη λέξη “Βενιζέλος”. Βαριούνται μάλλον οι συνάδελφοι να γράφουν ολόκληρη την λέξη “Ελευθέριος”. Τι θα πεί “Ελ.”; “Ελ – Αλ”; Αραβία είμαστε; Σιγά – σιγά θα το λένε “ΕΛ. ΒΕΝΖ” από τεμπελιά. Όπως γράφουν και στα κινητά: “Σου στέλνω μνμ” ή “Καλό ΠΣΚ” (και το μυαλό μας πάει όπου θέλει…)
Επανέρχομαι τώρα στις οδηγίες προς τους επιβάτες. Χάος. Γράφουν πως θα γίνεται ηλεκτρονικά το web check-in και το self check-in, η εκτύπωση tag αποσκευής, η διαδικασία drop off baggage, κ.τ.λ.
Πο κάτω, λέει, θα χρησιμοποιούνται “πολυκαρβονικά φύλλα” για περισσότερη προστασία σε υπηρεσίες όπου υπάρχει ανάγκη προσωπικής επαφής. Τόσα χρόνια στα χαρτιά και στα φιλμ, πρώτη φορά ακούω τα “πολυκαρβονικά”. Ξέραμε τα χαρτιά γραφής, βέλβετ, δημοσιογραφικά, γκοφρέ, χαρτονέ, λετρασέτ, λετραφίλμ, αλλά πολυκαρβονικά δεν είχαμε στις μέρες μας.
Ψάχνοντας βρήκαμε: Τα πολυκαρβονικά φύλλα είναι, λέει, πολυμερή υλικά, τα οποία εξαιτίας των μηχανικών τους ιδιοτήτων, χρησιμοποιούνται σε διάφορες κατασκευές. Φέρουν διπλή ασπίδα προστασίας UV, ενώ τα κυψελωτά πολυκαρμπονικά (!) φέρουν μονή ασπίδα προστασίας η οποία …προστατεύει από το φαινόμενο του πολυμερισμού που οφείλεται στο φάσμα της υπεριώδους (UV) ακτινοβολίας του ηλιακού φωτός. Ειδικά για κάλυψη χώρων εστίασης, διατηρούν τη φυσική φωτεινότητα του χώρου αλλά ταυτόχρονα προστατεύουν από τη θερμική ακτινοβολία …”
Καταλάβαμε, καταλάβαμε…
Πάμε τώρα στα αεροδρόμια. Εδώ να δούμε τι μας περιμένει. Αν διατηρήσουμε τις συνήθειές μας ως λαός δεν μας βλέπω καλά. Θα πηγαίνουμε για πτήση το μεσημέρι και θα φεύγουμε το βράδυ. Αν έρχονται με διπλές και τριπλές αποσκευές κάποιες οικογένειες, που κουβαλούν μαζί τους τα παιχνίδια των παιδιών, τα playstation και τα “πολυβόλα” των αγοριών, τα σκυλάκια και τα γατάκια των κοριτσιών και τα καλλυντικά, λάδια κ.λ.π. των κυριών, ε τότε χαθήκαμε.
Είναι πολύ πιθανόν να σημειώνονται σκηνές απείρου κάλλους και μέσα στα αεροπλάνα με κάτι κυρίες, που θέλουν να κουβαλούν με το ζόρι τις τροχήλατες βαλίτσες, οι οποίες μετά βίας χωρούν στις θήκες των αποσκευών πάνω από τα καθίσματα. Οι κυρίες όμως επιμένουν να τις σπρώχνουν, βοηθούμενες από αεροσυνοδούς και από κάτι μπρατσωμένους συνεπιβάτες με τατουάζ από τον σβέρκο μέχρι το ρολόϊ…
Βλέπαμε απίθανες εικόνες κάθε καλοκαίρι στα αεροδρόμια και χωρίς κορωνοϊό. Σκεφτείτε τι έχουμε να δούμε αυτή τη χρονιά. Οι δε σκηνές μετά την αποβίβαση και την άφιξη στις αίθουσες υποδοχής ήταν άλλο πράγμα. Να πέφτουν οι μεν στις αγκαλιές των δε, να φιλιούνται εναλλάξ οι γονείς με αδέλφια και ξαδέλφια, μετά με τις κουμπάρες και τέλος με παππούδες και γιαγιάδες. Λες και έλειπαν χρόνια στην Αυστραλία και στον Καναδά…
Φέτος άραγε χωρίς αγκαλιές και φιλιά τι θα γίνουμε;
Μόνο τα παιδιά επιμένουν να αδιαφορούν, παίζοντας playstation τα αγόρια δίπλα στις κυλιόμενες σειρές αποσκευώ και μένοντας στην …καρακοσμάρα τους, ενώ τα κορίτσια κάνουν κύκλους με τις κούκλες – αεροσυνοδούς στις τζαμαρίες, συνεχίζοντας το ονειρικό ταξίδι για μακρινούς προορισμούς με Άραβες πρίγκιπες και ασπροντυμένους πιλότους…
