Ανάμεσα στις ασχολίες η καλύτερα στις υποχρεώσεις -έτσι ένιωθα- όταν
πήγαινα αρχές Σεπτέμβρη στην αγαπημένη μου Λήμνο, ήταν να βγαίνω το
απόγευμα και να μαζεύω σε καλαθάκι απ ευθείας  από το δένδρο, ώριμα σύκα.

Τέτοια απερίγραπτη ηδονή, δεν.. Με τίποτα. Ούτε σταφύλια, ούτε ρόδια, ούτε
ροδάκινα. Το σύκο από το δένδρο, άλλο πράγμα..Πρώτα-πρώτα αυτά που
Φθάνουμε στο ύψος μας. Έπειτα χρησιμοποιούμε ένα μπαστούνι για τα πιο
ψηλά.Τέλος, αν είμαστε ευλύγιστοι ανεβαίνουμε στα κλαδιά. Τα σύκα μας περιμένουν
εκεί. Ζουμερά, ώριμα, με τα υγρά να ξεχειλίζουν και την ανείπωτη γλυκά να
τέρπουν τον ουρανίσκο.

Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης

Μπορεί η συκιά με τους καρπούς μιας της να είναι δένδρο, συνηθισμένο στην
ελληνική περιφέρεια και σ όλη τη Μεσόγειο, αλλά τα σύκα της Λήμνου είναι κάτι
το διαφορετικό.

Έχουμε καθυστερήσει τις διακοπές, έχουμε αναβάλλει κοινωνικές υποχρεώσεις και προτεραιότητες, εξαιτίας των σύκων.Θα λέγατε ότι είμαι εμμονικός. Το πιστεύω. Αλλά, μόνο με τη συγκομιδή. Όλη η ευχαρίστηση βρίσκεται στο να εντοπίζεις και να ξεβιδώνεις (δίκην λάμπας) το φρούτο, για να το αποκολλήσεις όμορφο και ακέραιο ως φρούτο, για να προστεθεί στην απογευματινή σοδειά..

Έτσι κάθε εσπερινή έξοδος έχει δυο τουλάχιστον καλάθια συγκομιδή. Τρώγανε τα παιδιά,
τα εγγόνια,τα γειτονόπουλα σαν τρελά. Μια ποσότητα κάθε φορά περίσσευε για
μαρμελάδα, για σαλάτα η για άλλους μεζέδες του χειμώνα. Γιατί, μην ξεχνάμε, τα
σύκα, από τα πλέον αγαπημένα φρούτα των Ελλήνων, τρώγονται και φρέσκα και
αποξηραμένα. Ένα εκατομμύριο άγριες συκιές προμηθεύουν τους συμπατριώτες
μας με ένα από τα πιο δελεαστικά φρούτα της εποχής.

Τα σύκα είναι από τα πιο γνωστά ελληνικά γκουρμέ τρόφιμα, ενώ παλαιότερα
οι αθλητές ακολουθούσαν προσεκτική διατροφή, που περιλάμβανε οπωσδήποτε
τα πλήρη θρεπτικών συστατικών σύκα. Κατά την αρχαιότητα τα σύκα από την
Αττική εκτιμούνταν τόσο, που η κατανάλωση τους προοριζόταν μόνο για τους
πολίτες. Η ζήτηση τους αυξανόταν και μαζί και το παράνομο εμπόριο τους,
γεμάτο από…συκοφάντες, αυτούς που κατήγγειλαν τους λαθρέμπορους σύκων.

Στη μυθολογία, ήταν η συκιά αφιερωμένη στη θέα Δήμητρα, μητέρα των δημητριακών. Αυτή η θεά ψάχνοντας κάποτε την κόρη της, φιλοξενήθηκε από τον Φύταλο και σε ένδειξη ικανοποίησης του χάρισε δυο σπόρους σύκων.Οι κληρονόμοι του ήρωα, που ονομάσθηκαν Φυτάλιδες, είχαν το προνόμιο της καλλιέργειας των δένδρων. Κυρίως είχαν πάρει το εύσημο της καλής φιλοξενίας.

Έτσι, το δένδρο διαδόθηκε πλατειά στην αρχαία Ελλάδα, υπογραμμίζοντας τη σκιά της φυλλωσιάς του και βέβαια την υπόσχεση της γλύκας των φρούτων του.

ΥΓ.Προσεξετε, τα κλαδιά μιας συκιάς σπάζουν εύκολα… Κάτι ξέρω,περί αυτού.