Έγραφα τις προάλλες ένα κείμενο για τις πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας, όποτε έπεσε σαν αστροπελέκι η είδηση του θανάτου του Μίκη.
Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης
Τι ήταν κι αυτό; Καλύτερα βουβός και ζωντανός. Αλλά και έτσι, για πάντα αθάνατος! Με τα
μεγάλα χέρια του σαν φτερούγες να καλύπτουν όλο τον πλανήτη, με τα λόγια του λυτρωτικά, με την αγωνιστική του δύναμη απερίγραπτη, τι να πω εγώ και τι να
γράψω ένα σπουργίτι μπροστά – δίπλα στο θηρίο, που ανέβασε τη Ρωμιοσύνη στον
ουρανό και τώρα πετάει μαζί της και την δοξάζει στον αιώνα…
(Έκανα μαζί Του, σε μικρό λεωφορείο την απόσταση Βρυξέλλες-Παρίσι και γνώρισα από κοντά τον άνθρωπο, αλλά δεν είναι της ώρας, δεν μου αρέσει οι αναφορές «εις μνήμην» να
γίνονται μέσα από ιδιωτικά βιώματα…)
Γι αυτό ταιριάζει στον Μίκη, η διάδοση ελληνικών θεμάτων του πολιτισμού στην
γαλλική επικράτεια.Μπορεί να θεωρούμαι γαλλόφιλος εκ γενετής, μπορεί να
λατρεύω το φουά γκρα,όπως και τις απόψεις και τις γνώσεις της Αρβελέρ, αλλά δεν
μπορεί να πει κανείς ότι γίνομαι υπερβολικός, όταν διακρίνω ότι το σύνθημα
Ελλάς-Γαλλία συμμαχία δεν είναι απλό, αλλά κάτι πολύ πιο ουσιαστικό.
Για να μην μακρηγορώ μου το βεβαιώνουν δυο πρόσφατες εκδηλώσεις που έγιναν στη
Γαλλία, η μια στην Βρετάνη στον βορρά και η άλλη στην Κυανή Ακτή στο νότο.
Στην πρώτη,μόλις ολοκληρώθηκε στο Ντουαρνενε, στην βαρειοδυτική άκρη
της Γαλλίας, το κινηματογραφικό φεστιβάλ, με τίτλο «Λαοί και αγώνες στην Ελλάδα»,
στο οποίο προβλήθηκαν πάνω από 50 ταινίες και ντοκιμαντέρ,που έχουν καταγράψει
την ελληνική πραγματικότητα των τελευταίων χρόνων.
“Πρόκειται για παραγωγές που μαρτυρούν τους αγώνες ενάντια στις πολυάριθμες
καταπιέσεις, στα αυταρχικά καθεστώτα,αγώνες για περισσότερη αλληλεγγύη και
σεβασμό στις μειονότητες”, έγραψε η ομάδα διοργανωτών του φεστιβάλ .Παράλληλα
έγιναν προβολές δημοφιλών στο γαλλικό κοινό ελληνικών ταινιών,όπως η Στέλλα
του Μιχάλη Κακογιάννη,το Ζ του Κώστα Γαβρά,η Συννεφιασμένη Κυριακή του
Μανούσου Μανουσακη και άλλων.
Ο Μίκης Θεοδωράκης στους δρόμους του Παρισιού, την Πρωτομαγιά του 1970. Αριστερά βλέπουμε τον Ζορζ Μαρσέ, μετέπειτα επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γαλλίας. (Φωτό:Από εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Σε άλλη εκδήλωση, σε έναν από τους πιο ειδυλλιακούς κόλπους της κοσμοπολίτικης
Κυανής Ακτής, αντήχησαν αρχαιοελληνικές ραψωδίες και ιστορίες από την ελληνική
μυθολογία, ντυμένες με τις μελωδίες ορισμένων από τους λαμπρότερους Γάλλους
τραγουδοποιούς.
Ησίοδος, Ντεμπισί και Μπράσενς ακούστηκαν σε μια έπαυλη-μουσείο,που την επισκέπτονται κάθε χρόνο σχεδόν 50.000 άτομα.Μια βίλα,αληθινό έργο τέχνης, σε σημείο που αναβλύζει Ελλάδα: ο δρόμος μπροστά λέγεται Λεωφόρος Ελλήνων και εκεί δεσπόζει η προτομή του Ελευθέριου Βενιζέλου, που είχε ζήσει στη Νίκαια. Η αρχιτεκτονική της βίλας παραπέμπει στις επαύλεις της Δηλου (2οςπΧ αι.)
Τέλος, στην αίθουσα των αγαλμάτων των Ολυμπίων θεών,μέχρι τα μέσα του
Οκτωβρίου, διοργανώνεται μια άλλη έκθεση για τη σχέση Ελλάδος-Γαλλίας στον
τομέα της μουσικής, ενώ ένας πολυτελής τόμος περιλαμβάνει απόψεις 16 μουσικών,
που καταγράφουν το θαυμαστό μουσικό ταξίδι μεταξύ των δυο χωρών.
Άκρως επίκαιρο!
