Δεν πίστευα στα μάτια και στα αυτιά μου όταν την είδα στο Skype. Μπροστά μου μια όμορφη και γλυκύτατη κοπέλα 32 ετών, που εργάζεται στο μεγαλύτερο νοσοκομειακό συγκρότημα του Χιούστον στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και μάλιστα σε τομέα αντιμετώπισης περιστατικών κορωνοϊού.
Αισθάνθηκα μεγάλη χαρά, ικανοποίηση και υπερηφάνεια γιατί η δυναμική κοπέλα, που είχα απέναντί μου δεν είναι άλλη από την ανεψιά μου Βασιλική – Παρασκευή Παπαθεοφάνη, κόρη της ξαδέρφης μου από το Μεσολόγγι, που έμαθα τυχαία γι αυτήν μέσω ενός άλλου συγγενικού προσώπου.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Την αναζήτησα στα κοινωνικά δίκτυα και την βρήκα. Εκείνη ήξερε για μένα. Όχι πολλά πράγματα, αλλά ότι είμαι ξάδερφος της μητέρας της. Η ευχάριστη έκπληξή μου μετατράπηκε σε συγκίνηση όταν διαπίστωσα ότι η Βασιλική – Παρασκευή (Vivienne) μιλάει άπταιστα και γράφει ελληνικά, παρότι γεννήθηκε στην Αμερική, αποκαλώντας με ‘θείο’ με την πρώτη κουβέντα.
Με ιδιαίτερη θέληση και επιμονή ενημερώνεται για τις εξελίξεις και τα ιατρικά θέματα
Τι να πρωτοπείς με ένα τέτοιο πλάσμα; Να μιλήσεις για τα κοινά συγγενικά πρόσωπα: Για τη ζωή στην Αμερική; Για όσα δραματικά έχει βιώσει μέχρι σήμερα; Για τις σπουδές της; Για τα τρία – τέσσερα πτυχία της στη βιολογία, τη φιλοσοφία και την εξειδικευμένη νοσηλευτική; Για το ότι είναι ειδική στην επιστήμη της ραδιολογίας και στο να μελετά τον τρόπο ανάπτυξης των ιών στους πνεύμονες των ανθρώπων;
Είπαμε τόσα πολλά μέσα σε λίγη ώρα. Μου εξήγησε πως δίνεται η μάχη εκεί στο νοσοκομειακό συγκρότημα με τις 3.000 κλίνες, πως αντιμετωπίζουν τους ασθενείς, πόσα τραγικά περιστατικά συμβαίνουν κάθε μέρα και πως η ίδια και οι συνάδελφοί της δίνουν καθημερινή μάχη για να σώζουν ζωές.
Την ημέρα της ορκωμοσίας με το χαμόγελο της επιτυχίας.
Κατάλαβα ότι δεν ήθελε να μιλάμε για ηρωϊσμούς και έκφραση συγχαρητηρίων. Άλλωστε το λέει και η ίδια σε μια ανάρτησή της στο Facebook:
“Δεν είμαι ήρωας, ευχαριστώ για την εκτίμηση, αλλά είμαι απλά μια κοπέλα, που έχει χάσει πολλά στην ζωή και πολύ κόσμο από κοντά της… Κάνω κάτι που δίνει φως και ελπίδα στον κόσμο.”
Εδώ η ανάρτηση:
Vasiliki Vivienne Papatheofani
Δεν είμαι ήρωας, ευχαριστώ για την εκτίμηση, αλλά είμαι απλά μια κοπέλα που έχει χάσει πολλά στην ζωή, και πολύ κόσμο από κοντά της… Kάνω μια δουλειά που το αποκαλείτε λειτούργημα για να μην νιώθουν άλλοι το σκοτάδι και τον πόνο που πέρασα. Μπορεί να κινδυνεύω την ζωή μου και το μέλλον μου, το δέχομαι αυτό… αλλά δεν το βλέπω έτσι. Κάνω κάτι που δίνει φως και ελπίδα στον κόσμο. Είμαι νοσηλεύτρια! Είμαι επαγγελματίας και θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να στηρίξω τους ασθενείς μου με την γνώση, την εμπειρία και τη συμπόνια…ότι άλλωστε κάνουν και οι συνάδελφοι μου. Ζούμε σε μια εποχή απερίγραπτη, σε ένα αύριο άγνωστο…το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κρατάμε μια ελπίδα για κάτι καλύτερο, είτε αυτό είναι πράγματι αύριο η σε κάτι μήνες.
Με φόντο την ελληνική σημαία, καθώς η Βασιλική δεν κρύβει την βαθιά αγάπη για την πατρίδα.
Της έγραψα ότι μας συγκινεί και μας κάνει υπερήφανους και ότι την περιμένουμε με πολλή χαρά το καλοκαίρι για να της σφίξουμε το χέρι. Με πίστη και ελπίδα θα πάνε όλα καλά.
“Σε ευχαριστούμε Βασιλική – Vivienne”!
