Επειδή βάλθηκαν να μας σπάσουν τα νεύρα οι νέοι πολεμοκάπηλοι, με αναρτήσεις για επικείμενο τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο και άλλες τέτοιες ακραίες θεωρίες, όπως πχ ξαναμοιράζουν τον κόσμο οι μεγάλες δυνάμεις η ξαναφουντώνει η αιώνια εμμονή περί Ανατολικού ζητήματος κλπ έχω να σας προτείνω μια απλή και εύκολη απάντηση.
Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης
Κάν΄τε τον κόπο και πάτε να δείτε την κινηματογραφική ταινία ¨1917¨ του σκηνοθέτη Σαμ Μέντες,που παίζεται σε πολλές αίθουσες της Θεσσαλονίκης. Εκεί θα διαπιστώσετε με ανατριχίλα τι σημαίνουν αυτού του είδους οι απειλές η ακόμα και οι θεωρίες.Και μάλιστα σε πρωτόλειο επίπεδο του α ´ Παγκόσμιου πολέμου! Χωρίς drones και ψηφιακές παρεμβάσεις. Με εκατόμβες νεκρών και τραυματιών, σε βαθμό ώστε να παρακαλάς μέσα σου να σταματήσει η…πασαρέλα της πρώτης γραμμής του μετώπου και ν΄αγαλιάζεις όταν οι πρωταγωνιστές αφήνουν για λίγο το μέτωπο για ν ανασάνουν…
Φρίκη, φρίκη, φρίκη:Το μονόλεκτο ρεφρέν του κοινού… Δεν παίζεται το θέμα της ταινίας. Μένεις αγκιστρωμένος στη θέση σου, ιδρώνουν τα χέρια σου,ανατριχιάζουν τα μέλη σου, θέλεις να σταματήσεις, να ξεσπάσεις, να φωνάξεις ¨στοπ επιτέλους¨ και να μην μπορείς. Ούτε να φύγεις στη μέση της προβολής. Νιώθεις υποχρέωση να το πιεις όλο το ποτήρι με το δηλητήριο, μέχρι τέλους. Μέχρι να παραδώσεις τα όπλα. Να ρίξεις λευκή σημαία.
Η τελευταία ταινία του Βρετανού Σαμ Μέντες βγήκε στις οθόνες την κατάλληλη εποχή. Πρέπει να ξαναδούμε εμείς οι παλιότεροι κάποιες σκληρές σκηνές για να στρέψουμε άλλου το βλέμμα και κυρίως οι νεότεροι να καταλάβουν τι σήμαινε και τι σημαίνει ένας νέος παγκόσμιος πόλεμος για να μπορέσουν να διαμαρτυρηθούν και να διώξουν τα διαφορά γεράκια, απ όπου κι αν προέρχονται.
Να είστε σίγουροι ότι η ταινία ¨1917¨,που πάει σε λίγες μέρες να σαρώσει τα Όσκαρ, τα αξίζει τα αγαλματίδια πέρα για πέρα. Εμπνευσμένος από μια ιστορία ηρωισμού,που έλαβε χώρα στη Γαλλία (στην οποία μάλιστα είχε εμπλακεί ο παππούς του,ως στρατιώτης των Άγγλων), ο Μέντες έφτιαξε ένα αντιηρωϊκό αριστούργημα, που στηλιτεύει εύστοχα και αθόρυβα τη ματαιότητα του πολέμου, μέσω ενός κινηματογράφου, που κόβει την ανάσα.
Δεν υπάρχει ούτε ένα περιττό δευτερόλεπτο στη διαρκείας δυο ωρών ακριβώς σπουδαία αυτή ταινία και ο λόγος είναι απλός: Η ταινία βρίσκεται διαρκώς στην κίνηση, δεν υπάρχει χρόνος για ¨σάλτσα¨. Η αποστολή που δυο Βρετανοί στρατιώτες έχουν αναλάβει είναι η μεταφορά ενός ζωτικής σημασίας μηνύματος στην πρώτη γραμμή αφού διασχίσουν τις γραμμές του εχθρού, θα έπρεπε να έχει εκτελεσθεί προτού καν την αναλάβουν. Γιατί,το ¨1917¨ είναι γυρισμένο σαν μονοπλάνο-ένα τεράστιο σκηνοθετικό επίτευγμα.
¨Ναι,μπορούμε να μιλήσουμε για ένα επίτευγμα του κινηματογράφου, μια ταινία, που παρότι υποκλίνεται με ευγένεια στα άλλα μεγάλα αντιπολεμικά αριστουργήματα όλων των εποχών, έχει τη δυνατότητα να πάει το σινεμά ένα βήμα πιο μπροστά¨,έγραψε ο Γιάννης Ζουμπουλάκης στην κριτική του.
